Limina: οι άδειες πόλεις της Erieta Attali

To Λούβρο μέσα από τον φακό της Attali.

Η λέξη limina (πληθυντικός του λατινικού limes) σημαίνει: όρια, πόρτες, είσοδοι, εμπόδια, αρχές ή ακόμη και άκρα. Σαν αυτά που ζήσαμε και εν μέρει συνεχίζουμε να ζούμε στις μέρες μας.

Μπορεί να υποδηλώνει ακόμη σπίτια, καταλύματα ή οικήματα, ενώ συνδέεται εννοιολογικά και με τη λέξη limes –limites στον πληθυντικό-που σημαίνει σύνορο ή όριο, αλλά και πέρασμα ή ίχνος.

Πάνω σ’ αυτή την πολυπλοκότητα των εννοιών κινείται η πολυβραβευμένη και αναγνωσρισμένη φωτογράφος Erieta Attali στη φωτογραφική της έκθεση με τίτλο Limina, την οποία θα έχουμε τη δυνατότητα να την δούμε στην Αθήνα. Έπειτα από 30 ολόκληρα χρόνια, η Attali επιστρέφει στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, αποτίνοντας φόρο τιμής στο Μουσείο όπου έκανε την πρακτική της εξάσκηση ως φοιτήτρια τότε Φωτογραφίας.

H κλιματική αλλαγή είναι ένα ζήτημα που απασχολεί την Attali.

Η παρούσα φωτογραφική έκθεση περιλαμβάνει 18 επιλεγμένες φωτογραφίες της με θέμα την αρχιτεκτονική ως αναπόσπαστο τμήμα του τοπίου, αναπτύσσονται στον ισόγειο του Μεγάρου της Δούκισσας της Πλακεντίας καθώς και στους εξωτερικούς τοίχους στην περίμετρο της κεντρικής αυλής του Μουσείου.

Στο ισόγειο, εξάλλου, του Μεγάρου της Δούκισσας παρουσιάζεται η φωτογραφική προβολή με τίτλο «Απαθανατίζοντας τo Άδειο Σκηνικό: το Παρίσι σε εγκλεισμό», όπου η Attali αποτυπώνει με τη χρήση iPhone διάσημα κτήρια και τοπόσημα του Παρισιού κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας του 2020, καταγράφοντας για πρώτη φορά φωτογραφικά μια ιστορική περίοδο της Πόλης του Φωτός όπου απουσιάζει σχεδόν τελείως η σφύζουσα κίνηση την καθημερινής αστικής ζωής και η ανθρώπινη παρουσία.

Αδειο Παρίσι. Μια εικόνα που δεν γίνεται να την αποδεχθείς εύκολα.

Οπως ισχύει με την ευρεία έννοια του όρου limina, έτσι και στις φωτογραφικές αποτυπώσεις της Attali εκφράζεται αυτός η θολότητα που σηματοδοτεί τον φυσικό, κοινωνικό, θρησκευτικό ή ακόμη και τον συναισθηματικό χώρο. Καθορίζει τις αποστάσεις ή τις εγγύτητες. Διαχωρίζει αλλά και ενώνει.

Ενεργοποιεί και ενδυναμώνει τους χώρους ενώ ταυτόχρονα τους εξαλείφει και  τους βεβηλώνει. Ανοίγει μονοπάτια και υποδεικνύει πορείες/ κατευθύνσεις.  Διασφαλίζει την τάξη αλλά παράλληλα διεγείρει ένα διάλογο που θα μπορούσε να προκαλέσει εντάσεις και να οδηγήσει, τελικά, σε διαφωνία.

Η ερμηνεία της αστικής ερημιάς μέσα από τον φακό της Attali.

Να σημειωθεί πως από τον Ιανουάριο του 2020, η Erieta Attali είναι Eπίκουρη Kαθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Φωτογραφίας στο Irwin S. Chanin School of Architecture και στο Cooper Union της Ν. Υόρκης, ενώ από τον Ιανουάριο του 2021 είναι Eπίκουρη Kαθηγήτρια και στο National University της Σιγκαπούρης.

Εδώ και είκοσι χρόνια, με βάση της τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, ασχολείται έντονα με την έρευνα ανάμεσα στη διαλεκτική του τοπίου και της αρχιτεκτονικής σε ακραίες συνθήκες της Ευρασίας, της Αυστραλίας και της Αμερικής και, μάλιστα, υπό το πρίσμα της κλιματικής αλλαγής και της ραγδαίας επίδρασής της στον πλανήτη.

To περιβάλλον, ο άνθρωπος και η σχέση μεταξύ τους.

Με τη βοήθεια του φακού της, η Attali διερευνά πώς επιδρά το περιβάλλον στον άνθρωπο, ο οποίος αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει το κέντρο σε σχέση προς την περιφέρεια όπως αυτό αποτυπώνεται στον διάλογο αρχιτεκτονικής και τοπίου.

//Διάρκεια 9 Ιουλίου – 30 Σεπτεμβρίου 2021, Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη με Δευτέρα 8 π.μ-8 μ.μ, Τρίτη 1 μ.μ. – 8 μ.μ.

Διαβάστε ακόμα: Balthus – 20 χρόνια από τον θάνατο του αινιγματικού grand maître.

TAGS :
έκθεση φωτογραφίας τέχνες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook