Ο ορισμός, η ιδιομορφία, η δημιουργία, το κόψιμο, η αρίθμηση, η γεύση, η επίγευση, οι μνήμες, η απωθημένη ηδονή... Ο Απίκιος αναλύει –απολαυστικά– το παραδοσιακό, ελληνικό γλύκισμα, που συνοδεύει τον εορτασμό τής Πρωτοχρονιάς.

«Ένας από τους ωραιότερους τίτλους που αναγνωρίζω στη ζωή μου, είναι ότι παρέδωκα στους μεταγενέστερους τη μορφή του Παπαδιαμάντη» αφηγείται ο συγγραφέας Παύλος Νιρβάνας για τη φωτογραφία του μεγάλου Σκιαθίτη που του τράβηξε το 1906 –πριν από 115 χρόνια– στο καφενεδάκι της Δεξαμενής.

Μια αρκετά άγνωστη πλευρά της ζωής του Στιβ Τζομπς –φέτος συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον θάνατό του– είναι ο τρόπος της μύησής του στο ζεν, το οποίο έμελλε να σημαδέψει τα δημιουργήματά του στην Apple.

«Στο καφενείο της πλατείας, ο καταστηματάρχης τον επανέφερε στην τάξη, καθώς εκείνος με το μολύβι "μουντζούρωνε" το μαρμάρινο τραπέζι. Με ένα σφουγγάρι ο καφετζής έσβηνε τα σχέδιά του», γράφει ο συγγραφέας Κώστας Μαυρουδής για τον μεγάλο γλύπτη –και συντοπίτη του– Γιαννούλη Χαλεπά. Σήμερα συμπληρώνονται 170 χρόνια από τη γέννησή του.

Έτσι άφησε την τελευταία του πνοή, σε μια σεζλόνγκ στην αμμουδιά, ο κεντρικός ήρωας της αριστουργηματικής νουβέλας του Τόμας Μαν «Θάνατος στη Βενετία». Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την προβολή της ομώνυμης ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι.

Έτσι μιλούσε σ’ ένα του ποίημα ο Λέναρντ Κόεν για τη γυναίκα που ερωτεύτηκε στην Ύδρα του ’60 και σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή και την τέχνη του. Το θυμόμαστε με αφορμή τα πέντε χρόνια σήμερα από τον θάνατό της, στις 28 Ιουλίου 2016.

Οι φίλοι του Μαρσέλ Προυστ –σήμερα συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του– «υποστήριζαν ομόφωνα σχεδόν ότι είχε υπάρξει πρότυπο συντρόφου, η ενσάρκωση όλων ανεξαιρέτως των αρετών της φιλίας», γράφει ο Αλαίν ντε Μποττόν στο βιβλίο του «Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου».

Όταν ήταν έφηβος, ο Αργεντινο-Καναδός συγγραφέας και δοκιμιογράφος αποδέχτηκε την πρόσκληση του Χόρχε Λουίς Μπόρχες –πέθανε 35 χρόνια πριν σαν σήμερα– να πηγαίνει στο σπίτι του να του διαβάζει. «Ο Μπόρχες διάλεγε το βιβλίο», θυμάται. «Εγώ ήμουν αόρατος».

Ο μεγάλος Βρετανός ταξιδιωτικός συγγραφέας –έφυγε από τη ζωή δέκα χρόνια πριν σαν σήμερα– θυμάται μια ευφρόσυνη καλοκαιρινή εξόρμηση στο φαράγγι του Ταΰγετου, στην Έξω Μάνη, κι ένα «σπαρτιάτικο» φαγοπότι το απομεσήμερο.

«Ο μελαγχολικός εγωισμός του ανιόντος, που επιθυμεί να ρίχνει τη σκιά του και να συνομιλεί με το παιδί σ’ ένα μακρινό μέλλον, όταν δηλαδή ο ίδιος θα απουσιάζει». Ένα συγκινητικό κείμενο από το βιβλίο του Κώστα Μαυρουδή «Οι κουρτίνες του Γκαριμπάλντι». Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου σήμερα.

Ο ποιητής Στρατής Πασχάλης εμβαθύνει στο αριστουργηματικό απόσπασμα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων». Σήμερα συμπληρώνονται 195 χρόνια από την Έξοδο του Μεσολογγίου και την άλωση της πόλης, στις 10 Απριλίου 1826.

Έτσι αποκωδικοποιεί τον δρόμο προς την επιτυχία ο μεγάλος Γερμανός στοχαστής, στο βιβλίο του «No 13», που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά.