Οι Depeche Mode επιστρέφουν και είναι πιο σκοτεινοί από ποτέ

Ο νέος δίσκος των Depeche Mode δεν φοβάται να μιλήσει για τον θάνατο (φωτογραφία: OK McCausland/The New York Times).

Εδώ και καιρό ο Μartin Gore κάνει καθημερινά τη διαδρομή από το σπίτι του στην Καλιφόρνια έως το στούντιο ηχογραφήσεων που βρίσκεται σε μια καλά κρυμμένη ζούγκλα, σε ένα βουνό της Santa Barbara. Κάθεται στην κονσόλα, ελέγχει τη δουλειά της προηγούμενης ημέρας, προγραμματίζει τα επόμενα τραγούδια, ασχολείται με τα πάντα.

Έξω από το παράθυρο του στούντιο βλέπει τη χιονοσκέπαστη πλαγιά και μια χλωμή πηγή ήλιου που αχνοφαίνεται μέσα από τα χειμωνιάτικα σύννεφα. Εκεί που βρίσκεται αργεί να έρθει η άνοιξη. Οσοι τον βλέπουν, δεν είναι πολλοί, έχουν να λένε για το καλοδιατηρημένο σουλούπι του.

Μαύρα ρούχα,  σκούρες μπότες, μαύρα γυαλιά. Τους μοιάζει σαν Βρετανός που ζει χρόνια στην Καλιφόρνια: παλλόμενο μαύρισμα, λευκά δόντια κι ένας αέρας παλιού καλού δανδισμού. Ακόμη και το κούρεμά του δείχνει κάτι από την προσωπική του θέαση για την όψη του. Είναι το κλασικό κούρεμα: Martin Gore που ξεπατικώνουν χρόνια τώρα οι μπαρμπέρηδες ανά τον κόσμο.

Πριν από δύο καλοκαίρια, ο Gore ύψωσε τη σημαία στο λόφο των 60. Οχι εύκολο ηλικιακό όριο: «Ήταν σαν να έφαγα σφαλιάρα στο πρόσωπο», λέει με νοσηρό γέλιο στον δημοσιογράφο των New York Times, Alex Pappademas, «δεν αισθάνομαι πως είμαι 60, αλλά πρέπει να αποδεχθώ τα δεδομένα. Είναι σαν να βρίσκεσαι με το ένα πόδι στον τάφο».

Την προσεχή Παρασκευή, οι Depeche Mode θα βγάλουν στη δημοσιότητα το 15ο άλμπουμ τους, το οποίο ηχογραφήθηκε κυρίως κατά την περίοδο της πανδημίας. Ο τίτλος του θα είναι «Μemento Mori». Μια επίκληση στον θάνατο; Μια αποδοχή του επικείμενου τέλους;

Οσοι έχουν ακούσει τα τραγούδια λένε πως  ο ήχος τους είναι κομψός και συνάμα σαρδόνιος, δίχως να χάνει την ψυχαγωγική του διάθεση. ψυχαγωγικός. Μουσική για εκείνους που έχουν πάρει το δρόμο χωρίς γυρισμό και τρέχουν προς δυσοίωνους προορισμούς. Δηλαδή, με κάποιο τρόπο, όλοι μας.

Από τον τίτλο του δίσκου είναι φανερό πως τα τραγούδια τα κυκλώνει ο θάνατος. Πριν από χρόνια, ο Gore είχε τραγουδήσει το «Fly on the Windscreen» και κάποια στιγμή έλεγε «Death is everywhere». Ναι, ο θάνατος είναι παντού. Μόνο που τους Depeche Mode τους βρήκε ξαφνικά.

Τον Μάιο του 2022 πέθανε το τρίτο μέλος της παρέας, ο Andy Fletcher. Ήταν κι αυτός 60άρης, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος και κολλητός του Gore από την εποχή του σχολείου. Είναι φανερό πως αυτή η απώλεια έχει απωθέσει τη σκιά της πάνω στο Memento Mori. Oι στίχοι είναι γεμάτοι από φαντάσματα, αγγέλους και λουλούδια που αφήνει κάποιος σε έναν τάφο.

Τώρα πια συνεχίζουν οι δύο τους (φωτογραφία: OK McCausland/The New York Times).

Ο Gore παραδέχεται πως ο δικός του θάνατος τον τριγύριζε καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας. Ώσπου τον βρήκε στα γεμάτα με τον χαμό του επιστήθιου φίλου του. Μπορεί ο Fletcher να ήταν ένα ουσιαστικό κομμάτι στη σύνθεση των τραγουδιών, ωστόσο λειτουργούσε ως μάνατζερ της μπάντας και ο άνθρωπος που ένωνε τους άλλους δύο. Τελευταία φορά που είδε ο Gore τον Fletcher ήταν το 2019 σε έναν γάμο στην Αγγλία. Λίγες εβδομάδες ήρθε το αναπάντεχο τέλος.

Τόσο ο Gore όσο και ο Dave Gahan συζητούσαν σοβαρά αν θα έπρεπε να συνεχίσουν χωρίς τον τρίτο της παρέας. Από την άλλη, οι Depeche Mode επιβίωσαν τόσα χρόνια έχοντας αντιμετωπίσει κι άλλες απώλειες κι άλλες δυσκολίες.

Αντεξαν όταν το 1981 αποχώρησε ξαφνικά ο Vince Clarke. Άντεξαν όταν η άνοδος του grunge παρέσυρε τα πάντα. Άντεξαν την αποχώρηση του Alan Wilder και άντεξαν και τον εθισμό του Gahan με τα ναρκωτικά. Κατάφεραν μέσα από τόσες αντιξοότητες να αντιπαρέλθουν τα βιτριολικά σχόλια του βρετανικού ροκ Τύπου και να κάνουν όνομα στις ΗΠΑ.

Ο δίσκος τους «Some Great Reward» το 1984 έγινε πλατινένιος και το σινγκλ «People Are People», ένας αχαρακτήριστα έντονος θρήνος κατά των προκαταλήψεων που έγινε επιτυχία στα pop ραδιόφωνα, καθώς και ένας ύμνος στα gay κλαμπ.

Το 1988, το συγκρότημα ήταν αρκετά γνωστό για να πραγματοποιήσει συναυλία  στο Rose Bowl στην Pasadena. Ακολούθησε το τριπλά πλατινένιο άλμπουμ «Violator», που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα και έδωσε μια σειρά από επιτυχημένα σινγκλ όπως το “Personal Jesus” και “Enjoy the Silence”, που πάλλονταν σαν techno αλλά έφεραν τις κιθάρες στο μπροστινό μέρος της μίξης για πρώτη φορά. Ιδια χρυσή επιτυχία στις ΗΠΕ είναι και το άλμπουμ Songs of faith and devotion.

Αυτό το άλμπουμ ήταν η εμπορική κορύφωση του συγκροτήματος στην Αμερική. Εκτός από μια συλλογή σινγκλ του 2005, κανένα νέο άλμπουμ των Depeche Mode δεν έγινε χρυσό στις ΗΠΑ εδώ και 22 χρόνια. Αλλά όσο υπάρχουν νέοι έφηβοι, θα υπάρχουν πάντα νέοι θαυμαστές των Depeche Mode.

Αυτό σημαίνει ότι το συγκρότημα παραμένει ακόμη ισχυρό και μπορεί να είναι πλέον βετεράνοι οι δύο εναπομείναντες, αλλά αυτό δεν τους απαγορεύει να ετοιμάζονται για μια σειρά από συναυλίες ανά τον κόσμο. Όπου γης και η πατρίς της μουσικής.

Η αλήθεια είναι ότι και πριν από τον θάνατο του Fletcher, η ιδέα της διάλυσης κυκλοφορούσε στους Depeche Mode. O Gore παραδέχεται πως κατά τη διάρκεια της καραντίνας δεν ήθελε να διαταράξει την οικογενειακή του γαλήνη με το συγκρότημα. Η αλήθεια είναι ότι σχέσεις τους υπέστησαν διάφορες ταλαντώσεις όλα αυτά τα χρόνια και όπως συμβαίνει σε όλα τα ροκ γκρουπ, οι προσωπικότητες μεγεθύνονται και τα προσωπικά ζητήματα γιγαντώνονται μονομιάς.

O Andrew Fletcher πέθανε σε ηλικία 60 ετών (φωτογραφία: Jakubaszek)

Και τότε ήρθε ο θάνατος του Fletcher και ένωσε τους άλλους δύο. «Ένιωσα, αμέσως, πολύ υποστηρικτικός με τον Μάρτιν. Αισθάθηκα πως έπρεπε να τον φροντίσω», είπε ο Gahan. Κάπως έτσι, αποφάσισαν να συνεχίσουν με το «Memento Mori» – και σύμφωνα με τον Gore και τον Gahan, ο θάνατος του Fletcher ενίσχυσε  την οικειότητα που δεν είχαν βιώσει ποτέ εδώ και 40 χρόνια ως μέλη του συγκροτήματος.

«Κάθε απόφαση που πρέπει να ληφθεί πρέπει να ληφθεί από εμάς τους δύο τώρα», λέει ο Gore. «Έτσι πρέπει να συζητάμε όταν διαφωνούμε. Δεν νομίζω ότι είχα ποτέ ξανά επικοινωνήσει μέσω FaceTime με τον Dave. Τώρα το κάνουμε συνέχεια».

Η Salogni, η ιταλίδα παραγωγός που έχει δουλέψει με τους Björk, Frank Ocean και τους xx, είπε ότι ήταν «υπέροχο» να παρακολουθείς την ακμάζουσα φιλία του Gore και του Gahan και τη δημιουργικότητα που προκάλεσε αυτή η νέα σχέση. «Με τον θάνατο του Fletcher ξαφνικά έπεσε η κουρτίνα και ήταν εκεί για να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον», είπε. «Η ειλικρίνεια έρχεται στο προσκήνιο και απλά αντιμετωπίζεις αυτό που ίσως δεν έχεις αντιμετωπίσει πριν».

Αν αυτή η νέα σχέση θα αποτυπωθεί και στο καινούργιο άλμπουμ; Οι γέφυρες δεν χτίζονται πάντα εύκολα, αλλά αν το κάνουν η επικοινωνία γίνεται άμεση.

Διαβάστε ακόμα: In memoriam Jeff Beck (1944-2023).

TAGS :
Depeche mode rock 'n' roll ρόκ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook