Γιατί μαζεύω τα σκουπίδια των άλλων (και μ’αρέσει)

Η πόλη ανήκει σε όλους. Πολύ περισσότερο η καθαρή πόλη. (Η φωτογραφία από τη σελίδα του γκρουπ «Save Your Hood» στο Facebook).

Ήταν μία μέρα που είχαμε πάει στη σχολή και φεύγοντας είχαμε αγοράσει φαγητό από τα Goody’s και το τρώγαμε στο αυτοκίνητο μιας συμφοιτήτριάς μου. Μετά το πέρας του γεύματος λέω «σταμάτα κάπου να το πετάξω» και μου λέει «δεν χρειάζεται». Ανοίγει το παράθυρο και τα πετάει απέξω. Έμεινα μαλάκας, ενεός και bouche bee.

Αυτή ήταν η πρώτη χαρακιά στην παρθένα από σκουπιδοκαφρίλες ψυχούλα μου. Το ξεπέρασα. Στην μετέπειτα ζωή μου, τσάκωσα κατ’ επανάληψη διαφόρους να πετάνε γόπες, χαρτάκια, τσιγάρα, ποτηράκια, από το τζάμι του αυτοκινήτου τους, αλλά ποτέ δεν τόλμησα να κάνω παρέμβαση, παρατήρηση, ούτε καν ευγενική παραίνεση, διότι είχα πάντα στην άκρη του μυαλού μου τη φράση-ερώτηση: «Και αν αυτός κουβαλάει ένα πριόνι/μια βαριοπούλα/ένα σουγιά/ένα περίστροφο/ένα ρόπαλο μπέιζμπολ και θελήσει να το χρησιμοποιήσει;

Οπότε έκανα την πάπια. Μόνο μια φορά πήγα και πέταξα ένα ποτήρι στα σκουπίδια, το οποίο το είχε πετάξει μια εκεί δίπλα (με τις γυναίκες είμαι πιο αμείλικτη) και το πήρα με έντονες θεατρικές κινήσεις και πολύ θυμό (μέσα μου) και το πέταξα. Γιατί, γυναίκα, δε λέω, αλλά πού ξέρω εγώ αν έχει εμμηνόπαυση, προεμμηνόπαυση, ωορρηξία, λοχεία, περιμένει περίοδο, έχει περίοδο και άλλες τέτοιες επικίνδυνες συγκυρίες.

Αυτά παλιά. Τώρα έχω ψιλοπάρει την κατάσταση στα χέρια μου. Αφού διαπίστωσα ότι όταν βλέπω σκουπίδια ασυνόδευτα μέσα στη φύση αλλά και δίπλα σε κάδο, που κανένας %$^&%&^$& δεν σκέφτηκε να τα ρίξει στον κάδο, μου ανάβουν τα λαμπάκια, αποφάσισα ότι μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Να τα μαζεύω. Αν διαβάζοντας αυτό σχηματιστεί στο μυαλό σας ή εικόνα μιας αναμαλλιασμένης, αχτένιστης που βγαίνει από έναν κάδο σκουπιδιών πασαλειμμένη με μπανανόφλουδες και κέτσαπ και ένα ψαροκόκαλο στα μαλλιά και δίπλα πετάγεται ένας αρουραίος και μια γάτα ουρλιάζει τρομαγμένη, σβήστε την εικόνα αυτή, μόνο το αχτένιστη ισχύει.

Ξεκίνησα πριν από την πανδημία, με γάντια μιας χρήσης και σακούλες στο πορτ μπαγκάζ. Αναπόφευκτος συνειρμός για κάποιον που προ πανδημίας θα αντίκρυζε γάντια και σακούλες σκουπιδιών στο αυτοκίνητο μου: αυτή τεμαχίζει πτώματα. Αλλά όχι, τελικά μαζεύω σκουπίδια.

Συνολικά έχω κάνει καμία 10ρια σκουπιδοκτονίες έως τώρα, μερικές με παρέα, μερικές μόνη μου. Το μάζεμα σκουπιδιών έχει πολλά καλά. Μεταξύ άλλων προσφέρει συγκινήσεις και ποικιλία συναισθημάτων. Όταν δω το μπουκαλάκι, το άδειο ποτηράκι φραπέ, το μωρόμαντηλο, τη μασκούλα στο έδαφος, ανεβάζω θερμοκρασία. Όταν σκύβω να το μαζέψω, στολίζω με ένα γενναιόδωρο μπινελίκι συνήθως σε β’ πληθυντικό τον ένοχο. Στη συνέχεια, αφού το βάλω στη σακούλα, ο θυμός μετατρέπεται σε ικανοποίηση και στη μετά σε αγαλλίαση και προχωρώ προς το επόμενο.

To μάζεμα τον σκουπιδιών μπορεί να γίνει ακόμη και τέχνη (Η φωτογραφία από τη σελίδα του γκρουπ «Save Your Hood» στο Facebook).

Η διαδικασία συλλογής σκουπιδιών είναι απέραντη. Δηλαδή δεν έχει πέρας στον χωροχρόνο, δυστυχώς. Γιατι; Γιατί τα σκουπίδια και οι μαλάκες δεν τελειώνουν, αναπαράγονται με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Πάντα θα υπάρχουν κάπου αλλού σκουπίδια που περιμένουν τα μαζευτούν, αλλά ακόμα και εκεί που τα μάζεψε κάποιος, κάποιος άλλος θα ξαναρίξει, επειδή είναι κάφρος και επειδή, αυτό είναι λίγο ρίσκο, θα πει «αφού τα μαζεύουν άλλοι, εγώ πετάω». Ή δεν θα πει τίποτα γιατί το πέταγμα του σκουπιδιού στο έδαφος είναι η προέκταση του χεριού του, είναι φυσική κίνηση.

Δεν τελειώνεις ποτέ με το μάζεμα, ακόμα και εκεί που μαζεύω, και νομίζω ότι έχω τελειώσει, πάρα πολύ συχνά, με την άκρη του ματιού μου, σκυμμένη, θα δω άλλο ένα σκουπιδάκι λίγο πιο πέρα, που πριν δεν φαινόταν, που ήταν πλακωμένο με χώματα και εξείχε μόνο το καπάκι κλπ.

Οι κινήσεις που κάνει το σώμα για να μαζέψεις ένα σκουπιδάκι είναι καλή γυμναστική, μπορεί να γίνει με μια βαθιά πρόσθια κάμψη του κορμού (μια ατελή uttanasana), είτε με βαθιά καθίσματα που χτίζουν αγαλματένιους τετρακέφαλους. Αυτά τα γράφω με πλήρη επίγνωση της ημιμάθειάς μου όσον αφορά την εκγύμναση, ωστόσο όταν έχω κάνει μια ώρα μάζεμα σκουπιδιών, θεωρώ για τον εαυτό μου ότι έχω κάνει την γυμναστική της ημέρας.

Εκτός από γυμναστική, μαζεύοντας σκουπίδια δίνεις ελπίζω το καλό παράδειγμα και από τους 100 που θα σε δουν, αν έστω και ένας σκεφτεί να κάνει το ίδιο, ή ακόμα καλύτερα, αν έστω και ένας σταματήσει να πετάει το σκουπίδι εική και ως έτυχε, μόνο κέρδος θα είναι (ένας μαλάκας λιγότερος).

Υπάρχει και μια πολύ γαμάτη ομάδα στο Facebook, η «save your hood», της οποίας τα μέλη είτε σε ατομικές είτε σε ομαδικές δράσεις, κάνουν αυτό ακριβώς, μαζεύουν σκουπίδια. Είναι φουλ ενεργή, οι δράσεις μπορεί να είναι αυθόρμητες (μαζεύω σκουπίδια αν βρω εκεί που βρίσκομαι) είτε οργανωμένες (ραντεβού την Κυριακή στην τάδε παραλία, τάδε ώρα, όσοι πιστοί προσέλθετε).

Ποιος ξέρει…μπορεί σε λίγα χρόνια να λέτε στους φίλους σας: «γνωριστήκαμε στην παραλία, over a bottle of beer». Δηλαδή, μεθοκοπούσατε στο beach bar; «Όχι, μαζεύαμε σκουπίδια και πήγαμε να μαζέψουμε το ίδιο μπουκάλι μπύρας».

Διαβάστε ακόμα, Food On: έτσι βοηθάμε ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

TAGS :
Αθήνα σκουπίδια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook