Έτσι ήταν η νότια Ευρώπη στη δεκαετία του ‘50

Μύκονος, Ελλάδα, 1957.

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’50. Μόλις λίγα χρόνια πριν είχε τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ωστόσο τα σημάδια του ήταν έντονα στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης: κατεστραμμένα κτίρια, φτώχεια, αλλά και προσπάθεια επανάκαμψης. Τότε ήταν που ο Piergiorgio Branzi αποφάσισε να αφήσει την Φλωρεντία και τη σιγουριά του σπιτιού του, πήρε τη φωτογραφική μηχανή, καβάλησε μια Guzzi 500 και ξεκίνησε ένα οδοιπορικό σε διάφορες ιταλικές πόλεις. Ο στόχος του ένας: να καταγράψει με το φακό του την εικόνα της Ιταλίας μετά το τέλος του πολέμου.

Μια κίνησε που ξένισε αρχικά την οικογένειά του. Έως τότε ο Branzi δεν είχε ασχοληθεί με τη φωτογραφία, ούτε έδειχνε ότι θα ακολουθούσε αυτή την πορεία στη ζωή του. Δούλευε στο βιβλιοπωλείο του πατέρα του και σπούδαζε νομική. «Το 1952 παρουσιάστηκε σε μια γκαλερί στη Φλωρεντία μια έκθεση του Henri Cartier-Bresson. Όταν έφυγα από εκεί, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω να αγοράσω μια φωτογραφική μηχανή. Ήταν εντυπωσιακές οι εικόνες του και για μένα ήταν κάτι εντελώς καινούργιο» θυμάται ο πλέον 89χρονος Branzi.

Αριστερά: Μιλάνο, Ιταλία, 1958. Δεξιά: Σακρομόντε, Ισπανία, 1956.

Λίγο καιρό αργότερα και αφού πέρασε ένα διάστημα μελετώντας τεχνικές από γνωστούς φωτογράφους, κατάφερε να πείσει τον αδερφό της φίλης του να ταξιδέψει μαζί του σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας, ώστε να δει και να καταγράψει πώς ο πόλεμος άλλαξε τις πόλεις.

Και δεν περιορίστηκε εκεί: μετά την Ιταλία αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι την Ελλάδα και την Ισπανία, ώστε να δει και να φωτογραφήσει περιοχές που είτε είχε διαβάσει σε λογοτεχνικά βιβλία είτε είχε ακούσει να λένε άλλοι ταξιδιώτες. Το ταξίδι του θα κρατήσει μέχρι το 1957 και τότε ο Piergiorgio Branzi ανακάλυψε κάτι: ήθελε να γίνει φωτογράφος.

Καστίλλη-Λα Μάντσα, Ισπανία, 1956.

Επέστρεψε στην Ιταλία, αλλά δεν έμεινε πολύ. Μπήκε σε ένα τρένο, έφτασε στο Παρίσι και χτύπησε την πόρτα του πρακτορείου Magnum. Όχι τόσο για δουλειά, αλλά για να γνωρίσει από κοντά τον Henri Cartier-Bresson, τον άνθρωπο που τον ενέπνευσε να ασχοληθεί με την εικόνα. Ο διάσημος Γάλλος φωτογράφος δεν του χάλασε το χατήρι, συναντήθηκε μαζί του, είδε τη δουλειά του και τον συμβούλευσε για τα επόμενα βήματα.

Αριστερά: Φερράρα, Ιταλία, 1955. Δεξιά: Σενιγκάλια, Ιταλία, 1957.

Από τότε έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια, αλλά ο Piergiorgio Branzi όχι μόνο δεν ξεχνάει εκείνα τα χρόνια, αλλά αποφάσισε να μας δώσει μια ιδέα του ταξιδιού του μέσα από το βιβλίο του Il giro dell’occhio.

Διαβάστε ακόμα: Πόσο «ερωτική» είναι η σχέση του ανθρώπου με το διαδίκτυο και τα social media;

TAGS :
Piergiorgio Branzi Β' Παγκόσμιος Πόλεμος Ευρώπη φωτογραφία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook