philos from Athens1

Από την επίσκεψη, τον Απρίλιο, του Teacher Tom στην Αθήνα. Φωτογραφία: Philos from Athens via Flickr

Πώς είναι να «ξεφυλίζεις» την ταμπλέτα σου και να σου τραβά κάτι την προσοχή, τόσο που σε παίρνει μακριά; Μου αρκούσε το απόφθεγμα «Great leaders don’t try to be perfect, they try to be themselves. And that’s what makes them great». Μου θύμισε ότι εδώ υπήρξαμε μια χώρα μικρών, μιμητικών πιθηκακίων, τόσο γλυκών αλλά και τόσο επικίνδυνων! Και καλά θα ήταν να προσπαθούσαμε, ώστε να γίνουμε «perfect», αλλά να μην είμαστε ποτέ ο εαυτός μας; Να είσαι υπάλληλος και να ζεις σαν πολυεκατομμυριούχος; Μη φοβάστε, δεν έχω ταξικές μανίες, αλλά το να ξέρεις πού πατάς, από τις δυνάμεις σου έως την οικονομική σου αξία, ε, αυτό είναι σοβαρό προτέρημα. Θα μου πείτε, μα εμείς δεν είμαστε leaders και τα τοιαύτα. Κι όμως ο καθένας μας (έτσι θα έπρεπε!) επηρεάζει θετικά και ισότιμα παιδιά, φίλους, εργασιακές ομάδες, εταίρους, και το να είσαι ο εαυτός σου είναι σημαντικό πράγμα.

Οι επόμενες γενιές θα δυσκολευτούν αν δεν είναι ο εαυτός τους και αν δεν συνδιαμορφώνουν αξίες σε ενεργές κοινότητες.

Όσο κι αν ακούγεται απλοϊκό, αυτό ζητούν σήμερα οι αγορές (οι επενδυτές), οι νέοι και παλιοί επιχειρηματίες, τα στελέχη διοίκησης, οι υπεύθυνοι άνθρωποι. Γιατί πιέζονται από τις συνθήκες, να αναθεωρήσουν και να αναδημιουργήσουν. Στη διαδικασία αυτή επανεξετάζουν το αξιακό σύστημα των συνεργατών και των εργαζομένων. Φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή της αυθεντικότητας και της αλήθειας. Διάβαζα τις προάλλες ότι Διευθυντές Προσωπικού παγκόσμιων εταιρειών και startup-ers συναντήθηκαν στις ΗΠΑ και συνομολόγησαν ότι «δεν ψωνίζουν πια την ασφάλεια των MBA», αλλά ανθρώπους αποφασιμένους πέρα από κάθε λογική. Αχ, αυτή η σπίθα στα μάτια, πάντα είναι εγγύηση…

Πρέπει να επηρεάσουμε προς την αλήθεια, τις αξίες και την αποτελεσματικότητα όσους περισσότερους μπορούμε γύρω μας, και πριν απ’ όλους τα παιδιά μας. Πριν από λίγο καιρό είχα την ευκαιρία να ακούσω τον Teacher Tom να μιλά για το cooperative school των γονέων. Ένας Αμερικανός, ταπεινός, πανέξυπνος, καινοτόμος μπαμπάς (που φοράει τη μαγική κόκκινη μπέρτα), που παράτησε τις δουλειές που ξέρουμε και άλλαξε τη ρουτίνα του σχολείου (τον έφεραν στην Ελλάδα οι ιδρυτές του νέου πρωτοποριακού σχολείου Dorothy Snot). Τον άκουσα να μιλάει για την εμπειρική μάθηση, το πρόγραμμα που διαμορφώνει προσωπικότητες, σε αντίθεση με αυτό της παπαγαλίας. Ξεδίπλωνε τη σκέψη ότι οι επόμενες γενιές θα δυσκολευτούν αν δεν είναι ο εαυτός τους και αν δεν συνδιαμορφώνουν αξίες σε ενεργές κοινότητες.

Ας μην προσποιηθούμε άλλο ρόλους και «συνταγές» που μάθαμε σαν σενάριο, σαν «τέλειωσα τη σχολή και περιμένω διορισμό».

Ας τα σκεφτούν καλά αυτά όσοι θα επιχειρήσουν στα επόμενα χρόνια. Γιατί συχνά ακούν, ή λένε, ότι η ομάδα είναι προϋπόθεση της επιτυχίας. Οι διεθνείς σκηνές δεν ζητούν πλέον μόνο γεμάτα βιογραφικά, αλλά ψάχνουν ‒με ακτίνες‒ εμπιστοσύνη, χημεία, καλές και ανταγωνιστικές ιδέες και ανθρώπους ισχυρών σκοπών.

O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top