Φαντάζομαι σας έφερε σ’αυτές τις γραμμές η εντυπωσιακή κεντρική φωτογραφία του άρθρου ή ακόμη καλύτερα η περιέργεια για τον τίτλο. Διότι οι λέξεις που ακολουθούν λοιπόν είναι αφιερωμένες στη δεξιοτεχνία που είχαν τα μπρασελέ πενήντα χρόνια πίσω. Στα 60s, στα 70s, αλλά και στα 80s.
Ελάχιστες εταιρίες ακολούθησαν και κράτησαν αυτήν τη μορφολογία στα μπρασελέ τους, κάτι που κάνει τέτοια ρολόγια να αποπνέουν μια ακαταμάχητα γοητευτική αύρα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Αυτό οφείλεται στο ότι στις δεκαετίες αυτές, πολλές εταιρίες εξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό από τρίτους προμηθευτές. Υπήρχαν τεχνίτες για κάθε πτυχή του ρολογιού. Το καντράν, την κάσα, τους δείκτες, προφανώς τον μηχανισμό και φυσικά αυτά τα – σαν κοσμήματα – μπρασελέ. Τότε μιλούσαμε μόνο για τον κατασκευαστή που αναγράφεται στο καντράν.
Βλέπετε, τα μυώδη, αρθρωτά μπρασελέ της εποχής ήταν ανδροκρατούμενη επιλογή, λόγω του σπορ ύφους που είχαν τότε τα ρολόγια (και έχουν ακόμα). Έτσι, οι εταιρείες ξεκίνησαν να φτιάχνουν πολύ ιδιαίτερα σχεδιαστικά ρολόγια, με σκοπό να φιλοξενηθούν και σε γυναικείους καρπούς.
Η Audemars Piguet που ήταν από τις πιο τολμηρές και συνεπείς εταιρίες στη δημιουργία τέτοιων ρολογιών, συνεργαζόταν με καταξιωμένους τεχνίτες από την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γενεύη, όπως οι Massela, Antonioni, Ponti, Christofol, George Lentaf και Jean-Pierre Ecoffey. Η επίδραση αυτών των συνεργασιών άρχισε να αποτυπώνεται στα καντράν, αλλά και στις κάσες των ρολογιών. Προς εύνοια μας, αυτή η τάση εξαπλώθηκε τελικά και στα ανδρικά ρολόγια, δίνοντας ζωή σε εμβληματικά μοντέλα, που μέχρι και σήμερα γοητεύουν και ξεχωρίζουν στο πλήθος των Oyster Bracelets.
Έτσι, η Audemars Piguet προσέλαβε και απασχόλησε σχεδόν πλήρως τρεις από τους πιο ιδιαίτερους και τότε ευρέως γνωστούς τεχνίτες. Ο πρώτος ήταν ο Gay Freres που ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με ατσάλινα ρολόγια, όπως το πρώτο Royal Oak για παράδειγμα. Εδώ να προσθέσω πως το πρωτότυπο του Royal Oak, φαινόταν τόσο δύσκολο στην τότε εποχή να φτιαχτεί σε ατσάλι που η πρωτότυπη κάσα του, με κατασκευαστή τον Favre-Perret όσο και το μπρασελέ του, έγιναν σε λευκόχρυσο.
Αν είστε τυχεροί λοιπόν, μπορεί και να έχετε πετύχει την ανάγλυφη στάμπα του σε κάποιο clasp ενός Patek Philippe, Rolex, Vacheron Constantin ή Jaeger Le Coultre, μιας και η εταιρία του προμήθευε και τις προαναφερθείσες εταιρίες. Αξίζει να σημειωθεί πως τη δεκαετία του 1970 η εταιρία του προσέλαβε 500 τεχνίτες, γεγονός που έκανε το εργοστάσιο να έχει το υψηλότερο ανθρώπινο δυναμικό σε ολόκληρη τη Γενεύη.
Από την ποσότητα θα περάσουμε στην ποιότητα, (χωρίς βεβαίως να υποβιβάζουμε την ποιότητα του Freres): ο Jean-Pierre Ecoffey ήταν “Ο” δημιουργός. Έχει φιλοτεχνήσει πολλά από τα πιο καλοφτιαγμένα και απαράμιλλης αισθητικής σχέδια στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα.
Για το τέλος άφησα μια μάλλον κινηματογραφική προσωπικότητα, όχι επειδή έχει υποδυθεί κάποιον άλλον στη μεγάλη οθόνη, αλλά γιατί ένας ηθοποιός θα μπορούσε να είχε υποδυθεί τον Roland Gilbert Gaschen. Σας προκαλώ να τον αναζητήσετε με την βοήθεια του Google. Αυτός ο φαντομάς, έχει δημιουργήσει μπρασελέ από πολύτιμα μέταλλα που θα τους άξιζε δικαιωματικά μια αρχοντική αίθουσα μουσείου.
Ο Gaschen συνεργάστηκε κατά καιρούς με εταιρίες όπως η CORUM ή η CYMA, αλλά θα δείτε και την στάμπα GRG στα πιο ασυνήθιστα μπρασελέ της ROLEX. Οι δε σημαντικότερες και με βεβαιότητα ιδιαίτερες δημιουργίες του, δημιουργήθηκαν για την Audemars Piguet.
Για να αντιληφθείτε το δημιουργικό του εκτόπισμα, αναρωτηθείτε ποιο θα μπορούσε να είναι το απόλυτο δημιούργημα του. Για να μην κοιτάτε απορημένοι γύρω σας: Ένα ρολόι που οφείλει την ύπαρξη του στο μπρασελέ του είναι το Audemars Piguet 5403 – Cobra. Αν και από μια οπτική θα μπορούσε να είναι το αδερφάκι του πρώτου Royal Oak 5402, δεν είναι παρά ακόμη ένα σχεδιαστικό απαύγασμα του Gerald Genta. Η κάσα είναι ενσωματωμένη άψογα σε ένα μπρασελέ με διχτυωτή πλέξη, που μοιάζει σαν να ήταν κάποτε ύφασμα που άγγιξε ο Μίδας.
Αυτή η ιδιομορφία στην πλέξη του, του έδωσε το προσωνύμιο Cobra, σαν το φίδι. Αλλά η πραγματική πολυπλοκότητα της διαδικασίας κατασκευής του, βρίσκεται στις μικρότερες επιφάνειες όπως η στεφάνη, ή η μετάβαση μεταξύ μπρασελέ και κάσας. Το μικρότερο λάθος στη διαδικασία συγκόλλησης ή στίλβωσης θα έκανε την επιφάνεια να φαίνεται θαμπή ή/και δισδιάστατη. Το πόσο λεπτεπίλεπτη και ιδιαίτερα ντελικάτη ήταν η κατασκευή του συγκεκριμένου ρολογιού, αποτυπώνεται και στην αρχική του τιμή. Αφού πριν περίπου πενήντα χρόνια, μια Cobra θα σας στοίχιζε δυο φορές περισσότερο από ένα καινούργιο Royal Oak.
Και αυτό βέβαια είναι ένα από τα δημιουργικά επιτεύγματα του Roland Gilbert Gaschen, καθώς είχε υλοποιήσει πολλά και μοναδικά μπρασελέ, που κοιτάζοντας τα το ένα δίπλα στο άλλο, θα θυμόσασταν πώς νιώθατε όταν ήσασταν παιδιά μπροστά σε ένα ράφι με παιχνίδια. Δε θα ξέρατε ποιο να πρωτοδιαλέξετε.
Η τόσο φίνα πλέξη σε ορισμένα κομμάτια, τα κάνει να μοιάζουν με ερπετά που αγκαλιάζουν τον καρπό σας. Γλιστρώντας τις άκρες των δαχτύλων σας προς την μια κατεύθυνση, μοιάζει σαν να κατεβαίνετε μια πλαγιά με φρέσκο χιόνι. Ενώ η αντίθετη φορά είναι άγρια, σαν να ακουμπάτε την άκρη ενός μυτερού βράχου. Ωστόσο το εσωτερικό του που αγκαλιάζει το δέρμα, έχει μια απαλή μιλανέζικη πλέξη, που δίνει την αίσθηση πως είναι ένα με τον καρπό.
Αυτή η γοητεία που αποπνέουν τα ιστορικά μπρασελέ και κατά συνέπεια τα ρολόγια αυτά, με έκανε να ψάξω περισσότερο και πιο βαθιά για την ιστορία και την δημιουργία τους, ως έμπνευση και φυσικά ως φόρο τιμής στους τεχνίτες, κάτι που δε συμβαίνει από τους ανθρώπους που μεταπουλούν ρολόγια σαν αυτά. Είναι και αυτά μια καλλιτεχνική οντότητα, μια σημαντική πτυχή που ολοκληρώνει την εμπειρία του ρολογιού.
Διαβάστε ακόμα: Τα Top 7 ανδρικά ρολόγια του 2023.