Το Ινστιτούτο Curtis όπου είναι επικεφαλής εκπαιδεύει και προετοιμάζει εξαιρετικά χαρισματικούς νέους μουσικούς για να απευθυνθούν στην τοπική και διεθνή κοινότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Φωτό: Dario Acosta.

Ο Μίκαελ Ελίασεν φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια ως επικεφαλής του τμήματος σπουδών ωδικής στο Ινστιτούτο Curtis, και ακόμα περισσότερα ως δάσκαλος εκεί. Έχει ιδρύσει και διευθύνει το Curtis Opera Theatre Program, οι απόφοιτοι του οποίου εμφανίζονται σε όλον τον κόσμο, σε θέατρα μεταξύ των οποίων συγκαταλλέγονται η Σκάλα, το Κόβεντ Γκάρντεν ή η Μετροπόλιταν. Αν και ο ίδιος αισθάνθηκε ότι η στιγμή είναι πολύ… πρώιμη για έναν απολογισμό, το Curtis πρόσφατα εξήρε θεσμικά τη φροντίδα του στην επιλογή σπουδαστών και ρεπερτορίου και το πάθος του για τολμηρές παραγωγές όπερας, χάρις στις οποίες έχει επιτύχει την οικοδόμηση ενός εκπληκτικού τμήματος που ενσαρκώνει την βασική αξία του Ινστιτούτου, να μαθαίνεις κάνοντας – learning by doing.

Στην Αθήνα θα βρεθεί και πάλι για τέσσερεις συναυλίες στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, όπου από το 2015 πραγματοποιείται κάθε φθινόπωρο η επίσκεψη του “Curtis on Tour, the Nina von Maltzahn Touring Initiative of the Curtis Institute of Music” του προγράμματος με το οποίο δίνεται η ευκαιρία σε νέους τελειόφοιτους και απόφοιτους να εμφανιστούν σε ένα διεθνές ακροατήριο. Οι συναυλίες, που έχουν ελεύθερη είσοδο, πραγματοποιούνται με την υποστήριξη του Ιδρύματος Schwarz.

«Το μεγαλύτερο αμάρτημα για έναν μουσικό είναι το να είναι πληκτικός».

– Στην εποχή μας παρατηρεἰται μία διεθνής εξάπλωση λυρικών τραγουδιστών από τις ΗΠΑ και μία αντίστοιχη πτώση σε παραδοσιακά κέντρα στην Ευρώπη. Πιστεύετε ότι αυτό συμβαίνει όντως; Εν γένει, ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι για την άνθηση της αμερικανικής σχολής τραγουδιού;

Πιστεύω ότι οφείλεται στη μετανάστευση δασκάλων φωνητικής από την Ευρώπη στην Αμερική πριν από και κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, χάρις στην οποία εδραιώθηκε μία πάρα πολύ δυνατή τεχνικά σχολή σε πολιτιστικά κέντρα όπως η πόλη της Νέας Υόρκης. Έχω διδάξει σε πολλά ευρωπαϊκά ωδεία: Μαδρίτη, Άμστερνταμ, Κοπεγχάγη, Παρίσι, Ρώμη, και αλλού. Οι Ευρωπαίοι τραγουδιστές είναι εξίσου ταλαντούχοι με τους Αμερικανούς, αλλά η εκπαίδευση των Αμερικανών είναι καλύτερα θεμελιωμένη στην τεχνική πλευρά του τραγουδιού, και γενικά είναι πιο ολοκληρωμένη, κάτι το οποίο στις μέρες μας εκτιμάται ιδιαιτέρως, ιδίως από τους σκηνοθέτες.

– Έχετε συναντήσει εκατοντάδες νέους και όχι τόσο νέους καλλιτέχνες να κάνουν κάθε είδους λάθη. Ποια είναι τα πιο συχνά;

Το μεγαλύτερο αμάρτημα στο οποίο περιπίπτουν οι νέοι τραγουδιστές, είτε είναι στην Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική ή τη νότια Αμερική, είναι το να τραγουδούν χωρίς καμία συγκίνηση. Και αυτό δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την εθνικότητα, έχει να κάνει με το να μην είμαι σίγουρος, όταν τους ακούω, γιατί θέλουν να τραγουδούν. Μπορεί να τραγουδούν πάρα πολύ καλά, αλλά στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι το να είσαι πληκτικός.

– Τι κάνει ένας vocal coach που είναι διαφορετικό από έναν δάσκαλο ωδικής;

Ένας vocal coach δεν διδάσκει τεχνική φωνής… ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να διδάσκει τεχνική φωνής.

– Τι προσπαθείτε να ενσταλάξετε στους μαθητές σας;

Να ικανοποιήσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους με έναν έντιμο και επικοινωνιακό τρόπο

– Τι κάνει το Ινστιτούτο Curtis τόσο ξεχωριστό;

Το Ινστιτούτο Curtis εκπαιδεύει και προετοιμάζει εξαιρετικά χαρισματικούς νέους μουσικούς για να απευθυνθούν στην τοπική και διεθνή κοινότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Το όραμα της Mary Louise Curtis για μια μαθητεία απαλλαγμένη από δίδακτρα εξασφαλίζει ότι το ταλέντο και το πόσο υποσχόμενοι καλλιτεχνικά είναι οι υποψήφιοι αποτελούν τα μόνα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την αποδοχή τους. Έχοντας ένα μικρό σώμα μόλις 175 περίπου μαθητών, το Ινστιτούτο διασφαλίζει ότι κάθε νέος λαμβάνει μια καλλιτεχνική εκπαίδευση που δεν έχει σύγκριση, η οποία ξεχωρίζει για την εξατομικευμένη προσοχή που δίνεται στον κάθε ένα. Οι μαθητές του Ινστιτούτου διαμορφώνουν και τελειοποιούν την τέχνη τους σε περισσότερες από 200 ετήσεις παραγωγές: παραστάσεις όπερας, συναυλίες συμφωνικής και μουσικής δωματίου, και ατομικές εμφανίσεις, που γίνονται στη Φιλαδέλφεια [όπου η έδρα του Ιντσιτούτου Curtis] και σε όλον τον κόσμο.

«Μελετώ ακόμα, ο χρόνος που περνάω στο πιάνο, μόνος μου, είναι αυτό που με φέρνει πίσω σε αυτό που είμαι, δηλαδή ένας μουσικός».

Στιγμιότυπο από την περυσινή εμφάνιση του Eliasen στην Αθήνα.

– Ποιες προσωπικότητες σας επηρέασαν περισσότερο στη ζωή σας;

Από πάρα πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν παιδί υπήρχε ένας δάσκαλος του πιάνου που είχα όταν ήμουν 10 ή 11 στην Κοπεγχάγη και αργότερα ο καθηγητής πιάνου που είχα στο Μόντρεαλ. Έπειτα η τραγουδίστρια που με επηρέασε περισσότερο από όλους σαν ερμηνευτή ήταν η μεσόφωνος Κρίστα Λούντβιχ.

– Επισκεφτήκατε τη νέα όπερα της Αθήνας; Τι επιπτώσεις πιστεύετε ότι έχουν στον κόσμο της λυρικής τέχνης οι νέες “υπερόπερες” όπως για παράδειγμα στην Κοπεγχάγη, όπου γεννηθήκατε.

Δεν είχα την ευκαιρία να επισκευτώ την νεα όπερα της Αθήνας, οπότε ελπίζω να το καταφέρω σε αυτό το ταξίδι. Στην Κοπεγχάγη συνεργάζομαι με ένα πρόγραμμα νέων καλλιτεχνών που στεγάζεται μέσα στο νέο κτίριο. Το καλό με την νέα όπερα στην Κοπεγχἀγη είναι ότι δεν πρόκειται μια τεράστια αίθουσα αλλά είναι στην πραγματικότητα αρκετά μικρή, με δυνατότητα για περίπου χίλια τριακόσια άτομα, αριθμό ιδανικό για μια όπερα.

– Μελετάτε ακόμα; Έχετε κάποια δραστηριότητα εκτός της μουσικής;

Ναι μελετώ ακόμα. Μου αρέσει η μελέτη, ο χρόνος που περνάω στο πιάνο, μόνος μου, είναι αυτό που με φέρνει πίσω σε αυτό που είμαι, δηλαδή ένας μουσικός. Αισθάνομαι πολύ τυχερός για το είδος της δουλειάς που κάνω, διότι αυτή ικανοποιεί επίσης την επιθυμία μου για ταξίδια, μου επιτρεπεί να συναντώ ανθρώπους, να επισκέπτομαι πολλά διαφορετικά μέρη. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο χρόνος αναψυχής μου και ο χρόνος εργασίας μου ταυτίζονται!

«Το μεγαλείο της μουσικής είναι ότι δεν έχει σύνορα. Και αυτό με γεμίζει ελπίδα για το μέλλον».

– Έχετε δραστηριοποιηθεί σε μια πολύ ευρεία γεωγραφική έκταση στη Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Μέση Ανατολή, την Κίνα. Πως βλέπετε τις τοπικές διαφορές, πως πιστεύετε ότι εξελίσσεται η κλασική μουσική διεθνώς;

Ναι, έχω υπάρξει πολύ τυχερός που εργάστηκα σε πολύ διαφορετικές χώρες με διαφορετικό πολιτισμό. Το μεγαλείο της μουσικής είναι ότι δεν έχει σύνορα. Γίνεται κατανοητή σε όλα τα μέρη και από όλους τους πολιτισμούς όπου έτυχε να εργαστώ. Και αυτό με γεμίζει ελπίδα για το μέλλον.

– Φέτος την άνοιξη θα εμφανιστεί ως σολίστ στην Αθήνα ο Τιμόθεος Πετρίν, ο οποίος επαιξε με το Curtis το 2015. Είχατε μαθητές από την Ελλάδα ή κάποια άλλη γνωριμία με τη χώρα μας;

Όταν εμφανίστηκα στην Αθήνα με τον Τιμόθεο το 2015 ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα. Έπειτα ξαναέπιξα το 2017 και τώρα θα είναι η τρίτη μου φορά. Δεν είχα ποτέ μου μαθητή από την Ελλάδα αλλά ελπίζω να έχω κάποια μέρα!

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Λεωνίδας Καβάκος μιλάει στον Δημήτρη Κιουσόπουλο.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top