Παντρεύεστε; Ιδού τα συστατικά ενός επιτυχημένου γαμήλιου πάρτι

Για να μην έχει ο γάμος σας απρόοπτα (φωτογραφία: από την ταινία Shotgun Wedding με την Jennifer Lopez.

Όσο ο καιρός το επιτρέπει, οι προσκλήσεις γάμων γεμίζουν τηλέφωνα και οθόνες – οι περισσότεροι δεν στέλνουν πια χάρτινες και ευτυχώς. Από τα grande μέρη ως τα παραλιακά επαρχιακά μαγαζιά, αλαλάζοντες συρρέουν όλοι με τα καλά τους φορεμένα για να διασκεδάσουν.

Και διασκεδάζουν άραγε;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: δεν πηγαίνω σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες αν δεν το νιώθω πραγματικά. Η υποχρέωση δηλαδή τού να παρίστασαι σε τόσο ιδιαίτερες εκδηλώσεις με βρίσκει απέναντι. Ολες ενέχουν συναισθηματικό υπόβαθρο οπότε νιώθω πως πρέπει να σε αγγίζουν και εσένα συναισθηματικά για να είσαι εκεί. Αν για λόγους σεβασμού οφείλεις για παράδειγμα να παρίστασαι σε μία κηδεία ενώ δεν σε αφορά πραγματικά (μπορεί να πρέπει να τιμήσεις έναν συνάδελφο πχ) είναι απολύτως κατανοητό και σωστό. Και αν για επαγγελματικούς λόγους δεν γίνεται να αποφύγεις κάτι, και πάλι ΟΚ.

Όμως οι περισσότεροι που ακούω πηγαίνουν σε όλα αυτά, ψελλίζοντας ένα ακατανόητο «Ε, είναι υποχρέωση μωρέ», το οποίο συνήθως σημαίνει πως θα θυμώσει κάποιος συγγενής.

Νυμφεύεται ο «δούλος»

Πάλι μπροστά στην αθάνατη ελληνική οικογένεια, λοιπόν, που «υποχρεώνει» με τον δικό της τρόπο, τους γάμους, κατά κύριο λόγο. Υποδουλώνει τους δούλους της. Προφανώς αυτό συμβαίνει γιατί το έχει υποστεί όποιος γονιός το επιβάλλει, αλλά κάποιος δεν πρέπει να βγει από αυτό το γαϊτανάκι και να κόψει την αλυσίδα μιζέριας, η οποία μάλιστα κοστίζει και μια περιουσία;

Αυτό ήταν κάτι που παραλίγο να ζήσουμε και εμείς, καθώς ο άνδρας μου έχει πάνω από 100 συγγενείς και εγώ 2-3 μετά βίας οπότε σε καμία περίπτωση δεν ήθελα ο γάμος να εκτυλιχθεί σε μια συνάντηση των συγγενών του. Θα παραλείψω το τι διημείφθη – εντάξει δεν θα εκθέσω και το σπίτι μου στα tabloids – αλλά καταλήξαμε σε γάμο αυστηρά 50-60 φίλων, μόνο με γονείς και από 4 ανθρώπους το κάθε σόι μαζί του. Με αποτέλεσμα να χορεύουμε από τις 9 ως τις 4 το πρωί.

Στον γάμο του anchorman Απόστολου Μαγγηριάδη με την υπέροχη Λητώ Δίπλα.

Πηγαίνοντας στον γάμο του συναδέλφου και εξαίρετου δημοσιογράφου και anchorman Απόστολου Μαγγηριάδη με τη φίλτατη υπέροχη Λητώ Δίπλα και περνώντας καταπληκτικά μα και αναπολώντας τον δικό μας γάμο, σκέφτηκα να γράψω αυτό το κομμάτι για τα συστατικά ενός επιτυχημένου πάρτι γάμου.

Η πρώτη και βασική προϋπόθεση είναι να είναι καλεσμένοι όσοι πραγματικά θέλουν να είναι εκεί και αγαπούν το ζευγάρι. ‘Η το γουστάρουν τέλος πάντων. Με τον Απόστολο και τη Λητώ δεν είμαστε φίλοι που κάνουμε συχνά παρέα αλλά συμπαθιόμαστε πολύ και περνάμε ωραία όταν βρισκόμαστε. Οπότε, ναι, μας έκανε πολύ κέφι να τους δούμε στις χαρές τους, να χορέψουμε μαζί τους, να ευχηθούμε ελαφρώς μεθυσμένοι (όχι και οι 2, εγώ οδηγούσα) ξανά και ξανά. Δεν μιλάω για τους γάμους της Σόφης ή της Μελίνας, που είναι τόσο αγαπημένες μου φίλες, που και σε κρεβάτι φακίρη να έπρεπε να χορέψω, θα το έκανα!

Η δεύτερη συνθήκη αφορά τη μουσική – νομίζω είναι πιο σημαντική και από το φαγητό. Αυτή θα σε κοιμίσει ή θα σε ξεσηκώσει, θα σε ξενερώσει ή θα σε παρασύρει. Υποθέτω ότι όλοι όσοι παντρευόμαστε ξέρουμε ποια μουσική περίπου αγαπούν οι καλεσμένοι μας – και αν η διαφορά ηλικίας του ζευγαριού είναι τέτοια που να καταλήγει σε διαφορά γενεών, ακόμη και τότε μπορείς να διαχειριστείς τα ακούσματα έτσι ώστε να περάσουν όλοι καλά και να σηκωθούν να χορέψουν, που είναι και το ζητούμενο.

Ας έρθουμε στο φαγητό – ειλικρινά μου προκαλεί τρομακτική (με την κυριολεκτική έννοια του όρου, δηλαδή που με τρομάζει) εντύπωση η επιμονή στις 100 διαφορετικές προτάσεις αντί για 10 εκπληκτικά φτιαγμένες εναλλακτικές. Μπροστά σε όλες αυτές τις επιλογές, βλέπεις αυτά τα απίθανα πιάτα βουνά στα χέρια, με το ένα φαγητό να έχει καβαλήσει το άλλο και τις γεύσεις ασφαλώς να έχουν εξαφανιστεί, αφήνοντας τη θέση τους σε μια ακατανόητη άγευστη μίξη που βλάπτει και το στομάχι.

Δεν έχω κάτι παραπάνω να πω επ’ αυτού: θα έπρεπε να υπάρχει νόμος αριθμού γαστρονομικών προτάσεων σε ένα γάμο (α, και dressing σαλατών – προς Θεού, καταργήστε τη μαγιονέζα). Επίσης, τόσα λεφτά δίνουμε που δίνουμε, ας επιλέξουμε ένα καλό κρασί. Καλό κρασί! Ας δώσουμε τα λεφτά μας εκεί, για να φύγουν οι άνθρωποι με καθαρό κεφάλι, και όχι σε ατελείωτες κολώνες λουλουδιών στην εκκλησία.

Τέλος, η διακόσμηση. Αυτό το «απλό λιτό και απέριττο» που συχνά λέμε σε παρέες κοροϊδευτικά (καθώς για πολλά χρόνια στα περιοδικά αυτές οι τρεις λέξεις χαρακτήριζαν το στυλ αν δεν είχες ως συντάκτης λίγο πιο πλούσιο λεξιλόγιο) είναι το πρέπον. Αν δεν είσαι Ινδός ή εκατομμυριούχος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να φορτώσεις τραπέζια και χώρους με κακόγουστα στοιχεία διακόσμησης. Διότι εννοείται πως αν είναι καλόγουστα, ξέρουν και πόσα πρέπει να είναι.

Οταν η υπογράφουσα Μία Κόλλια, παντρεύτηκε τον Δημήτρη (Παπαδόπουλο).

Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες που κάνουν έναν γάμο επιτυχημένο ή όχι για τους καλεσμένους του, μα και για το ζευγάρι, όπως η ώρα και η χρονική απόσταση του γάμου από το πάρτι του, η ιεροτελεστία της τούρτας και πώς τη διαχειρίζεσαι για να μην σε περιμένουν όλοι και βαριούνται και γενικότερα μικροί εξαναγκασμοί –κατάλοιπα άλλων εποχών, όπως τα ρύζια κλπ.

Παρότι, λοιπόν, ο Απόστολος και η Λητώ έκαναν έναν σχετικά «ανοιχτό» γάμο – ας το πούμε έτσι για να συνεννοούμαστε, σε ένα πολύ grande ξενοδοχείο (που παρότι είχε αρκετές προτάσεις φαγητού ήταν μετρημένες και τόσο εξαιρετικά εκτελεσμένες που σε ανάγκαζαν να επιλέξεις προσεκτικά λίγες και μετά αν θες, να ξαναγεμίσεις για να δοκιμάσεις κάτι που έχασες και λιγουρεύεσαι) τηρούσαν όλες τις προϋποθέσεις και με το παραπάνω. Κυρίως επέλεξαν να μην κάνουν ούτε τη χάρη στα σόγια ούτε δημόσιες σχέσεις.

Αντί επίλογου

Δεν χρειάζεται να δουλεύεις δυο χρόνια για να παντρευτείς. Δεν χρειάζεται να πάρεις γαμο-δάνειο. Do it your way, αυθεντικά και απλά. Ετσι όλοι θα το θυμούνται και εσύ για πάντα. Ευτυχώς, όλο και περισσότεροι, ακούω, αποδεσμεύονται από αυτόν τον κλοιό κοινωνικής και οικογενειακής υποχρέωσης για να γελάσουν ή να κλάψουν με την ησυχία τους για κάτι που εκείνοι νιώθουν μαζί με λίγους, δικούς τους, ακόμη.

Διαβάστε ακόμα: Πώς ο Νικόλας Μίνογλου έκανε τα ελληνικά σανδάλια διεθνές success story.

TAGS :
γάμος ζωή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook