Youth League: ας μην μείνουμε σε ένα ακόμα «θαύμα» 
Η πρόκριση του Ολυμπιακού θα έπρεπε να μας κάνει όλους χαρούμενους 
Τα όμορφα όνειρα, άσχημα καίγονται 
Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ; 
Το βράδυ που η αγγλική αδημονία υποτάχθηκε στο ιταλικό coolness 
Όλα τώρα κρίνονται την Τρίτη κόντρα στη Γεωργία: με νίκη η Εθνική πάει στο Euro της Γερμανίας το καλοκαίρι.
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Ιουνίου 2014, όταν ολοκληρωνόταν το συμβόλαιο του Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της Εθνικής μετά τον αποκλεισμό της ομάδας στη φάση των «16» στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, μια ημέρα πριν. Μια ημερομηνία που οι περισσότεροι θα ήθελαν να ξεχάσουν, καθώς σήμαινε την επιστροφή της Ελλάδας στις παλιές κακές εποχές.
Σε αυτά τα -περίπου- δέκα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε, η Εθνική δεν έχει πάρει την πρόκριση σε καμία μεγάλη διοργάνωση (Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο Πρωτάθλημα), έχει κάνει βουτιά στην παγκόσμια βαθμολογία (από την 8η θέση που βρισκόμασταν το 2011, «βουλιάξαμε» στην 49η), «τρώει» προπονητές για πρωινό (7 έχουν κάτσει στον πάγκο μέσα σε 10 χρόνια), ενώ το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα σε αυτή την δεκαετία δεν έπεισε ότι μπορεί να καταφέρει κάποιον από τους στόχους της, καθώς δεν έπαιζε καλή μπάλα. Ok, ποτέ δεν ήμασταν ομάδα του θεάματος, αλλά τόσο κακό ποδόσφαιρο είχαμε να δούμε από τα eighties.
Το βράδυ της Πέμπτης, η Εθνική συνέτριψε με 5-0 το Καζακστάν στα «ημιτελικά» για την πρόκριση στο Euro 2024, θα τα δώσει όλα κόντρα στη Γεωργία την Τρίτη στον μεγάλο «τελικό» και τα αθλητικά sites έκαναν πάρτι τις τελευταίες ώρες. «Θρίαμβος», «έπος», «μπαλάρα», «ομαδάρα» ήταν μερικά από τα επίθετα που… στόλισαν τα κείμενα της νίκης επί του Καζακστάν.
Ο Πογέτ έχει δώσει στην εθνική στοιχεία που της έλειπαν τα τελευταία χρόνια, όπως πάθος, διάθεση και δίψα. (Φωτογραφία: uefa.com)
Η αλήθεια (#1) είναι ότι οι παίκτες του Γκουστάβο Πογέτ έπαιξαν ωραία μπάλα, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Η ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια (#2), όμως, είναι ότι παίζαμε κόντρα στο Καζακστάν και ουχί απέναντι στην Αργεντινή του Μέσι. Ωστόσο, επίσης αλήθεια (#3) είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει να χάσουμε από ομάδες, όπως το Λουξεμβούργο και η Αρμενία, ενώ καταφέραμε να φέρουμε ισοπαλία μέχρι και με το Λιχτενστάιν. Άρα, ίσως και να έχουν δίκιο για τους μεγαλοπρεπέστατους τίτλους και χαρακτηρισμούς. Περίεργο πράγμα οι αλήθειες, τελικά.
Είπαμε, όλα θα κριθούν την Τρίτη στην Τιφλίδα, κόντρα στη Γεωργία. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια άλλη αλήθεια (#4 και τελευταία, το υπόσχομαι): για πρώτη φορά μέσα σε αυτή την τελευταία δεκαετία, κάτι ωραίο φαίνεται να φτιάχνεται στην Εθνική. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Πογέτ έχει κάνει καλή δουλειά. Και δεν το λέω για τη νίκη κόντρα στο Καζακστάν – από τη φάση των ομίλων στα προκριματικά φάνηκε αυτό, όταν τον περασμένο φθινόπωρο χάσαμε στις λεπτομέρειες και στις καθυστερήσεις από την Ολλανδία, ενώ φέραμε 2-2 με τη Γαλλία, που είχε έρθει με όλα της τα αστέρια.
Ο Ιωαννίδης είναι αυτή τη στιγμή ένα από τα μελλοντικά αστέρια της Εθνικής. (Φωτογραφία: uefa.com)
Ταλέντο στην ομάδα υπάρχει: ο Κωνσταντέλιας και ο Ιωαννίδης είναι το μέλλον, ο Τσιμίκας της Λίβερπουλ είναι ο ένας από τους 15 παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό. Πλέον, όμως, φαίνεται ότι υπάρχει χημεία, διάθεση, πείσμα, «δίψα» – στοιχεία που είχαν λείψει τα προηγούμενα χρόνια από την ομάδα. Και ο Πογέτ έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτά.
Γιατί αυτή η αναφορά; Επειδή τις τελευταίες εβδομάδες τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στο συμβόλαιο του Ουρουγουανού προπονητή και στην ανανέωσή του, ανάλογα με τα αποτελέσματα και την πρόκριση στα τελικά του Euro της Γερμανίας. Ναι, δεν διαφωνώ, ο προπονητής κρίνεται από τα αποτελέσματα, την πορεία και τις επιτυχίες. Αλλά, αν το καλοσκεφτείς, επιτυχία δεν είναι ότι βλέπουμε μια Εθνική να βγάζει πάθος και να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο; Ειδικά μετά από τόσα χρόνια μιζέριας. Μην ξεχνάμε, πως και ο Ότο Ρεχάγκελ, στο πρώτο του ματς στον πάγκο της Εθνικής έφαγε μια «πεντάρα» από τη Φινλανδία, ενώ η Εθνική δεν πήρε την πρόκριση για το Μουντιάλ του 2002 (ok, την είχαμε χάσει προτού έρθει ο Γερμανός). Μήπως έπρεπε να τον είχαμε διώξει τότε;
Εδώ και μερικούς μήνες, οι παίκτες της Εθνικής δείχνουν ότι παλεύουν όλα τα ματς και θα την κυνηγήσουν μέχρι το τέλος την πρόκριση. (Φωτογραφία: uefa.com)
Κάτι για το κλείσιμο: επειδή όλα τα είπαμε, αλλά στο ερώτημα δεν απαντήσαμε, ναι θεωρώ ότι μας αξίζει να πάμε στο Euro της Γερμανίας το καλοκαίρι. Όχι επειδή παίξαμε φαντασμαγορικό ποδόσφαιρο, αλλά επειδή τα παιδιά έδειξαν ότι παλεύουν όλα τα ματς, έχουν δίψα και θα την κυνηγήσουν μέχρι το τέλος την πρόκριση. Κι αν αυτό δεν συμβεί, δεν χάλασε και ο κόσμος. Κάτι καλό χτίζεται στην Εθνική κι αυτό δεν πρέπει να χαλάσουμε.
Διαβάστε ακόμα: Η Εθνική ομάδα του Πογέτ έχει άλλη χάρη
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
