Το πρώτο ραντεβού είναι πάντα χάλια. Πάμε κατευθείαν στο δεύτερο;

Mην μου πεις ότι θα της τραγουδήσεις κιόλας; (youtube).

Ανακαλείς την παλμική δόνηση της καρδιάς, την έντονη εφίδρωση των χεριών, τη συστολή των ματιών (λες και θέλουν να εξαφανιστούν μέσα στο δερμάτινο κουκούλι τους). Ανακαλείς τις σπασμωδικές κινήσεις του σώματος, ναι, έχει ολότελα αυτονομηθεί από την ύπαρξή σου, δρα ανεξέλεγκτα, υποσκάπτει τη σοβαρότητά σου.

Θέλετε κι άλλα; Το διαρκές άγχος μην πεις κάτι παραπάνω ή να μην μείνεις αμίλητο νερό. Η τρομώδης σκέψη ότι αυτό που μόλις ξεστόμισες μπορεί να γίνει αντικείμενο παρερμηνείας. Να σε περάσει για σεξιστή, φαλλοκράτη, εγωκεντρικό κι ένα σωρό άλλες κατηγορίες που οι γυναίκες διατηρούν μέσα τους για τους άντρες (ωπ, μόλις διέπραξα το λάθος).

Ακολούθως: πού θα της πας; Για φαγητό, για σινεμά, για περπάτημα, για χορό, για ποτό; Έχει σημασία τι θα επιλέξεις. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα το εκλάβει και τι θα συμπεράνει για ‘σένα. Ωχ, έχει μείνει λίγο μαρούλι στο δόντι μου; Μου χύθηκε όλη η βότκα στο παντελόνι; Με πήρε ο ύπνος την ώρα που παιζόταν η ταινία; Ναι, όλα αυτά μπορούν να συμβούν. Ο νόμος του Μέρφι παραμονεύει.

Το πρώτο ραντεβού είναι συνάντηση στα μαρμαρένια αλώνια, είναι πυροβασία, είναι ένα βήμα πριν πέσεις στον γκρεμό, είναι… άστα να πάνε. Ελάχιστους έχω ακούσει να το θυμούνται, έπειτα από καιρό, με διάθεση ρομαντικής ονειροπόλησης. Ακόμη πιο λίγους να ήθελαν να περάσουν ξανά από τη στενωπό. Οι περισσότεροι το διαγράφουμε από τη σκέψη μας. Σαν χάπι που πρέπει να καταπιείς για να περάσεις στο επόμενο στάδιο της θεραπείας του έρωτα και της σχέσης.

Γνωρίζεις κάποιον που πριν δεν ήξερες και αίφνης τα πάντα αλλάζουν, όπως θα έλεγε και ο Τζούλιαν Μπαρνς. Ναι, αλλά τον γνωρίζεις πραγματικά στο πρώτο ραντεβού; Με όλη αυτή την πόζα, την εκζήτηση, το comme il faux του πράγματος, τη στερεοτυπία των λόγων, το μασκάρεμα του προσώπου, την ευειδή κοψιά που σου προσφέρουν τα επιμελώς επιλεγμένα ρούχα σου; Οχι, αυτό που γνωρίζεις είναι αυτό που επιθυμεί η altera pars να σου αφήσει ως εντύπωση.

Προσοχή: δεν μιλάω για blind date. Δεν μιλάω καν για one night stand. Αυτά είναι εύκολα διότι είναι προφανή. Είναι μέρη μιας συμπεφωνημένης διαδικασίας. Ξέρεις πού πατάς, τι ζητάς και τι αποτέλεσμα θα έχουν οι ενέργειές σου. Η στόχευση είναι ακριβής και, τέλος πάντων, υπάρχει σ’ όλο αυτό μια τελεολογία.

Επομένως, εδώ μιλάμε για το πρώτο ραντεβού που θα οδηγήσει σε σχέση μακράς πνοής (δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιο, αλλά αυτό είναι άλλης τάξης πρόβλημα). Επομένως, έχεις επενδύσει ήδη πολλά. Οι προσδοκίες είναι στο ανώτατο σημείο τους. Δεν πας με τη λογική του «ό,τι κάτσει», αλλά με την εδραία πεποίθηση πως «θα κάτσει».

Βεβαίως και φυσικά: θα κάτσει, αλλά θα κάτσει σαν να έχεις καταπιεί σκουπόξυλο, σαν να έχεις πάθει λόρδωση, να σας είστε (η άλλη κι εσύ) δύο ηθοποιοί που υποδύονται έναν ρόλο που πρέπει να τον φέρουν εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίχως πολλά λάθη, κενά διαστήματα, σαρδάμ και στραβοπατήματα στη σκηνή. Μόλις τελειώσεις, εντελώς ξέπνοος και αφυδατωμένος, με την καρδιά σου να μην βρίσκεται στο χωράφι της, ελάχιστα μπορείς να ανακαλέσεις.

Μήπως θυμάσαι τι σου έλεγε για εκείνο και το άλλο; Μήπως ξέρεις τι χρώμα μάτια έχει; Πώς πίνει το ποτό της; Πώς ισιώσει το φόρεμά της; Πώς σταυρώνει τα πόδια της; Αυτές οι πληροφορίες δεν ανήκουν στο οπλοστάσιο της μνήμης σου. Είναι λεπτομέρειες, αχνές αλλά σημαντικές, που θα αρχίσεις να τις διερευνάς σε ύστερο χρόνο. Όταν θα εισχωρείς βαθμιαία στην προσωπικότητά της αναζητώντας εκείνες τις λεπτές αποχρώσεις που θα την φέρουν ακόμη πιο κοντά σου (κι αν δεν υπάρχει θα σε απομακρύνουν).

Μακάρι να υπήρχε μια δεύτερη φορά χωρίς την ύπαρξη της πρώτης. Μακάρι να μην υπήρχε μια μορφή παρθενογέννεσης στις σχέσεις και να ξεκινούσαν όλα από εκεί όπου οι δύο γνωρίζονται πλέον πολύ καλά και προσπαθούν να εδραιώσουν το κοινό σημείο τους.

Λένε πως μπορείς να συναντήσεις τη γυναίκα που σε ενδιαφέρει σε μια παρέα και κάπως έτσι να μετριαστεί το άχθος της πρώτης φοράς. Ημίμετρα. Σε μια παρέα το συναίσθημα εξαχνώνεται, χάνεις το κέντρο βάρος. Αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά είναι focus στο πρόσωπο του ενδιαφέροντος. Κάτι που η παρέα θα στο διαλύσει.

Ολοι είμαστε στρατιώτες της ζωής και του έρωτα. Χτυπάμε σκοπιά για χάρη τους. Πολλές φορές μας παίρνει ο ύπνος. Κάποιες άλλες δεν έρχεται η αλλαγή, μάς ξέχασε και κάπου αλλού περνάει καλά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρώτο ραντεβού είναι γερμανικό νούμερο υπό βροχή και αέρα.

Φυλαχτείτε.

Διαβάστε ακόμα: No bars, no flirt, no sex! Γιατί δεν είμαστε πια κυνηγοί;

TAGS :
ερωτας πρώτο ραντεβού φλέρτ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook