Επειδή όλη αυτή η ιστορία «φόρμα του jogging» ή «εξυπναδίστικο μποξεράκι-ξεχειλωμένο μακό» έχει καταντήσει αηδία, δηλώνω ότι εμένα οι πιτζάμες όχι μόνο με βολεύουν αλλά και μ’ αρέσουν. Το ερώτημα είναι ποιες είναι οι στυλάτες;
Η πιτζάμα δεν είναι ξενέρωτη. Έχετε δει τον Γκάρι Κούπερ, τον Κάρι Γκραντ ή τον Τόνι Κέρτις να τη φοράνε; Όλα είναι θέμα ύφους, ποιότητας του υφάσματος και κομψότητας των χρωμάτων. Είναι φυσικό το γαλαζάκι και το βεραμανάκι να σκοτώνουν κάθε ερωτική επιθυμία, αφού είτε με το θείο σας τον Γεράσιμο θα μοιάζετε είτε σαν μόλις να συνήλθατε από εγχείρηση by pass.
Το μετάξι αποτελεί την πιο ραφινάτη επιλογή και ένα από τα ελάχιστα υφάσματα που είναι ζεστά το χειμώνα και δροσερά το καλοκαίρι. Οι μείξεις βαμβακιού με lycra χαρίζουν φοβερή άνεση, γιατί κινούνται μαζί με το σώμα. Τέλος, υπάρχει και η απαλότητα της φανέλας, αλλά αυτή είναι για τους κρυουλιάρηδες. Προτιμήστε τις μονόχρωμες με ψιλή μπορντούρα σε άλλο χρώμα.
Οι ριγέ, στυλ μπανιερό, είναι για τους αφηρημένους, ώστε να μη βγουν απ’ το σπίτι φορώντας τες. Πάντως, την καριέρα τους στην Ευρώπη, εκεί τη δεκαετία του ’20, ως μπανιερό την ξεκίνησαν. Τις είχαν φέρει απ’ την Ινδία Πορτογάλοι ναυτικοί.
Τώρα που σας μιλάω, η τελευταία λέξη στις πιτζάμες είναι το «loungewear» (από το αγγλικό to lounge=περιφέρομαι), το νέο σύμβολο του μοδάτου cocooning. Πρόκειται για κάτι ανάμεσα στο prêt-à-porter και το sportswear και το να υποδεχτείς τους φίλους σου ή να πας ν’ αγοράσεις μια φρατζόλα ψωμί μ’ αυτό θεωρείται το άκρον άωτο του σνομπισμού.
Διαβάστε ακόμα: Τα δαχτυλίδια πάνε στους άντρες;