«O Καραγκιόζης μού λέει κάθε πρωί: Ρε Σωτήρη, για θυμήσου…»

«Δε θυμάμαι καμιά μέρα της ζωής μου, από τα πολύ μικρά μου χρόνια μέχρι τώρα, που γέρασα, που να μη φτιάχνω κάτι για την τέχνη μας, ή που να μην έχω εκεί το μυαλό μου». (Φωτογραφία: Σπαθάρειο Μουσείο)

[…] Το 1947 αρρώστησα και δεν ξανάπαιξα πια. Από τότες παίζει το παιδί μου κι εγώ το βοηθάω. Καμιά φορά, άμα με πιάνει το κέφι, εκεί που είναι έτοιμος ν’ αρχίσει του παίρνω τις φιγούρες και παίζω εγώ. Αυτό τον ευχαριστεί πολύ, γιατί θέλει να με βλέπει να παίζω κι όλο κάτι να μαθαίνει.

Ποτέ όμως δεν σταμάτησα ν’ ασχολούμαι με την τέχνη του Καραγκιόζη. Δε θυμάμαι καμιά μέρα της ζωής μου, από τα πολύ μικρά μου χρόνια μέχρι τώρα, που γέρασα, που να μη φτιάχνω κάτι για την τέχνη μας, ή που να μην έχω εκεί το μυαλό μου. Ο Καραγκιόζης είναι η ζωή μου. Αν μου αφαιρέσουν αυτή την αγάπη εγώ σε μια βδομάδα θα πεθάνω. Φτιάχνω φιγούρες κι εργαλεία του Καραγκιόζη πολύ περισσότερα από ό,τι μου χρειάζονται και πάντα μ’ άρεσε και μ’ αρέσει να τα χαρίζω σε συναδέλφους που δεν έχουνε. Σε μερικούς μάλιστα έχω δώσει οκάδες φιγούρες, όπως του Σπύρου Καράμπαλη, που του ’δωσα μια βαλίτσα γιομάτη, τόσο βαριά, που με μεγάλη δυσκολία την πήγε από το σπίτι μου στη στάση των αυτοκινήτων. Με αυτά τα χαρίσματα αισθάνομαι τα γέρικα κόκαλά μου να ζωντανεύουνε και την ψυχή μου να μου μιλάει παιδιάστικα.

Του παιδιού μου τού έχω φτιάξει, σαν κληρονομιά ας πούμε, πάνω από χίλιες φιγούρες κι άλλα εργαλεία του Καραγκιόζη, σούστες μεγάλες και μικρές, σκηνές βιδωτές για να παίζει στα θέατρα, σε σπίτια, σε νοσοκομεία και σε σχολεία.

Τέσσερα μικρά θέατρα που έχω φτιάξει βρίσκονται στα μουσεία Ελλάδος, Παρισίων, Ιταλίας και Μόσχας.

Τώρα για να μη στεναχωριέμαι που δεν έχω τίποτε να φτιάξω σκαρώνω κάτι καραγκιόζηδες που κάνουν τούμπες σε ξυλαράκια. Τους μισούς τους κάνω Ολυμπιακούς και τους άλλους μισούς Παναθηναϊκούς με κόκκινες και πράσινες ριγέ αθλητικές φανέλες, γιατί τώρα ο κόσμος έχει μανία με την μπάλα.

«Για μένα απομνημονεύματα είναι του Μακρυγιάννη και του Σπαθάρη», είχε πει ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός. (Φωτογραφία: ©Andro.gr)

Αλλά κι ό,τι άλλο φτιάξω είναι πάντα σχετικό με τον Καραγκιόζη. Στο σπίτι μου όλα θυμίζουν τον Καραγκιόζη. Στο ρολόι μου έχω φτιάξει τον Αλέξανδρο που σκοτώνει το θηρίο. Έχω δυό κλουβιά με μύλους κι όταν τα πουλιά γυρίζουνε τον μύλο, στο ένα ο Καραγκιόζης δείχνει την ώρα και στ’ άλλο ο Λεπενιώτης σπαθίζει τον Γιουσούφ Αράπη. Έφτιαξα κι έναν αερόμυλο που τον γυρίζουν ο Καραγκιόζης κι ο Χατζηαβάτης. Στον καθρέφτη ο Καραγκιόζης μού λέει κάθε πρωί: «Ρε Σωτήρη, για θυμήσου απ’ το 1909 μέχρι το 1947, τότες που μ’ έπιανες στα χέρια σου, τι χαρές και γέλια χαρίζαμε σ’ αυτόν όλο το λαό που όλο χαρά σου φώναζε: Γεια σου ρε Σπαθάρη με τον Καραγκιόζη σου!».

//Απόσπασμα από το βιβλίο του Σωτήρη Σπαθάρη «Απομνημονεύματα και η τέχνη του Καραγκιόζη», εκδόσεις Άγρα.

Διαβάστε ακόμα: Ένα σχολείο ταπεινότητας και αυτογνωσίας.

TAGS :
καραγκιόζης Σωτήρης Σπαθάρης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook