Φατίχ Τερίμ: ένας «Αυτοκράτορας» στον Παναθηναϊκό ή μια κίνηση στο κενό;

Θα γίνει ο Τερίμ ο «Αυτοκράτορας» του Παναθηναϊκού;

Δύο Τούρκοι στην ίδια πόλη και στην ίδια ομάδα. Το λες και συγκυρία που θα γραφτεί στα χρονικά. Μόνο που άλλο πράγμα ο Εργκίν Αταμάν όταν ήρθε το καλοκαίρι στον μπασκετικό Παναθηναϊκό κι άλλο ο Φατίχ Τερίμ που εμφανίστηκε σαν βόμβα τώρα στον ποδοσφαιρικό. Η διαφορά είναι ειδοποιός.

Ο πρώτος ήρθε ο ακρογωνιαίος λίθος της αναγέννησης του ΠΑΟ εκ της τέφρας του, έτσι ώστε να αποκτήσει ξανά υψηλή μπασκετική υπόσταση, να πρωταγωνιστήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη και να αποκτήσει ξανά λούστρο το brand name του. Ο Αταμάν είναι στα πιο παραγωγικά προπονητικά του χρόνια, έχει κίνητρο και όρεξη να δείξει πως μπορεί να τα καταφέρει σε υψηλό επίπεδο και εκτός Εφές.

Ο Τερίμ υπήρξε ένα πολύ καλό εξαγώγιμο ποδοσφαιρικό όνομα πριν από 15 και πλέον χρόνια, τότε που με την Γαλατασαράι έκανε όλη την Ευρώπη να παραμιλάει όταν κατέκτησε το τότε Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, προσπάθησε να εξαργυρώσει την επιτυχία του χρόνια μετά στην Ιταλία με ελάχιστα αποτελέσματα και έκτοτε επέστρεψε στην Τουρκία, δίχως όμως να είναι ξανά ο παλιός «Αυτοκράτορας», όπως είναι το προσωνύμιό του.

Ποιος ο λόγος να έρθει, άραγε, τώρα στον Παναθηναϊκό μεσούσης της περιόδου με την ομάδα να βρίσκεται μέσα στους εγχώριους στόχους της και εκτός των ευρωπαϊκών (που στο κάτω κάτω της γραφής δεν ήταν το πρώτιστο μέλημα); Αν ο Γιάννης Αλαφούζος, μετά το περσινό κάζο που η ομάδα του έχασε ένα -σχεδόν- δικό της πρωτάθλημα, ήθελε να δώσει έναν άλλο – πρωταθληματικό- τόνο στην ομάδα του και θεωρούσε πως ο Γιοβάνοβιτς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, τότε θα μπορούσε να του δείξει την πόρτα της εξόδου. Το καλοκαίρι, όμως, που ακόμη χτιζόταν η ομάδα.

Αντ’ αυτού τον κράτησε, τον στήριξε και έδειξε πως μ’ αυτόν στον τιμόνι είχε φτιάξει ένα μακροχρόνιο πλάνο που δεν θα απέβλεπε σε μια σεζόν μόνο. Κανείς δεν λέει πως ο 70αρης, πλέον, Τερίμ, δεν είναι καλό προπονητής. Φτάνει, όμως, αυτό για να τον κάνει επιτυχημένο μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;

Eκανε λάθη φέτος ο Γιοβάνοβιτς, αλλά μήπως δεν ήταν το σωστό timing για να φύγει;

Θα πει κανείς πως στο ποδόσφαιρο είναι συνηθισμένο να πληρώνουν το «μάρμαρο» οι προπονητές. Ουδείς αντίλογος, όμως, πρέπει να υπάρχει και μια κοινή λογική στις προεδρικές αποφάσεις. Και σίγουρα, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται εις γνώση αυτού του πρόκειται να φύγει.

Εδώ μαθαίνουμε πως ο Γιοβάνοβιτς το έμαθε ότι φεύγει από τους δημοσιογράφους. Δεν είναι αυτός τρόπος να διώχνεις έναν προπονητή έπειτα από 2,5 χρόνια συνεργασίας. Τη στιγμή, μάλιστα, που κατά γενική ομολογία, ο Γιοβάνοβιτς ανέλαβε τον Παναθηναϊκό όταν ήταν σε κατάσταση αφασίας και τον έκανε ξανά ανταγωνιστικό με ελάχιστο μεταγραφικό κόστος.

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που πήρε πάνω του την υπόθεση «Παναθηναϊκός» αυτός είναι ο Γιοβάνοβιτς. Επί ημερών του ο ΠΑΟ άρχισε να αποκτάει υπόσταση, να παίζει αξιόλογη μπάλα, να φέρνει αποτελέσματα και γενικώς να αποκτάει ξανά όνομα που υπό συνθήκες γινόταν και φόβητρο. Δεν ήταν ο τέλειος προπονητής (μήπως υπάρχει, άραγε;), αλλά στην παρούσα φάση ήταν αυτός που συμμάζεψε τα ασυμμάζευτα.

Οντως, φέτος υπήρξαν θέματα διαχείρισης του ρόστερ από τον Γιοβάνοβιτς. Οντως, φαίνεται πως η πίεση της κορυφής και το άγχος της πρωτιάς επανήλθε και φέτος στους «πράσινους», με αποτέλεσμα τώρα στην κορυφή να βρίσκεται ο ΠΑΟΚ. Υπήρξαν «στραβά» αποτελέσματα το τελευταίο διάστημα.

Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει το τρένο του τίτλου, όπως και οι υπόλοιποι τρείς διεκδικητές. Αν υπήρχαν σοβαρά θέματα στα αποδυτήρια της ομάδας αυτό θα είχε γίνει γνωστό εδώ και καιρό. Αν ο Αλαφούζος ήθελε να διώξει τον Γιοβάνοβιτς θα μπορούσε να το κάνει μετά το ματς με την Μακάμπι. Ποιος ο λόγος να χαθεί κι άλλος χρόνος;

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο Αλαφούζος λειτούργησε αυτή τη φορά ως… Μαρινάκης. Προχώρησε σε μια χειρουργική κίνηση χωρίς αναισθητικό θεωρώντας πως υποβάλλοντας την ομάδα του σε σοκ θα καταφέρει να την αφυπνίσει. Εστω πως αυτό ισχύει, αν και έχει αποδειχθεί στην πράξη πως τέτοια σοκ έχουν κοντόθωρο κέρδος. Καθώς θα περνάει ο καιρός θα εμφανιστεί έκδηλα το υπαρξιακό ζήτημα της ομάδας, όταν οι παίκτες θα κληθούν να παίξουν κάτι άλλο από αυτό που είχαν μάθει τόσο καιρό.

Ο Καρβαλιάλ μόλις στο δεύτερο αγώνα του με τον Ολυμπιακό γνώρισε τι θα πει γκέλα. Στον Τερίμ πόσο θα πάρει να τη γευτεί με τα πράσινα; Το άλλο ζητούμενο είναι αν ο εμπειρότατος -κατά τ’ άλλα- Τερίμ θα είναι αυτός που θα καταφέρει μέσα σε βραχύ χρόνο να φτιάξει την ομάδα να παίζει όπως θέλει εκείνος.

Αυτό μένει να αποδειχθεί, αλλά και πάλι μεσούσης μιας περιόδου μόνο οι συγκυρίες και ένα θαύμα μπορούν να λειτουργήσουν θετικά σε μια ομάδα που, σημειωτέον, δεν ήταν σκορποχώρι για να έρθει ο τούρκος τεχνικός να τη συμμαζέψει. Τον αέρα του πρωταθλητή την δίνουν τα αποτελέσματα και όχι -μόνο- η αύρα του προπονητή. Εκτός και πιστεύει ο Αλαφούζος πως μέσα στις αποσκευές του ο Τερίμ θα έχει και στο σκήπτρο του «Αυτοκράτορα», στο οποίο θα υποκύψουν οι βασικοί του αντίπαλοι. Χλωμό έως χλωμότατο…

Διαβάστε ακόμα: ΠΑΟ. Ήρθε η ώρα του Αλεξάντερ Γερεμέγεφ.

TAGS :
Γιάννης Αλαφούζος Γιοβάνοβιτς παναθηναϊκός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook