Nόβακ Τζόκοβιτς #23: ο Μάικλ Τζόρνταν του τένις

Mε το μαγικό 23 στο στέρνο (φωτογραφία: Reuters).

Η Lacoste φόρμα που φορούσε ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατά την απονομή του φετινού Ρολάν Γκαρός έχει αποκτήσει ήδη την αξία ενός συλλεκτικού κομματιού. Στην δεξιά πλευρά της είχε ραφτεί ο αριθμός 23. Ήταν η ιστορική στιγμή που ο Σέρβος ξεπέρασε τον Ράφα Ναδάλ στα νικηφόρα γκραν σλαμ και έγινε ο μοναδικός τενίστας που έχει κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα τουρνουά από τρεις φορές.

Ακολουθώντας την ιστορική ρήση του Νίκου Γκάλη, αυτή ήταν μια μεγάλη νίκη έως την επόμενη. Αλλώστε, ο Νόλε, λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση του τίτλου, έσπευσε να δείξει την ακόρεστη ζέση του για νέες κορυφές και νέους τίτλους.

«Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει ακόμη. Αισθάνομαι πως όσο κερδίζω τουρνουά, δεν έχω λόγο να σκεφτώ να τερματίσω μια καριέρα που διαρκεί ήδη 20 χρόνια. Εξακολουθώ να έχω κίνητρο και έμπνευση να παίξω το καλύτερο τένις, ειδικά στα grand slams. Υποθέτως, αυτά είναι που μετρούν περισσότερο, είναι τα πιο σημαντικά στην ιστορία του αθλήματος». Αυτή ήταν η ακριβής δήλωσή του και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.

Το πείσμα του είναι ένα από τα στοιχεία του παιχνιδιού του (φωτογραφία: Reuters).

Οπως δεν άφησε και ο τελικός στο Ρολάν Γκαρός, στον οποίο σκόρπισε τον Casper Ruud με ολότελα «καθαρό» τρόπο. Ποιος μπορεί να συγκριθεί με τούτο τον περίεργο τύπο; Ακολουθεί συχνά ανορθόδοξες μεθόδους προπονητικής, έχει μια δική του ζεν θεωρία, δεν δίστασε να τα βάλει με όλους και με όλα την περίοδο της πανδημίας, είναι συχνά οξύθυμος (αν και θαυμάζεται για το χιούμορ του) και, ναι, είναι όσο κυριαρχικός θέλει.

Με τον Φέντερερ να είναι πλέον παρελθόν, τον Ναδάλ να ετοιμάζει τη δική του θεαματική έξοδο, ουδείς άλλος είναι σε θέση να κοιτάξει στα μάτια τον Νόλε. Ο Alcaraz είναι τόσο επικίνδυνος, όσο ένας ανίδεος τρομοκράτης που δεν ξέρει τι να κάνει την «εξουσία» αν του παραχωρηθεί.

Ο Medvedev, καίτοι τενιστικά βρίσκεται σε άρτια κατάσταση, η πνευματική του ηρεμία αμφισβητείται. Εχει δείξει πως όταν φτάνει σε κάτι μεγάλο λυγίζει, παραφέρεται, χάνει την ισορροπία του. Ομως, εκεί είναι που ο μεγάλος αθλητής ξεχωρίζει από τον επιδέξιο. Οχι, ούτε ο Ruud μπορεί, ούτε ο Τσιτσιπάς. Επομένως, αν αυτοί που συγκροτούν το Top-5 της ΑΤP κατάταξης δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσουν τον Σέρβο, τότε ποιος μπορεί;

Υπάρχει μπόλικη σημειολογία από χθες. Αυτή τη νίκη του Τζόκοβιτς στο Παρίσι δεν είναι τυχαία. Καταρχάς σημειώθηκε στο «σπίτι» του Ναδάλ. Η εκθρόνηση του Ισπανού έγινε εντός έδρας, στο δικό του αγαπημένο τερέν, στο λατρεμένο του Ρολάν Γκαρός. Το ότι έλειπε από τη γιορτή του Σέρβου, το λες και λευκή σημαία.

Οσο για το #23 που κοσμεί το παλμαρέ του Τζόκοβιτς, προφανώς και θυμίζει τον αριθμό της φανέλας του Μάικλ Τζόρνταν, ένα σύμβολο υπεροχής που έχει μείνει στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού ανεξαρτήτως αθλήματος.

Είναι προφανές πως οι 23 νίκες του Τζόκοβιτς στα μεγάλα τουρνουά πολύ σύντομα θα γίνουν 24, 25, 26 και όσες τέλος πάντων θελήσει εκείνος. Πρόκειται για ένα εν εξελίξει ρεκόρ που στα επόμενα χρόνια δύσκολα θα καταφέρει κάποιος να το προσεγγίσει και να το υπερκεράσει. Ο Νόλε γράφει ιστορία και δεν σκοπεύει να αφήσει την πένα του ανενεργή.

Η εποχή Τζόκοβιτς στο τένις δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των νικών, αλλά και της «επιβολής» του τρόπου του στο τερέν. Είναι σαν να επηρεάζει καταστάσεις άμα τη εμφάνισεί του. Μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιονδήποτε τρόπο για να αλλάξει το momentum ενός αγώνα.

Το τέλος του αγώνα τον βρίσκει στο έδαφος μέσα σε μια πλημμυρίδα συναισθημάτων (φωτογραφία: Reuters).

Να τσακωθεί με τον διαιτητή για μια απόφαση, να αγριοκοιτάξει κάποιον φασαριόζο στην εξέδρα, να στείλει ένα ιοβόλο βλέμμα στον αντίπαλό του, να παίξει με τις διαθέσεις, να οσμιστεί την ευκαιρία για να προκαλέσει καίρια πλήγματα στην άλλη άκρη του φιλέ.

Αν υπάρχει αθλητής που έχει μετατρέψει τα mind games σε επιστήμη, τότε είναι αυτός. Μόνο που δεν στηρίζεται σε κόλπα ή φτηνές εντυπωσιοθηρίες. Συνδυάζει την επικυριαρχία του αντίπαλου μυαλού με ένα τένις του οποίου η σφοδρότητα είναι καταλυτική. Απλώς, δεν μπορείς να ξεφύγει από το total tennis που παίζει.

O Rudd παραδέχθηκε πως είχε σχεδιάσει τα πάντα πριν από τον τελικό. Θεωρούσε πως είναι φτιάξει το τέλειο πλάνο για να βγάλει τον Τζόκοβιτς από την safe zone του και να τον πιέσει να κάνει χτυπήματα που δεν θα του έκαναν τη ζωή εύκολη. Ολα αυτά πήγαν στράφι. Δύο φορές έφτασε στην πηγή με τα tie break στο πρώτο και το τρίτο σετ, αλλά δεν άντεξε στην πίεση.

Το πιο σπουδαίο τρόπαιο έως το επόμενο (φωτογραφία: Reuters).

Από το επαγγελματικό τένις έχουν περάσει αθλητές που έχουν γράψει λαμπρή ιστορία, το όνομά τους έχει τοποθετηθεί στη λεωφόρο των αστεριών του αθλήματος, έχουν διαμορφώσει μια ολόκληρη εποχή, μνημονεύονται ακόμη και σήμερα. Εχεις, όμως, την αίσθηση ότι αυτό που ζεις τώρα, ως συγκαιρινός του Τζόκοβιτς, συνιστά μια σπάνια τύχη.

Είμαστε εδώ να βλέπουμε τον καλύτερο όλων, έναν primus inter pares. Εναν GOAT που υπογράφει με forehand και backhand (και με όποιον άλλο τρόπο θέλει) τη μεγαλύτερη σελίδα που έχει γραφτεί ποτέ από αθλητή στο τένις. Και έχει πολλά κεφάλαια άγραφα ακόμη.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί ο Τζόκοβιτς είναι τόσο τέλειος όσο ο Άγιαξ του ’70.

TAGS :
τένις Τζόκοβιτς

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook