«ασυναρτησίες του ετοιμοθάνατου Τζιάκομο/ πάνω στη βέσπα ένα πρωινό/ κάπου στη Φλωρεντία». (Katrin Jaeck, «Bella Vespa»).
Αποστόλης Ηλιόπουλος, «Σκέψεις για χαμένους ζωγράφους»
(Παραλλαγή σε ξένο στίχο)
Καταδικασμένος ο ποιητής να γεννιέται
πάντα στη λάθος εποχή και να ζει
τη ζωή που δεν θα ’θελε
να ζει κάποιος άλλος
βαδίζει με την πλάτη στο μέλλον
και θρυμματίζεται σε κάθε
λάθος στροφή του.
Και όντως, η φυσική κατάσταση ενός
εύθραυστου πράγματος είναι
να ’ναι σπασμένο.
Ίσως η μέθη του μόνο –
ασυναρτησίες του ετοιμοθάνατου Τζιάκομο
πάνω στη βέσπα ένα πρωινό
κάπου στη Φλωρεντία
κάτω απ’ τον ιδρωμένο ήλιο
και τα σύννεφα της στάχτης
από τους πίνακες
τα πινέλα στις αναμνήσεις του
που αργότερα θα ’φηνε
σ’ ένα κιτρινισμένο σημείωμα
ποιητή
αλλά πάλι είναι
όλα εικασίες στο σύθαμπο
για έναν τελικά
άγνωστό μας.
(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Κι εσύ, πατέρα Καίσαρα;»)
Στην επόμενη σελίδα: «Μια κόκκινη βέσπα».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
