Klaus Kampert: τα «γλυπτά» γυμνά του ζωντανεύουν τη γυναικεία χάρη

Μια ουσιαστική συνομιλία με τον Ροντέν.

Επιφάνειες σωμάτων που φωτοσκιάζουν και ανακλούν το φως. Φωτογραφίες που μεταφέρουν τη δύναμη της κίνησης, τη στιγμή που το σώμα δείχνει να είναι εντατικά ακίνητο. Ο ρεαλισμός του δέρματος μετατρέπεται μέσω της γωνίας λήψης σε κινούν αίτιο φυσικότητας και σαγήνης.

Το γυμνό είναι μόνο το όχημα όχι ο σκοπός.

Για τον γερμανό φωτογράφο Κlaus Kampert, το βασικότερο είναι να δοθεί το μήνυμα της φυσικότητας και της πλαστικότητας στην ανθρώπινη μορφή. Σε έναν παράλληλο κόσμο συνομιλεί με τα έργα του σπουδαίου γλύπτη Ογκίστ Ροντέν. Για τον ίδιο το σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από κέλυφος της ψυχής.

Καμπύλες, γραμμές, αισθαντικότητα…

Συνηθίζει να λέει στις συνεντεύξεις του ότι δεν θεωρεί τις φωτογραφίες κλασικότροπα γυμνές ή ερωτικές, δίχως να αρνείται πως αυτά τα είδη έχουν έναν κάποιο μακρινό αντίκτυπο στη δουλειά του. «Δεν με ενδιαφέρει να δείξω την ομορφιά ως εξωτερικό φαινόμενο. Αυτό που θέλω να παρουσιάσω είναι τον άνθρωπο συνολικά. Θέλω στις φωτογραφίες μου να αναδεικνύεται το σώμα και η ψυχή ενωμένα», συνηθίζει να λέει αναλύοντας το καλλιτεχνικό του credo.

Ο Kampert χρησιμοποιεί συχνά χορεύτριες μπαλέτου ως μοντέλα.

Δεν έχει άδικο. Υπάρχουν φωτογραφίες του όπου το «ακέφαλο» σώμα του μοντέλου, μοιάζει να είναι αποτέλεσμα μιας οφθαλμαπάτης ή ενός παιχνιδιού της κάμερας με το σώμα που θέλει να εμφανίζει μια άλλη, ετερόδοξη, πτυχή της ύπαρξής του. Μπορεί ένα γυναικείο σώμα να είναι θερμό, θελκτικό δίχως το πρόσωπό του να είναι καταδηλωτικό της ομορφιάς; Στον Kampert κάτι τέτοιο συμβαίνει συχνά.

Σαν τρισδιάστατη απεικόνιση.

Το προφανές της τέχνης του είναι ότι οι γλουτοί, η πλάτη, οι γάμπες, τα στήθη δεν είναι μόνο μέρη ενός σαρκικού συνόλου, αλλά φέρουν τη δική τους ψυχή. Από τους πόρους εκλύεται συναίσθημα, χάρη και εντέλει σφύζουσα ζωή. Ως εκ τούτου, η γυμνότητα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το μέσο. Ο καλός αγωγός για να εξέλθει το μήνυμα «σώμα και ψυχή μαζί» στην πλέρια καθαρότητά του.

Θελκτικότητα, αλλά όχι πρόκληση.

Ο Kampert χρησιμοποιεί συχνά χορεύτριες μπαλέτου ως μοντέλα, καθώς αυτές έχουν κάνει βίωμα και μορφή τέχνης την έκφραση του σώματος ως μια ολότητα που ξεπερνάει το φθαρτό σαρκίο και γίνεται το αντηχείο της ομορφιάς, της χάρης και της τελειότητας. «Πρόθεσή και πάθος μου είναι να τα καταδείξω όλα αυτά στους θεατές των φωτογραφιών μου».

Oταν μια φωτογραφία μοιάζει με γλυπτό.

Ο Kampert γεννήθηκε το 1953 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Ως παιδί αφιέρωσε πολύ χρόνο στο σχέδιο και αργότερα στη ζωγραφική και την γλυπική (όλα εξηγούνται). Στα 19 του έκανε τα πρώτα του δειλά βήματα στη φωτογραφία, σύντομα όμως κατανόησε πως αυτός ήταν ο δρόμος που μπορούσε να εκφράσει το καλλιτεχνικό του όραμα.

Ο Klaus Kampert και τα έργα του.

Συνηθίζει να λέει πως ως φωτογράφος είναι αυτοδίδακτος. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ίδρυσε το δικό του στούντιο και ξεκίνησε να εργάζεται ως ανεξάρτητος φωτογράφος στο χώρο της διαφήμισης – κυρίως σε παραγωγές μόδας και ομορφιάς στη Γερμανία και στο εξωτερικό.

Σαν αποτέλεσμα ψευδαίσθησης.

Ωστόσο, από την αρχή κιόλας της φωτογραφικής καριέρας του, παράλληλα με το επαγγελματικό σκέλος της δουλειάς του, άρχισε να αναπτύσσει τη δική του, ολότελα ξεχωριστή ματιά, απέναντι σ’ αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο σώμα». Προοδευτικά άρχισε να δουλεύει πάνω στις εικόνες του με σκοπό να εμφανίζεται ένα τρισδιάστατο αποτύπωμα, έτσι που οι εικόνες να ανασύρονται από το χάρτινο πλέγμα του και να μοιάζουν με αγάλματα εν όλω ή εν μέρει.

Διαβάστε ακόμα: Sam Haskins, ένας σπουδαίος μετρ του γυμνού.

TAGS :
γυμνό φωτογράφος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook