Οι ποιητές για τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων

«Μόνη νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, τα ανεπίστρεπτα». (Anthony Heinsbergen, Untitled –Two Children by a Christmas Tree–, early to mid 20th Century).

Γιάννης Καρατζόγλου, «Χριστούγεννα 1956»   

 Φύσαγε τρελά ο Βαρδάρης στην πλατεία
κατέβαινε απ’ τα Κρούσια στον Αϊ-Δημήτρη
σήκωνε τόνους νιφάδες προς την Κόκκινη Εκκλησιά
σχημάτιζε λόφους παγωμένο χιόνι προς την Εγνατία.

Απ’ τα κοντά μπατζάκια το κρύο έμπαινε ψηλά στο σώμα
καθώς πηγαίναμε για κάρβουνα με τον πατέρα στην Ολύμπου
η σόμπα έκαιγε ασταμάτητα, να μπουμπουνίσει έλεγε η γιαγιά
βάζαμε εφημερίδες στις χαραμάδες για να φτουρήσει η θέρμανση.

Καμία νοσταλγία για τα παλιά, για τις μασίνες και τα κάρβουνα
τις εποχές της φτώχειας, του κάρβουνου, της ξυλόσομπας.
Μόνη νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, τα ανεπίστρεπτα,
τότε που ο νέος αιώνας ήτανε έτη φωτός μπροστά…

(Από τη συλλογή «Εγγραφές κλεισίματος», εκδ. Ρώμη, 2017) 

Στην επόμενη σελίδα: «Τα κάλαντα ξεκίνησα να πω».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ποίηση χριστούγεννα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook