La bête

3. Το Κτήνος (La bête, 1975)

Παίζουν: Λίσμπεθ Χούμελ, Σίρπα Λάνε, Πιερ Μπενεντετί

What’s up, doc? Η Αμερικανίδα κληρονόμος Λούσι Μπρόουντχαρστ (Λίσμπεθ Χούμελ) είναι αρραβωνιασμένη με το γιο μιας από τις άλλοτε κραταιές αριστοκρατικές οικογένειες στη Γαλλία. Η άφιξη της Λούσι και της θείας της Βιρτζίνια (Ελίζαμπεθ Κάζα) στην καταρρέουσα αγροικία της νέας της οικογένειας πυροδοτεί κάθε είδους σεξουαλικό ενδιαφέρον και κινεί την ερωτική ίντριγκα. Η γνωριμία της Λούσι με το «Κτήνος», το οποίο κυκλοφορεί στα όρια του γειτονικού με την αγροικία δάσος, θα αποκαλύψει στη νεαρή Αμερικανίδα τον οργιαστικό πλούτο που κρύβει η ερωτική επαφή με το παράδοξο.

Περπατώ, περπατώ εις το δάσος: «Τυλιγμένο» στην κατάλληλη αισθησιακή φωτογραφία του Μπερνάρ Ντελενούρ, το «Κτήνος», σύμφωνα με τον κριτικό και θεωρητικό του κινηματογράφου Θόδωρο Σούμα, «οικοδομείται πάνω στην αντιδικία των ενστικτωδών ερωτικών παρορμήσεων από τη μία και των κοινωνικών συμβάσεων από την άλλη, σε μια παραλλαγή του μύθου της “Ωραίας και του Τέρατος”. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να φτιάξει ένα μυθοπλαστικό ιστό, σε αντίθεση με τις ταινίες της τελευταίας περιόδου που χτίζονται πάνω στη μυθοπλαστική ανυπαρξία. Το φιλμ έχει έναν πυκνό αφηγηματικό καμβά, με αποτέλεσμα τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πύργο να καθοδηγούν σταθερά το ψάξιμο της ηρωίδας για τα ίχνη του ανθρωποειδούς τέρατος».

Το «κτηνώδες» πάθος του διανοούμενου: «Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι “όπως πρέπει” μπρος στους τρίτους. Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να μεγαλώνει ξανά σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό. Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο. Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.» (Επιστολή του Φλομπέρ στη Λουίζ Κολέτ)

Πέρα από τα όρια της ερωτικής αφύπνισης:

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top