Με αυτό το σήμα ξεκίνησε να εκπέμπει το Mega το έτος 1989. “Πόσοι θρύλοι αλλιώς ξεκίνησαν και μετά παρήκμασαν; Όσο και να συμβάλλουν οι τεχνικές εις το να μοιάζουν όλα φρέσκα, το πεπρωμένον της γήρανσης φυγείν αδύνατον”, γράφει ο Τάσος Καρατάσος.

Παρακολουθώ κι εγώ τις εξελίξεις του καναλιού Mega (όπως και πολλοί άλλοι) είτε από περιέργεια είτε με αγωνία. Είμαι πρώτιστα μεταξύ των περίεργων διότι αγωνία δεν έχω καμιά καθ’ ότι το μόνο που θα επιθυμούσα πολύ να γίνει είναι να πληρωθούν τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους και να αποζημιωθούν με τα νόμιμα όσοι απολύονται.

Έχω όμως περιέργεια να δω πώς θα χειριστούν το θέμα οι τρεις εναπομείναντες μεγάλοι μέτοχοι καθ’ ότι ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός από τον άλλον. Ένα πράγμα μόνο τους ενώνει και αυτό είναι το χρήμα που είχαν επενδύσει ή επενδύουν ακόμη σε αυτό το κανάλι.

Στα ΜΜΕ συμβαίνουν όσα και στη Βουλή. Εκεί που βρίζονται, όταν βρίσκονται στην έδρα, εκεί τους βλέπετε στο καφενείο αγκαλιά. Τέτοιοι είμαστε, τέτοιους αξίζουμε παντού… Όσο για τις εξαιρέσεις που υπάρχουν πάντα, ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Άλλωστε και ο κούκος (ως πουλί) σε ξένες φωλιές προτιμάει να κατοικεί!

Ο ένας σημερινός μέτοχος του Mega, ο παλαιότερος, είναι ο πλέον έμπειρος. Ο άλλος μπουλντόζα που δεν έχει δώσει ακόμη σαφή δείγματα γραφής στα ΜΜΕ ως προς το αν και πόσους από τους παλαιούς εργαζόμενους θα κάνει αλοιφή στο διάβα του. Ο τρίτος, από κύριος διεκδικητής, κατέληξε ξαφνικά μαϊντανός! Περιμένει να δει τι θα μπορέσει να βγάλει για να τα ρίξει σε κάποια άλλη ρώσικη σαλάτα του.

Με ενδιαφέρει το θέμα πιο πολύ κοινωνιολογικώς και ψυχιατρικώς(!) διότι έβλεπα με ενδιαφέρον το κανάλι Mega, παρακολουθώντας ικανούς δημοσιογράφους να πασχίζουν να φαίνονται αντικειμενικοί διατηρώντας τις υψηλές αποδοχές τους από το προηγούμενο σχήμα ιδιοκτητών που και αυτοί διέφεραν πολύ μεταξύ τους. Ο ένας (αείμνηστος τοις πάσι δια διαφορετικούς λόγους) μεγαλοεκδότης, προικισμένος μάνατζερ με υψηλό δείκτη νοημοσύνης και μεγάλη μόρφωση, ο άλλος ο ίδιος ο παλαιός, έμπειρος και επιτυχής επιχειρηματίας σε πολλές δραστηριότητες, ενώ οι υπόλοιποι τελείως αμόρφωτοι αλλά αυτοδημιούργητοι και επιτυχημένοι ως διαπλεκόμενοι σε μεγάλα δημόσια έργα.

Φοβούμαι οτι ΜΜΕ και πολιτικά κόμματα φρέσκα δε γίνονται με αυγά μπαγιάτικα.

Κάτι τέτοια (όπως τα παλαιά και τα νέα σχήματα) έχουν λοιπόν τεράστιο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον ως προς το πώς καταφέρνουν αυτά τα άτακτα παιδιά να συνεννοούνται (όποτε δεν αλληλομαχαιρώνονται πισώπλατα) μεταξύ τους.
Παρεισφρύει έτσι και η ψυχολογία ενός εκάστου των εμπλεκομένων που προσεγγίζει για ορισμένους μέχρι και τους χώρους της ψυχιατρικής επιστήμης.

Μόλις εκδηλώθηκε η κρίση με το πέσιμο της δεξιάς και την άνοδο της “αριστεράς” στην εξουσία, άρχισαν μερικοί εργαζόμενοι (ως επί το πλείστον υψηλά αμοιβόμενοι) να εγκαταλείπουν το καράβι, όπως κάνουν οι ποντικοί όταν αντιλαμβάνονται ότι αρχίζει να βυθίζεται. Άλλοι πάλι αντικαταστάθηκαν από τους ιδιοκτήτες για οικονομία ώστε να αναπληρωθούν με φθηνότερους, ενώ υπήρξαν και λίγοι υψηλόμισθοι που παρέμειναν προσφέροντας τις υπηρεσίες τους, ώστε να επιπλέει το καράβι δίχως να πληρωνονται! Αυτό προς τιμήν τους όπως έκαναν και οι πολυάριθμοι “κωπηλάτες” που συνέχισαν να προσφέρουν νηστικοί τις υπηρεσίες τους. Κάποια στιγμή όμως έγειρε επικινδύνως το κανάλι και σταμάτησε να είναι ειδησεογραφικό και από τότε παίζει βαλσάκια και τα “όσα παίρνει ο άνεμος”… Ακόμη όλοι, με ημιβυθισμένο το καράβι (όπως με το “Παναγία Τήνου” στο λιμάνι του Πειραιά), βρίσκονται εν αναμονή για το τι θα γίνει. Οι έχοντες την πλειοψηφία ιδιοκτήτες περιμένουν και αυτοί μήπως και εμπλέξουν και καμιά τράπεζα στα χρέη ώστε το deal να αποβεί από την αρχή του κερδοφόρο.

Τι κατάντημα και αυτό μαζί με τα άλλα ενός καναλιού που ξεκίνησε και λειτούργησε χρόνια ως Μega και κατέληξε Μίνι! Πόσοι θρύλοι αλλιώς ξεκίνησαν και μετά παρήκμασαν σαν να ‘ταν κανένα φρούτο που έπεσε από το δέντρο. Όσο και να συμβάλλουν οι τεχνικές εις το να μοιάζουν όλα φρέσκα, το πεπρωμένον της γήρανσης φυγείν αδύνατον…

Επίκαιρον: Φοβούμαι οτι ΜΜΕ και πολιτικά κόμματα φρέσκα δε γίνονται με αυγά μπαγιάτικα. Ακόμη και εμάς τους ανθρώπους δε μας κρατούν ζωντανούς τα μέσα… αλλά το πώς νιώθουμε.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top