Άγγελος Πεντάρης: «Μέσα από τις δυσκολίες ανακαλύπτεις τον εαυτό σου»

«Η ζωή μου ήταν μια συνεχόμενη εξέλιξη, ένα ταξίδι».

Tους λέμε καταχρηστικά «ήρωες της ζωής» θέλοντας, ίσως, να τους επιδαψιλεύσουμε ένα χαρακτηριστικό που λείπει από εμάς και να τους μεταφέρουμε σε ένα προσχηματικό βάθρο. Είναι τόσο ήρωες όσο κι εμείς ή όσο η ζωή του καθενός τον φέρνει αντιμέτωπο με λογής δυσκολίες.

Ο Άγγελος Πεντάρης από τεσσάρων μηνών διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση και τετραπληγία. Η εκκίνηση στη ζωή του δεν ήταν καλή, αλλά δεν αποδείχθηκε άκυρη. Τα πάντα είναι θέμα μυαλού, απόφασης και δύναμης να ακολουθήσεις το όνειρό σου.

Του Άγγελου ήταν η μουσική. Αυτή αγάπησε, αυτή ακολουθεί και μέσω αυτής βρίσκει το σθένος να αντιμάχεται όλες τις δυσκολίες. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι δεν προσπαθεί να σχετικοποιήσει ή να ωραιοποιήσει την κατάσταση της υγείας του, αλλά να λάβει διδάγματα που θα τον βοηθήσουν να εξελιχθεί ως άνθρωπος. Αλήθεια, πόσοι από εμάς το κάνουμε πραγματικά;

– Είσαι μόλις 25 ετών, αλλά έχεις έναν πυκνό χρόνο ζωής. Πώς θα την χαρακτήριζες την έως τώρα πορεία σου;

Η ζωή μου ήταν μια συνεχόμενη εξέλιξη, ένα ταξίδι στο οποίο όλα τα πράγματα δεν έχουν πάει όπως θα τα ήθελα, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο καταλήγουν να βγουν καλύτερα από όσο περίμενα. Έχουν υπάρξει πολλές δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, αλλά ακόμη και τότε γεννιούνται και οι όμορφες στιγμές που έχω ζήσει.

– Τι σου δίνει δύναμη;

Πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι ότι έχω βρει το πάθος μου και τον σκοπό μου. Ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή, επομένως όλη μου η ενέργεια πάει σ’ αυτόν τον σκοπό. Είναι η σωματική μου εξέλιξη ή η μουσική μου καριέρα. Βρίσκω τη δύναμη μέσα μου, αλλά και στους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Η οικογένεια μου, οι φυσιοθεραπευτές μου που είναι χρόνια μαζί μου και τους αισθάνομαι κι αυτούς σαν οικογένεια. Αυτοί είναι οι πυλώνες που μπορώ να στηριχθώ.

«Ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή, επομένως όλη μου η ενέργεια πάει σ’ αυτόν τον σκοπό».

– Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό η σκέψη «γιατί να συμβεί σε ‘μένα»;

Ναι ειδικά σε μικρότερη ηλικία μου περνούσε συνεχώς αυτή η σκέψη. Έλεγα στον εαυτό μου «τι έκανα για να πρέπει να το περάσω όλο αυτό;», αλλά ήμουν μικρός και αθώος. Άκουγα που έλεγαν «μην κάνεις αυτό ή εκείνο γιατί ο θεός θα σε τιμωρήσει». Άρχισα να αναρωτιέμαι αν αυτό που μου συνέβη ήταν κάποια τιμωρία από τον θεό. Όταν μεγάλωσα και ωρίμασα, άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα τις δυσκολίες μου. Κατάλαβα πως κάθε εμπόδιο και δυσκολία είναι για καλό. Ανακαλύπτεις ένα καινούργιο κομμάτι του εαυτού σου. Πολλές φορές νομίζεις πως είσαι στη σωστή πορεία, αλλά τελικά δεν είσαι. Το κάθε εμπόδιο σε αναγκάζει να αλλάξεις. Όσα μου συνέβησαν ήταν για την εξέλιξή μου. Σε καθαρά πνευματικό επίπεδο. Με εξέλιξαν ως άνθρωπο και ψυχή. Γίνομαι καλύτερος.

– Τι είναι πιο δυνατό πιστεύεις, το σώμα ή το μυαλό; 

Όλα ξεκινούν από το μυαλό και το πνεύμα. Φυσικά είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και επηρεάζουν το ένα το άλλο. Το σώμα ακολουθεί.

«Ο,τι και να έχεις, αν  περιστοιχίζεται από καλούς ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπούν θα νιώθεις γεμάτος».

– Εγώ, πάντως, έχω άγχος όταν γεράσω μην χάσω το μυαλό μου. Εσύ τι λες;

Δεν ξέρω αν σκέφτεσαι λάθος, είναι κάτι εντελώς προσωπικό αυτό. Αυτό που πιστεύω είναι ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να επικοινωνούμε. Να ερχόμαστε κοντά σε άλλους. Αν κάτι συμβεί στο μυαλό μας που θα μας εμποδίσει να έχουμε την ανθρώπινη επαφή, τότε αυτό θα είναι πραγματικά δύσκολο. Από την άλλη, αν κάποιος έχει μια αναπηρία ή μια δυσκολία στην κίνηση λόγω ηλικίας ή ατυχήματος, μπορεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους να κάνει πράγματα. Ο,τι και να έχεις, αν περιστοιχίζεσαι από καλούς ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπούν θα νιώθεις γεμάτος.

– Η λέξη οίκτος τι σου λέει; Πώς την αναχαιτίζεις στην καθημερινότητά σου; 

Τον οίκτο δεν θέλω να τον έχω καθόλου στη ζωή μου. Αν κάποιος με κοιτάζει έτσι όπως λες θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον αποβάλλω από γύρω μου. Όταν κάποιος με λυπάται δεν βλέπει ποιος πραγματικά είμαι. Αν το έκανε δεν θα με λυπόταν καθόλου. Ο καθένας καθρεφτίζει τους δικούς του φόβους και ανασφάλειες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με μένα. Στο τέλος λυπάμαι κι εγώ γι’ αυτόν γιατί καταλαβαίνω πως δεν βλέπει αυτό που είμαι, αλλά αυτό που έχει στο κεφάλι του.

– Είμαστε ανεκτικοί στην Ελλάδα με τη διαφορετικότητα; Τι πιστεύεις;

Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω, δυστυχώς. Τα τελευταία χρόνια, πάντως, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν κάποια βήματα μπρος. Είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πάντα τη θετική πλευρά, αλλά έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε σαν χώρα για να πούμε πως είμαστε ανεκτικοί σε όλες τις διαφορετικότητες. Υπάρχουν ακόμη γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μεταφέροντάς τους ομοφοβικές απόψεις. Είναι στο χέρι της νέας γενιάς να δώσει ένα καινούργιο παράδειγμα. Αυτό, φυσικά, δεν φτάνει. Πρέπει να γίνουν αλλαγές και από τους ανθρώπους που είναι μέσα στο σύστημα και έχουν τη δύναμη να το κάνουν.

«Είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πάντα τη θετική πλευρά, αλλά έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε σαν χώρα για να πούμε πως είμαστε ανεκτικοί σε όλες τις διαφορετικότητες».

– Εσύ μιλάς σε παιδιά πολύ συχνά…

Ναι, κάνω ομιλίες.

– Τι σε ρωτούν περισσότερο;

Με ρωτούν κάποια τυπικά πράγματα, όπως ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω κι άλλες φορές με ρωτούν εντελώς προσωπικά πράγματα. Χαίρομαι όταν το κάνουν αυτό διότι διαπιστώνω πως στο μυαλό τους η αναπηρία δεν είναι ένα θέμα ταμπού.

– Η μουσική πώς προέκυψε στη ζωή σου;

Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν όταν ήμουν μικρός. Τότε δεν είχα κινητικότητα στα δάχτυλα και η μητέρα μου είχε την ιδέα να κάνω κάποια μαθήματα πιάνου για να την αποκτήσω. Πάντα μου άρεσε η μουσική. Μετά το πιάνο ξεκίνησα κιθάρα που επίσης με βοήθησε στα δάχτυλά μου. Από την εφηβεία μου και μετά όταν έβαζα τα ακουστικά μου είχα τη δύναμη, τη θέληση και το κουράγιο να δουλέψω στη φυσικοθεραπεία, να κάνω τις δύσκολες ασκήσεις. Η μουσική ήταν υποστηρικτική ψυχολογικά για ‘μένα. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου ξεκίνησα να παίζω ντραμς και τότε άλλαξαν όλα μέσα μου. Κατάλαβα πως πρέπει να ακολουθήσω το δρόμο της μουσικής. Ήθελα με τη μουσική μου να προσφέρω δύναμη και θάρρος σε άλλους. Δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός για να βοηθήσεις κάποιον. Οι καλλιτέχνες έχουν το ρόλο τους στο να βοηθούν τους ανθρώπους.

«Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου ξεκίνησα να παίζω ντραμς και τότε άλλαξαν όλα μέσα μου».

– Και τελικά σπούδασες μουσική. Έφτασες ως το Λος Άντζελες για χάρη της.

Στα 14 μου πήρα απόφαση πως είτε είμαι σε αμαξίδιο είτε όχι θα ασχολούμουν με τη μουσική. Από τότε όλες οι πράξεις μου με οδηγούσαν προς τα εκεί. Δεν βάζω με τίποτα τρικλοποδιά στον εαυτό μου. Το είδα και φυσικοθεραπευτικά. Συνεργάστηκα με τους φυσικοθεραπευτές μου έτσι ώστε να γίνω καλύτερος σε κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις ακολουθώντας ειδικό πρόγραμμα. Από την πρώτη στιγμή ήθελα να γίνω ένας ντράμερ παγκόσμιου επιπέδου και να κάνω το επάγγελμά μου στο πιο υψηλό επίπεδο που μπορώ. Μέσα σ’ αυτές τις αποφάσεις που πήρα τότε ήταν να πάω να σπουδάσω στο Los Angeles College of Music που είναι από τις πιο ανταγωνιστικές σχολές που υπάρχουν πάνω στο αντικείμενο.

– Πώς ήταν εκεί;

Η σχολή ήταν μικρή κάτι που το ήθελα. Είχα αρκετή υποστήριξη εκεί.

– Τι μουσική σου αρέσει; 

Μεγάλωσα ακούγοντας ροκ, αλλά όταν ξεκίνησα να σπουδάζω μουσική είδα πως έχω ταλέντο να παίζω σε άλλα είδη. Έτσι άρχισα να ανοίγω τους ορίζοντές μου και να ακούω ρέγκε, r’n’b, σόουλ και ροκ. Ακούω όλα τα στιλ μουσικής. Με ενδιαφέρει πώς ο καλλιτέχνης μεταφέρει το μήνυμά του και πώς αυτό με αγγίζει.

«Δεν ήταν στα σχέδιά μου να έχω ένα στούντιο μουσικής. Πίστευα πως θα το είχα σε 20 χρόνια από τώρα».

– Βλέπεις επαγγελματικά πλέον τη μουσική; 

Φυσικά! Ήδη το κάνω επαγγελματικά. Δεν κάνω κάτι άλλο πλην της μουσικής.

– Θα μπορούσες να ήσουν σε ένα συμβατικό σχήμα συγκροτήματος ή έχεις κάτι άλλο στο μυαλό σου;

Αυτό που με ενδιαφέρει να κάνω είναι παραγωγές για άλλους καλλιτέχνες κάτι που μου αρέσει πολύ, καθώς μπαίνω στη διαδικασία να καταλάβω τι είναι ο άλλος και να αναλαμβάνω το managment όλου του σχεδιασμού. Κάνω και δικές μου συναυλίες, αλλά μετέχω και σε συγκροτήματα ως ντράμερ. Έχω κάνει τέσσερις φορές περιοδεία στην Πολωνία με ένα γκρουπ, ενώ έπειτα από κάθε ομιλία μου ακολουθεί μια μικρή συναυλία. Όλα αυτά είναι για μένα μουσική, αλλά κάθε φορά από διαφορετική πλευρά. Προσπαθώ να τα εξελίξω γιατί είναι πράγματα που αγαπώ πολύ.

– Τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου η αγάπη, ο έρωτας;

Η αγάπη είναι πολύ σημαντικό συναίσθημα. Πίσω από όλα μας τα θέλω, όλοι έχουμε την ανάγκη να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Η αγάπη έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Είναι η αγάπη που παίρνω από την οικογένειά μου, τους φίλους μου, από το άλλο φύλο.

– Πιστεύεις στο θεό ή σε μια ανώτερη δύναμη που μπορεί να φέρει τα καλά, αλλά και τα άσχημα; 

Πιστεύω πως υπάρχει μια δύναμη, κάτι μεγαλύτερο από ‘μας. Αν θέλει κάποιος να το πει θεό, σύμπαν ή ενέργεια, όλες αυτές οι λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Δεν νομίζω πως αυτή η ανώτερη δύναμη λειτουργεί τιμωρητικά όπως μας το παρουσιάζει κάποιες φορές στην εκκλησία. Πιστεύω πολύ στο κάρμα. Αν προσπαθείς ως άνθρωπος να είσαι ειλικρινής, ευγενικός και να έχεις θετική ενέργεια, τότε όλο αυτό θα σου επιστραφεί.

«Στα 14 μου πήρα απόφαση πως είτε είμαι σε αμαξίδιο είτε όχι θα ασχολούμουν με τη μουσική».

– Αν σου έδινε κάποιος τη δυνατότητα να ξαναγεννηθείς και να έχεις σωματική αρτιμέλεια, αλλά όχι τις εμπειρίες που αποκόμισες από τις δυσκολίες που σου έτυχαν, τι θα διάλεγες; 

Οχι δεν θα το ήθελα! Η πορεία που έχω κάνει είναι, όντως, πολύ δύσκολη, αλλά με έχει κάνει αυτός που είμαι, με έχει φέρει σ’ αυτό το δρόμο. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω φτιάξει μια ζωή που δεν μου λείπει κάτι. Δεν υπάρχει κάποιο άθλημα που θα ήθελα να κάνω και δεν το κάνω. Αντιμετωπίζω, φυσικά, ακόμη πολλές δυσκολίες, αλλά δεν έχω κανένα λόγο να αλλάξω κάτι. Ακούγεται κλισέ, αλλά δεν θα άλλαζα τίποτα στη ζωή μου. Αυτά που συμβαίνουν μπορώ να τα αντέξω και είναι προσωπικά μαθήματα. Ο καθένας μας έχει έναν ξεχωριστό προσωπικό δρόμο.

– Αν η ζωή είχε μια γεύση, η δική σου ποια θα ήταν;

Η ζωή δεν μπορεί να έχει μια γεύση. Είναι σαν ένα ολόκληρο γεύμα δέκα πιάτων που έχει τα πάντα: κρύα, ζεστά, καυτερά, γλυκά. Εχει όλες τις γεύσεις. Το νόημα της ζωής είναι να τα γευτείς όλα αυτά.

«Κάνω και δικές μου συναυλίες, αλλά μετέχω και σε συγκροτήματα ως ντράμερ».

– Η αγαπημένη σου γεύση ποια είναι;

Μου αρέσουν τα ξινά και όχι τόσο του γλυκού. Επίσης, είμαι φαν του κρέατος.

– Κάνοντας μια προβολή στο μέλλον. Πώς τον φαντάζεσαι τον εαυτό σου; 

Δεν ξέρω. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ήμουν στο σημείο που έχω φτάσει τώρα. Δεν ήταν στα σχέδιά μου να έχω ένα στούντιο μουσικής. Πίστευα πως θα το είχα σε 20 χρόνια από τώρα. Μου έχουν έρθει κάπως ανάποδα τα πράγματα στη ζωή, αλλά όχι χειρότερα ή καλύτερα. Ελπίζω στο μέλλον θα είμαι ακόμη υγιής, να μου έχουν έρθει κάποιες εκπλήξεις που θα τις καλωσορίσω. Θα θέλω να έχω εκπληρώσει κάποια όνειρα. Θα ήθελα ο 25χρονος εαυτός μου, αυτός που είμαι τώρα δηλαδή, να βλέπει τον 45χρονο που θα έχω γίνει με περηφάνια και χαρά. Έτσι νιώθω τώρα. Πιστεύω πως ο 15χρονος Αγγελος θα αισθανόταν πολύ χαρούμενος για όσα έχω καταφέρει σήμερα.

Διαβάστε ακόμα: Η αξία της σιωπής σε έναν άντρα.

TAGS :
γνώση ζωή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook