Η Άννα Χατζηνάσιου φέρνει τους σύγχρονους Έλληνες φωτογράφους στην Κρήτη

Πάνος Κοκκινιάς, “Αλέξανδρος”. 2004, ψηφιακή έγχρωμη εκτύπωση, 120 x 157 εκ. Με την ευγενική παραχώρηση της Xippas Gallery, Παρίσι και του καλλιτέχνη

Τι είναι η νέα έκθεση που επιμελείσαι, γιατί επέλεξες τα Χανιά και πώς “διασταυρώνονται” οι φωτογραφικές ματιές των Γιώργη Γερόλυμπου – Πάνου Κοκκινιά – Νίκου Μάρκου;
Εκτός από την αγάπη μου για την Κρήτη, την ιδιαίτερη πατρίδα του άντρα μου, η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον εικαστικό πρόγραμμα, το οποίο παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια. Παρότι ομαδική, πρόκειται για την παρουσίαση τριών ατομικών εκθέσεων, οι οποίες “διασταυρώνονται” στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό ή τεχνητό περιβάλλον και στις βιωματικές αναμνήσεις του κάθε καλλιτέχνη, αφηγημένες από τον καθένα με τρόπο ώστε να αφήνουν το δικό του ξεχωριστό αποτύπωμα.
Μέσα από τις εικαστικές διασταυρώσεις, αλλά και μέσα από τις διασταυρώσεις ιδεών, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να διακρίνει την εξέλιξη του καλλιτεχνικού έργου του κάθε φωτογράφου, αλλά και τα στοιχεία που παρά τις αλλαγές συνεχίζουν να διατρέχουν το έργο του και να αποτελούν βασικό στοιχείο του προβληματισμού του. Ταυτόχρονα, ο τρόπος παρουσίασης και η επιλογή των έργων θα επιχειρήσει να καλλιεργήσει ενδιαφέροντες συσχετισμούς μεταξύ των καλλιτεχνών και των φωτογραφιών τους, μέσα σε έναν εκθεσιακό χώρο, στον οποίο, λόγω της πολυεπίπεδης χωροταξικής του ιδιαιτερότητας, δίνεται από κάποια σημεία η δυνατότητα ταυτόχρονης θέασης των έργων.

“Για μένα, η εξωστρέφεια είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο, ώστε να προωθήσουμε την ελληνική τέχνη και, φυσικά, μέσα από την τέχνη να διαφημίσουμε τη χώρα μας στο εξωτερικό”. Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη

Σήμερα ο καθένας με ένα smartphone δηλώνει φωτογράφος και συχνά, αν δεν έχει τεχνική επάρκεια, καμώνεται και τον καλλιτέχνη. Σου αρέσει αυτός ο εκδημοκρατισμός της εικόνας ή προκαλεί σύγχυση στον φιλότεχνο περί του τι αξίζει να εκτίθεται;
Η ανταλλαγή φωτογραφιών τραβηγμένες μέσω smartphones αποτελεί μια ενδιαφέρουσα συνήθεια των ανθρώπων της εποχής μας. Όμως, δεν πιστεύω ότι αυτός ο εκδημοκρατισμός της εικόνας προκαλεί σύγχυση στον φιλότεχνο: η τέχνη της φωτογραφίας είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Η φωτογραφία είναι η ένωση της τέχνης με την επιστήμη. Όπως είχε πει και ο Robins “η φωτογραφία αντί να παρουσιάζεται ως απεικόνιση της πραγματικότητας, αποτελεί κάτι που δημιουργήθηκε για να μας δείξει πράγματα που αισθανόμαστε και όχι αναγκαστικά όσα βλέπουμε”. Αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά, η οποία διακρίνει τις απλές φωτογραφίες από τις φωτογραφίες – έργα τέχνης.

Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν την τεχνική γκραφίτι προκειμένου να περάσουν κάποια μηνύματα, να ομορφύνουν εγκαταλειμμένους χώρους ή χαμηλής αισθητικής κατασκευές και όχι ιστορικά κτίρια.

Γιώργης Γερόλυμπος “Παραλία Ομίχλη ΙΙ” 2009, επικολλημένο σε d-bond, 80 x 210 εκ . Με την ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη

Τελικά συμφωνείς ότι “όλα (μπορούν να) είναι τέχνη”; Αλήθεια, πώς ένιωσες βλέποντας τα γκραφίτι που κάλυψαν το Πολυτεχνείο;
Όπως είπα και παραπάνω δεν μπορούν να είναι όλα τέχνη. Η τέχνη είναι ανάγκη και όχι απλώς ένα χόμπι, ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να δημιουργεί.
Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν συνήθως την τεχνική γκραφίτι προκειμένου να περάσουν κάποια μηνύματα, να ομορφύνουν εγκαταλειμμένους χώρους ή χαμηλής αισθητικήςκατασκευές και όχι ιστορικά κτίρια, σημεία αναφοράς των σύγχρονων πόλεων.

Aκόμα και σήμερα, το πολυαναμενόμενο καινούργιο κτίριο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Φιξ δεν έχει ανοίξει τις πόρτες του.

Νίκος Μάρκου “01/12/2005” και “02/01/2007”, Mε την ευγενική παραχώρηση της Γκαλερί ΑΔ, Αθήνα και του καλλιτέχνη.

Ξεχνώντας για λίγο την πόλωση και την ανασφάλεια γύρω από τα οικονομικά, είναι αλήθεια ότι ο χώρος του πολιτισμού καλωσόρισε σχεδόν ομόθυμα την ανάληψη του ΥΠΠΟ από τον Νίκο Ξυδάκη. Τι περιμένεις και τι πρωτοβουλίες θα ήθελες να δεις στο χώρο των σύγχρονων εικαστικών από το Υπουργείο;
Η εμπειρία και η πορεία του νέου Υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη δημιουργεί σε όλους μας μεγάλες προσδοκίες για την ανάδειξη και την προώθηση όλων των μορφών τέχνης και ιδιαίτερα της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας. Το λέω αυτό διότι, όπως είναι γνωστό, η σύγχρονη τέχνη έχει παραμεληθεί μέχρι σήμερα από τη διοίκηση. Θυμίζω, ότι ακόμα και σήμερα, το πολυαναμενόμενο καινούργιο κτίριο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Φιξ δεν έχει ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό. Περιμένω την περαιτέρω στήριξη των φορέων για τη δημιουργία προϋποθέσεων, οι οποίες θα υποστηρίξουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάθεση δημιουργίας έργων τέχνης σε δημόσιους χώρους.

Πάνος Κοκκινιάς, “Evening Sun”. 2004, ψηφιακή έγχρωμη εκτύπωση, 120 x 183 εκ. Με την ευγενική παραχώρηση της Xippas Gallery, Παρίσι και του καλλιτέχνη

Σχετικά με την εμπορευσιμότητα των έργων των Ελλήνων καλλιτεχνών, θεωρώ ότι η εξωστρέφεια αποτελεί τον παράγοντα που κάνει τη διαφορά περισσότερο απ’ ό,τι η ελληνική καταγωγή τους. Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη

Πώς είναι η αγορά στο χώρο της σύγχρονης τέχνης; Αληθεύει ότι μετά τη “φούσκα” της περασμένης δεκαετίας βρισκόμαστε σε μια φάση εξορθολογισμού; Και ποιες είναι οι προοπτικές για τους σύγχρονους Έλληνες εικαστικούς διεθνώς; Επηρεάζει την εμπορευσιμότητα της δουλειάς τους η καταγωγή τους;
Στην Ελλάδα η αγορά σύγχρονης τέχνης έχει επηρεαστεί, όπως είναι φυσικό, από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, θα πρέπει κάποιος να επισημάνει ότι οι προσπάθειες όλων των εμπλεκόμενων διατηρήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε υψηλό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, στο εξωτερικό, από την πρόσφατη εμπειρία μου από την έκθεση που διοργάνωσα στο Λονδίνο, η διεθνής αγορά παρουσιάζει σταθερή ανοδική πορεία.
Αληθεύει ότι όπως και το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, έτσι και η αγορά τέχνης στην Ελλάδα περνά μια περίοδο εξορθολογισμού της τιμολογιακής της πολιτικής και δημιουργικού επαναπροσδιορισμού της εικαστικής της έκφρασης, κάτι που θεωρώ ότι ήταν αναγκαίο…
Η έννοια της τέχνης δεν έχει σύνορα. Η υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική δημιουργία δεν προσδιορίζεται και δεν χαρακτηρίζεται από την εθνικότητα του δημιουργού. Σχετικά με την εμπορευσιμότητα των έργων τέχνης των Ελλήνων καλλιτεχνών, θεωρώ ότι η εξωστρέφεια αποτελεί τον παράγοντα που κάνει τη διαφορά περισσότερο απ’ ό,τι η ελληνική καταγωγή τους. Ένας σημαντικός αριθμός σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών, οι οποίοι πρόβαλαν τα έργα τους εκτός συνόρων καταγράφουν ήδη σήμερα σημαντική παρουσία σε μεγάλες εκθέσεις και γκαλερί του εξωτερικού. Οι Έλληνες εικαστικοί δημιουργούν έργα υψηλού επιπέδου και διεθνούς αναγνώρισης.

Διαβάστε ακόμα: O ταλαντούχος μαέστρος κύριος Κουρεντζής.

Γιώργης Γερόλυμπος. “Αταλάντη 142 χλμ” 2009, επικολλημένο σε d-bond, 80 x 200 εκ.

Είσαι μια από τις πιο δραστήριες νέες επιμελήτριες, με σπουδές στο Παρίσι, εκθέσεις στο Λονδίνο, συνεργασίες με αξιόλογους συλλέκτες, αλλά και δυναμικούς νέους χώρους, όπως το Costa Navarino. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου, καθώς εξελίσσεσαι δυναμικά και, ταυτόχρονα, ωριμάζει μια νέα γενιά καλλιτεχνών και φιλότεχνων με τους οποίους μεγαλώσατε μαζί;
Η βασική μου φιλοδοξία είναι να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις, ώστε να παρουσιάζω τη δουλειά Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό. Άρχισα από το Λονδίνο, όπου τον Οκτώβριο του 2014 παρουσίασα την έκθεση “Staging the domestic” όπου παρουσίασα τη δουλειά δεκατριών Ελλήνων καλλιτεχνών στο “The Hospital Club”, παράλληλα με τη “Frieze Art Fair”, και η οποία είχε σοβαρή ανταπόκριση από ξένους συλλέκτες. Θα συνεχίσω σε άλλες πόλεις του κόσμου, στις οποίες η τέχνη έχει κυρίαρχο ρόλο ή αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Με λίγα λόγια σε πόλεις που αγαπούν την εικαστική δημιουργία και υποστηρίζουν τους καλλιτέχνες. Για μένα, η εξωστρέφεια είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο, ώστε να προωθήσουμε την ελληνική τέχνη και, φυσικά, μέσα από την τέχνη να διαφημίσουμε τη χώρα μας στο εξωτερικό.

//Δημοτική Πινακοθήκη Χανιών, Χάληδων 98-102, 73131 Χανιά, 28210-92294, διάρκεια έκθεσης : από 23 /03/ 2015 έως 23/06/ 2015, Δευτέρα – Παρασκευή: 10:00-14:00 και 18:00-21:00, Σαββατο: 10:00-14:00