Η «γαλάζια» αλαζονεία πληρώνεται ακριβά

Η ηχηρή πτώση του Κώστα Μπακογιάννη στον Δήμο Αθηναίων και η «καθαρή» νίκη του Χάρη Δούκα είναι, όντως, σημαντικό πολιτικό μήνυμα. (Menelaos Myrillas /SOOC)

Είναι «σκληρό» νόμισμα η αλαζονεία. Το αποκτάς εύκολα, αλλά η απώλειά του αφήνει πίκρα. Η Νέα Δημοκρατία παίζει εδώ και καιρό εν ου παικτοίς. Σχεδόν μόνη της καθοδηγεί τις τελευταίες εκλογές μάχες, έχοντας απέναντί της μια συγκυρία άκρως ευνοϊκή. Ο ΣΥΡΙΖΑ φθίνει και το ΠΑΣΟΚ πείθει ελάχιστα.

Τα τρανά εκλογικά αποτελέσματα αντί να κινητοποιήσουν το κυβερνητικό επιτελείο, το μετέτρεψαν σε μια ορχήστρα που ακόμη κι όταν παίζει παράφωνα καμώνεται πως είναι η Καμεράτα (sic). Τα χθεσινά αποτελέσματα των επαναληπτικών εκλογών σε Περιφέρειες και Δήμους δεν είναι καμπανάκι, αλλά προανάκρουσμα για πιθανές μελλοντικές εξελίξεις.

Η ηχηρή πτώση του Κώστα Μπακογιάννη στον Δήμο Αθηναίων και η «καθαρή» νίκη του Χάρη Δούκα είναι, όντως, σημαντικό πολιτικό μήνυμα. Ίσως, το πιο σημαντικό που λαμβάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και καιρό. Για λόγους πρεστίζ, αλλά και ουσίας, ο Δήμος Αθηναίων είναι κομβικής σημασίας. Χάθηκε, τελικά, με κάτω τα χέρια τη στιγμή που σύμπασα η Νέα Δημοκρατία θεωρούσε πως τον είχε κερδίσει από τον πρώτο γύρο.

Ο Μπακογιάννης πληρώνει το «τρελό» σχέδιο του Μεγάλου Περίπατου που πλήγωσε το κέντρο της πόλης, ενώ οι δημότες δεν άκουσαν ούτε μια συγγνώμη από το στόμα του. Εως την τελευταία στιγμή έδειξε πως ήταν αμετανόητος. Ωσάν να ζούσε σε άλλη πόλη, δεν αντιλήφθηκε πως το φαραωνικό έργο του ήταν αντιπαράδειγμα κατασπατάλησης πόρων δίχως ουσιαστικό κέρδος στην καθημερινότητα του πολίτη.

Ακόμη κι αν σε άλλους τομείς έκανε ουσιαστικό έργο (για να είμαστε δίκαιοι, έκανε), η… Πανεπιστημίου έφτανε για να καταστρέψει κάθε καλή πρόθεση. Αυτό το έργο ήταν μια ακραία προπέτεια που η πόλη δεν την χρειαζόταν, αλλά την πλήρωσε.

Επιπλέον, όλη την προηγούμενη εβδομάδα το επιτελείο του Μπακογιάννη, αλλά και η κυβερνητική πλευρά, διατείνονταν πως ο Χάρης Δούκας υποστηρίζεται τόσο από ακροδεξιούς όσο και από ακροαριστερούς. Ήταν μια επίθεση «κάτω από τη ζώνη», τη στιγμή που ο νέος δήμαρχος χαρακτηρίζεται για το χαμηλό προφίλ του.

Είναι, δε, ο άνθρωπος που μπορεί να λειτουργήσει ως τρανό παράδειγμα για τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις. Που σημαίνει: αυτή η αδιαμόρφωτη δύναμη που «κοιμάται» ακόμη στο χώρο της αντιπολίτευσης, δεν είναι μια πολιτική θεωρία – υπάρχει. Ή, τουλάχιστον, μπορεί δυνητικά να υπάρξει. Αρκεί να βρεθεί εκείνος ο πολιτικός που θα συσπειρώσει όλες τις συνιστώσες σε ένα σχήμα – ίσως και σε ένα νέο πολιτικό σχήμα που θα καταφέρει να δει κατά πρόσωπο τον Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Η πανηγυρική νίκη του Αγγελούδη στη Θεσσαλονίκη επί του «γαλάζιου» Ζέρβα, η ήττα του Αγοραστού στη Θεσσαλία, αλλά και η απώλεια πέντε περιφερειών από την κυβερνητική πλευρά συνιστούν μια εικόνα γεμάτη ρωγμές. Πρώτη φορά έπειτα από καθεστώς… μονοκρατορίας, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να καταλάβει πως οι πολίτες δεν είναι στο τσεπάκι της. Δεν αποτελούν κτήμα της και δεν θα τους έχει πάντα με το μέρος της. Πρέπει κάτι ουσιαστικό να κάνει για να τους έχει με το μέρος της.

Είναι, άραγε, τα χθεσινά αποτελέσματα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ; Σε καμία περίπτωση. Σ’ αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν στην ουσία απούσα. Ενδιαφέρεται περισσότερο για το αν ο Κασσελάκη είναι αριστερός ή όχι και λιγότερο για τα πραγματικά ζητήματα των πολιτών.

Βρίσκεται σε φάση τόσο βαθιάς υπαρξιακής αναδιαμόρφωσης που δεν της αφήνει δυνάμεις να ασχοληθεί με τα εκλογικά τρέχοντα, αλλά και με την ουσία της πολιτικής που δεν είναι το εσωκομματικό παίγνιο, αλλά τα προβλήματα της κοινωνίας. Στην τελική: κανέναν -πλην κομματικών- δεν ενδιαφέρει αν ο Κασσελάκης είναι αριστερός σύμφωνα με τα αριστερόμετρα. Άλλα πράγματα καθορίζουν τις τύχες των πολιτών και της χώρας.

Τα χθεσινά αποτελέσματα, σαφώς, δεν καταλύουν το πολιτικό status quo στην Ελλάδα. Αυτό συνταγματικά μπορούν να το κάνουν μόνο οι Εθνικές εκλογές. Δίνουν, όμως, ένα ισχυρό μήνυμα προς άπαντες. Δεδομένος δεν είναι κανένας, τα όποια κενά πάντα καλύπτονται και, επιπλέον, τα λάθη και οι μπλαζέ δηλώσεις πληρώνονται. Ακόμη και η μαζική αποχή από τις εκλογές, όσο κι αν είναι αρνητικό δεδομένο, δείχνει κάτι.

Ο κόσμος έχει κουραστεί αρκετά, ψάχνει τον τρόπο να αντέξει τα κύματα ακρίβειας που πλήττουν την αγορά και το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι οι ανούσιες και άνοστες πολιτικές κόντρες. Φυσικά, η απαξίωση δεν δίνει λύση. Επομένως, όταν αποφασίζεις να μην ψηφίσεις είναι σαν να αρνείσαι στον εαυτό του στο αναφαίρετο δικαίωμα να παίξεις ρόλο στις εξελίξεις. Αυτό προς γνώση και συμμόρφωση των πολιτών.

TAGS :
Κώστας Μπακογιάννης νεα δημοκρατία Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook