Το ερωτικό στοιχείο συνδέεται άρρηκτα με τον μαγνητισμό στον Takis.

    Ηταν το 1974, χρόνια μετά το «Λουλούδι» (1957), όταν ο Takis προχωρώντας πλησίστιος προς την αφαίρεση (έμπαινε ολοένα και πιο βαθιά στην Οπτική και Κινητική Τέχνη και τον μαγνητισμό), επέστρεψε στη ρεαλιστική-ανθρωπομορφική γλυπτική.

    Είναι μια περίοδος που ενδέχεται να την έχουμε λησμονήσει, ωστόσο, αποτέλεσε ένα πεδίο έντονου προβληματισμού για τον διάσημο καλλιτέχνη. Κάπως έτσι δημιούργησε μια σειρά από καλουπωμένα χάλκινα μαγνητικά γλυπτά που φανέρωναν έντονο ερωτισμό. Διόλου τυχαίο, καθώς είχε αποφασίσει να δώσει οπτική φόρμα στους προβληματισμούς του γύρω από τη σχέση των δύο φύλων. Κι επειδή μιλούμε για ένα πρωτοποριακό μυαλό, στα γλυπτά του απουσιάζει παντελώς η σεμνοτυφία και η επιτήδευση.

    Εξυμνεί τον ανδρισμό, δημιουργώντας, πολλές φορές, υπερμεγέθη ανδρικά όργανα.

    Ο Σεβαστιανός.

    Το ερωτικό γλυπτό «Σεβαστιανός» (1974) είναι ένας ρωμαλέος άντρας με αθλητικό παρουσιαστικό και ογκώδη ανδρισμό σε κατάσταση διέγερσης. Την ίδια στιγμή, επίχρυσες βελόνες που μοιάζουν με τόξα τρυπούν το στέρνο του και κρατούνταν πάνω του μέσω μαγνητών τοποθετημένων στο πίσω μέρος του γλυπτού. Ο Takis μέσω του έργου του συνομιλεί με την Αναγέννηση και τον Μαντένια και το έργο του «Το μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού» (1459).

    Στην «Ερωτική Σφαίρα» εκτίθενται τα οπίσθια και οι όρχεις ενός νεαρού άντρα, του οποίου ο φαλλός εισχωρούσε στην «κοσμική» σφαίρα που κρατούσε σφιχτά ανάμεσα στους μηρούς του. Κατά αντιστοιχία με το έργο αυτό, ο Τάκης δημιούργησε την ίδια περίοδο, ένα γλυπτό που απεικόνιζε τους γλουτούς και μηρούς ενός νεαρού κοριτσιού σε πλαγιαστή θέση.

    Είναι φανερό πως ο Takis ενδιαφέρθηκε έντονα με την αποτύπωση της σεξουαλικής φύσης του ανθρώπου. Ωστόσο, ποτέ δεν παρουσιάζει στα γλυπτά του ολόκληρη την ανθρώπινη μορφή. Εστιάζει στο τμήμα του κορμού με τα γεννητικά όργανα, ιδωμένο από διάφορες οπτικές γωνίες.

    Μάλιστα, σε ένα ερωτικό γλυπτό του 1974 παριστάνεται μόνο το ανδρικό γεννητικό όργανο πάνω στην κοσμική σφαίρα. Στόχος του ήταν να εστιάσει στην ερωτική πράξη και να κλονίσει ταυτόχρονα την αίσθηση της κοσμιότητας που χαρακτήριζε πάντοτε τη δημόσια γλυπτική.

    Είναι προφανές πως εξυμνεί τον ανδρισμό, δημιουργώντας, πολλές φορές, υπερμεγέθη ανδρικά όργανα. Η
    κοσμική σφαίρα συνδεόταν ως επί το πλείστον με τον άντρα και το όργανό του, ενώ η γυναίκα απλά υπέκυπτε στην ερωτική έλξη.

    Στα γλυπτά του Takis ποτέ δεν βλέπουμε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα.

    Είναι πολύ πιθανόν τα έργα αυτά να ήταν αποκυήματα του ερωτικού απωθημένου που είχε ο καλλιτέχνης για την ξαδέρφη του από μικρή κιόλας ηλικία. Στην αυτοβιογραφία του (2005), ο Takis έγραφε χαρακτηριστικά: «[…] Η εξαδέλφη μου ποτέ δεν κατάλαβε την τεράστια σημασία της αγάπης μας. Αν είχαμε ενωθεί, δε θα ’χαμε ποτέ νιώσει μοναξιά […]».

    Η επιθυμία της ερωτικής πράξης υπερφαλαγγίζει την ίδια την ερωτική πράξη στα έργα του.

    Η μοναξιά στην οποία αναφέρεται λαμβάνει συμβολικό χαρακτήρα με το μην παρουσιάζει ποτέ το ανδρικό και το γυναικείο κορμί με αποτέλεσμα να η επιθυμία της ερωτικής πράξης να υπερφαλαγγίζει την ίδια την ερωτική πράξη. Αυτή η περίοδος των ερωτικών του, είναι άκρως συνειδητοποιημένη από την πλευρά του καλλιτέχνη.

    Η Ερωτική Σφαίρα.

    Αλλωστε, η ανθρωπομορφική γλυπτική υπήρξε ένα σημαντικό κεφάλαιο στη σπουδαία καλλιτεχνική πορεία του. Μόνο που την ανέπτυξε με τον δικό του τρόπο, εντάσσοντας ακόμη και σε τέτοια έργα την ιδέα του μαγνητισμού.

     

    Διαβάστε ακόμα: «Ο Takis δεν έγλειψε ποτέ κώλους».

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top