Η αξία της σιωπής σε έναν άντρα

Ο Keanu Reeves είναι ένα τρανό παράδειγμα ανθρώπου που μιλάει μόνο όταν πρέπει (DanielJackson / artandcommerce.com).

Ακούς να τους λένε σιγανοπαπαδιές, ανθρώπους με ψαρίσιο στόμα, άλαλα χείλη, ακόμη και μουλωχτούς που κρύβονται μέσα στης σιωπής τα στενά. Είναι οι παράταιροι της παρέας, αυτοί που δεν πρωταγωνιστούν στα αστεία και στα πειράγματα, που δεν κονταροχτυπιούνται ως το πρωί για τα πολιτικά ή τα αθλητικά με έωλα επιχειρήματα.

Είναι οι σιωπηλοί μάρτυρες των γεγονότων. Δείχνουν ελαφρώς αντικοινωνικοί, ωστόσο μπρος στους κοινωνιοπαθείς που δεν αφήνουν τίποτα -που τους αφορά και μη- να πέσει κάτω, οι «ήσυχοι» είναι μια χαρά παιδιά. Πάντα θα έχω στο μυαλό μου ως υπέρτατης ομορφιάς τίτλο για βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ: «Will you please be quite, please?».

Αν μπορείς να είσαι σιωπηλός, να αφουγκράζεσαι τους παλμούς των γεγονότων με έναν δικό σου εσωτερικό τρόπο, αυτό δεν σημαίνει πως υπολείπεσαι από το πανηγύρι των ορδών. Απλώς, υπάρχεις με τον δικό σου τρόπο. Αυτή τη στιγμή, ολοένα και περισσότερο χρειαζόμαστε λιγότερες λέξεις και περισσότερη σκέψη. Έχουν ακουστεί και ειπωθεί τόσα πολλά, δεχόμαστε τέτοια υπερπληροφόρηση, λέξεις και κόντρα-λέξεις, που δύσκολα μπορεί κανείς να τις αφομοιώσει έτσι κι αλλιώς.

O Mάρλον Μπράντο στον «Νονό». Τα έλεγε όλα με ένα βλέμμα.

Λόγω της COVID-19, οι ειδικοί μάς προτρέπουν να μιλάμε λιγότερο σε δημόσιους χώρους και αν δεν μπορούμε να κλείσουμε το ρημάδι μας, τουλάχιστον ας μιλάμε σιγά. Δεν είναι μόνο για τη διασπορά του ιού, θα προσθέταμε, αλλά και για την αισθητική του πράγματος. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ακαλαίσθητο από το να ακούς κάποιον στο μετρό να ωρύεται στο κινητό του και να μαθαίνεις τα οικογενειακά του λες και σε αφορούν.

Υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζονται για την ικανότητά τους να λένε λίγα, στο σωστό χρόνο και δίχως περιττολογίες. Θυμηθείτε τη σκηνή στον «Νονό» όπου τριγύρω από τον Μάρλον Μπράντο τα παιδιά και τα μέλη της φαμίλιας Κορλεόνε διαπληκτίζονται για το αν πρέπει να πάρουν τη μια απόφαση ή την άλλη, για το αν πρέπει να κάνουν συμμαχίες ή όχι. Ο Don τους ακούει ατάραχος, δεν κουνάει ούτε φρύδι. Και όταν έρχεται η ώρα του, μιλάει αργά, ήσυχα, χαμηλόφωνα και λέει, φυσικά, τις πιο σωστές κουβέντες.

Τρανό παράδειγμα σιωπηλού «μάρτυρα» είναι ο Keanu Reeves. O δημοσιογράφος του Rolling Stone, Chris Heath, διηγείται ένα περιστατικό όπου τον ρωτάει γιατί είναι ηθοποιός και η απάντηση που έλαβε ήρθε έπειτα από 42 δευτερόλεπτα. Ολο αυτό το διάστημα ο Reeves παρέμενε εντατικά σιωπηλός, σκεπτόταν, αναρωτιόταν και ο ίδιος.

Η ήρεμη τονικότητα της Billie Eilish (Rolling Stone).

Η πιτσιρίκα Billie Eilish, γνωστή πλέον για τη συμμετοχή της στο σάουντρακ του No Time To Die, κάνει το ίδιο πράγμα με τη μουσική της. Ορισμένες φορές χρειάζεται να ασκήσεις την ακοή σου για να πιάσεις τον ελάχιστο τόνο της φωνής της. Πριν από αυτήν, το ίδιο έκανε ο αδικοχαμένος Jeff Backley, αλλά, φυσικά, και ο υπέρτατος Λέοναρντ Κοέν όπου τραγουδάει σαν να σου ψιθυρίζει στο αυτί. Οι κορώνες λείπουν, τα ουρλιαχτά έχουν πάει περίπατο.

Το αντίστοιχο στα social media είναι τα κεφαλαία γράμματα, τα θαυμαστικά, τα υπέρλαμπρα emoji. Αυτοί που τα χρησιμοποιούν φωνάζουν με τον τρόπο τους. Τη στιγμή που υπάρχουν άλλοι που ποστάρουν τις σκέψεις τους όταν έχουν πραγματικά κάτι να πουν και το κάνουν με ήρεμο τρόπο. Οπως σκάει το απαλό κύμα στην ακτή.

Οι ειδικοί της επικοινωνίας λένε πως οι σιωπές έχουν τη σημασία τους. Δείχνουν σοφία, εκλέπτυνση, στοχασμό. Οι φωνές έχουν δύναμη, αλλά είναι σαν μπαλόνια που σκάνε στον αέρα. Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στη σιωπή και λιγότερη στον ακατάσχετο λόγο.

Αν υπάρχει ένα pattern το οποίο αξίζει να ακολουθήσουμε είναι να ακούμε τι λέει ο συνομιλητής μας, να τον αφήνουμε να μιλήσει πρώτος, να ολοκληρώνει τη σκέψη του. Την ίδια στιγμή εμείς οφείλουμε να δείχνουμε με το πρόσωπό μας ότι όντως τον ακούμε, ότι μεταξύ μας έχει δημιουργηθεί μια γέφυρα ενσυναίσθησης.

Οι σιωπηλοί άνθρωποι μάς μαθαίνουν την έννοια της υπομονής. Μας διδάσκουν πώς πρέπει να σκεφτόμαστε. Το τέμπο δεν είναι το ίδιο με τα πόδια. Μ’ αυτά μπορούμε να τρέξουμε, να υπερπηδήσουμε εμπόδια, να προλάβουμε τους δουλειές μας. Η σκέψη, όμως, έχει εντελώς άλλο ρυθμό και λειτουργία. Χρειάζεται ανάλυση, την οποία ο σύγχρονος άνθρωπος είτε δεν την ξέρει είτε την απεχθάνεται είτε την φοβάται. Κι όμως, αυτή είναι η ουσία της πνευματικότητας: να μπορείς να αναλύεις εις βάθος τα δεδομένα.

Jeff Buckley: η ήρεμη δύναμη (npr.org).

Οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες δεν είναι τα ακούραστα ζωάκια που δεν τελειώνει η μπαταρία τους. Προφανώς και είναι άνθρωποι της δράσης, όμως, προηγουμένως έχουν διηθήσει την έντασή τους στα νάματα της σκέψης. Αλλιώς, οι αποφάσεις που θα πάρουν θα είναι του ποδαριού. Έτσι, όμως, δεν χτίζεις το μέλλον μιας εταιρείας.

Εντέλει, όταν όλοι φωνάζουν, όλοι ανοίγουν διάπλατα το στόμα τους, όλοι περιμένουν εναγωνίως να εκφέρουν τον δικό τους λόγο, τότε είναι ακόμη πιο επιτακτικό να γίνουμε το εντελώς αντίθετο. Αυτές οι μικρές, αλλά ουσιαστικές διαφοροποιήσεις από την μάζα θα τονώσουν τον χαρακτήρα μας, θα μας φτιάξουν ύφος και, κυρίως, θα μας φέρουν ακόμη πιο κοντά στον εσώτατο εαυτό μας. Αφήστε που οι σιωπές κρύβουν μυστήριο και είναι σέξι.

Διαβάστε ακόμα: 10 (+2) συνήθειες που θα κάνουν το μυαλό μας δέκα χρόνια νεότερο.

TAGS :
αντρας σιωπή συμπεριφορά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook