Παιδιά, προσέχουμε με ποιους πίνουμε «ποτάρες» 
Τα ευχολόγια του κυρίου Μητσοτάκη για τα Τέμπη, ένα χρόνο μετά 
Όλα του (gay) γάμου δύσκολα: Βρέθηκε θέμα για να παίζουν οι πολιτικοί -αυτάρεσκα- με τη φωτιά 
Το «ναι μεν αλλά» για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι η αποθέωση του τακτικισμού 
5η φορά «σερίφης»: θα στηριχτεί σε τούτο τον «γύρο» ο Χρυσοχοΐδης; 
Η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε από τον πρώτο γύρο επτά περιφερειάρχες (Nick Paleologos/SOOC)
Τρεις μήνες μετά την επανεκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη με εμφατικό τρόπο, ουδείς περίμενε να αλλάξει η πολιτική εικόνα στη χώρα. Ακόμη κι αν η καταστροφή στη Θεσσαλία έφερε τριγμούς στην κυβέρνηση και προκάλεσε ένα κύμα οργής στους πολίτες για τις αβελτηρίες των κρατικών μηχανισμών. Ως εκ τούτου, οι περιφερειακές εκλογές ήταν στην ουσία τους μια ακόμη αποτύπωση των συσχετισμών των δυνάμεων που φαίνεται να παγιώνονται. Για να το πούμε απλά: ο χάρτης ήταν μπλε και παραμένει στο ίδιο χρώμα.
Η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε ήδη επτά περιφερειάρχες και στον β’ γύρο είναι σε θέση να καταγάγει ακόμη μεγαλύτερη νίκη, καθώς με εξαίρεση την Κρήτη που αρχίζει να επιστρέφει, πλέον, στο πράσινο χρώμα, οι λοιπές -διαφιλονικούμενες- περιοχές είναι στο άμεσο στόχαστρό της.
Μπορεί οι αυτοδιοικητικές εκλογές να προσφέρουν πολλαπλά σήματα, καθώς ορισμένες φορές οι τοπικοί άρχοντες υπερβαίνουν τα στενά κομματικά πλαίσια (άρα μετράει και το πρόσωπο εκτός από το επίσημο χρίσμα), ωστόσο πολιτικό συμπέρασμα δίνουν και… έδωσαν χθες.
Η Νέα Δημοκρατία παραμένει ισχυρή και δεν έχει υποστεί σοβαρή ζημιά από τα τελευταία γεγονότα που έπληξαν τη χώρα. Είναι στο χέρι της να διατηρήσει το momentum, αρκεί να βγει γρήγορα από την επικίνδυνη ραστώνη των συνεχόμενων νικών της και να κατανοήσει πως τα προβλήματα βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά από τους πανηγυρισμούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι φυλλοροεί. Προφανώς και τα χθεσινά αποτελέσματα δεν τα χρεώνεται ο Στέφανος Κασσελάκης (άλλωστε, οι υποψήφιοι δεν ήταν δικές του επιλογές), ωστόσο επί του παρόντος δεν δείχνει να φέρνει κανέναν αέρα νίκης στο κόμμα του. Η άλλη ανάγνωση είναι ότι ενδέχεται η παρουσία του να περιορίζει κάπως τις απώλειες που θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ με άλλον αρχηγό, όμως, τούτο, ακόμη κι αν ισχύει, δεν μπορεί να νοηθεί ως σημαντικό επίτευγμα.
Το ΠΑΣΟΚ (κυρίως) και το ΚΚΕ (δευτερευόντως) ροκανίζουν το δέντρο του ΣΥΡΙΖΑ και κερδίζουν ψηφοφόρους που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος και τώρα αισθάνονται άστεγοι. Μένει να φανεί αν αυτή η τάση θα αλλάξει τα δεδομένα στον προοδευτικό χώρο. Θα εξαρτηθεί σαφώς και από την παρουσία του Κασσελάκη το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Πάντως, είναι ολοφάνερο πως ο χώρος από το κέντρο και προς τα αριστερά αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε αναβρασμό.
Οι χθεσινές δηλώσεις του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν μια διάθεση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Αν όχι προγραμματική ακόμη, τουλάχιστον, κατά περίπτωση στον β’ γύρο των εκλογών. Κάτι που υπό συνθήκες μπορεί να αποτελέσει βάση πάνω στην οποία θα λειτουργήσει πιθανή μελλοντική συνεργασία σε ευρύτερο πλαίσιο.
Η επικράτηση του Νίκου Χαρδαλιά στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, είναι ένα κομματικό, αλλά κι ένα προσωπικό επίτευγμα. Είναι η κλασική περίπτωση του «στρατιώτη» όπου τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει διαφορετικούς θώκους (εντελώς αγόγγυστα) και σίγουρα του πιστώνεται ότι είναι ένας άνθρωπος με χαμηλό προφίλ και δίχως σπουδαιοφάνεια.
Στην Αθήνα, είναι φανερό πως ο Κώστας Μπακογιάννης πλήρωσε το αλόγιστο σχέδιο του Μεγάλου Περίπατου. Υπό άλλες συνθήκες θα είχε εκλεγεί δήμαρχος από τον πρώτο γύρο. Στην ουσία, ο μοναδικός αντίπαλος που έχει είναι ο εαυτός του! Ωστόσο, είναι έκπληξη η ανάρρηση του Χάρη Δούκα στη δεύτερη θέση και η κατάρρευση του Κώστα Ζαχαριάδη και του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτεύουσα.
Στη Θεσσαλονίκη, το ντέρμπι ήταν αναμενόμενο με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα να παρουσιάζει σημαντικές απώλειες και τον Στέλιο Αγγελούδη να έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι στον β’ γύρο να κάνει τη μεγάλη ανατροπή.
Ενδιαφέρον έχει το πώς ψήφισε ο κόσμος στις πληγείσες περιοχές. Οι νυν δήμαρχοι δέχθηκαν τα επίχειρα και όχι άδικα. Πήραν ένα μήνυμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχασαν την εκλογή. Τι συνέβη, όμως, στον Βόλο; Εκεί χρειάζονται άλλου είδους επιστημονικά εργαλεία για να εξηγήσει κανείς την επιλογή των κατοίκων.
Φυσικά, ένας Αθηναίος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα προβλήματα που έχει ο συγκεκριμένος δήμος και πώς αυτά τα έχει διαχειριστεί ο Αχιλλέας Μπέος. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος δήμαρχος δεν κρίνεται μόνο για τα έργα του (αυτά που έκανε κι αυτά που δεν έκανε), αλλά και για τη συνολική παρουσία του.
Οι χθεσινές ρατσιστικές και ομοφοβικές δηλώσεις του (υπό το στεντόρειο χειροκρότημα των οπαδών του), είναι όνειδος για την κοινωνία μας. Μπορεί οι ψηφοφόροι του να επιχαίρουν (ακόμη και να φαντασιώνονται ένα ανδροκρατούμενο, ολότελα πατριαρχικό, μέλλον), ωστόσο η χώρα μας έχει προχωρήσει αρκετά σ’ αυτά τα ζητήματα και δεν γίνεται να δεχθεί ακόμη κι έναν τοπικό άρχοντα να μιλάει με τόσο προκλητικό τρόπο.
Κανονικά οφείλει να επέμβει αυτεπάγγελτα ένας εισαγγελέας και να καλέσει τον Αχιλλέα Μπέο για εξηγήσεις. Αν θα βγάλει άκρη; Είμαστε μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Επομένως, όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο εν λόγω δήμαρχος. Οι μόνοι που το ξέχασαν είναι η πλειοψηφία των κατοίκων του Βόλου. Κρίμα.
Διαβάστε ακόμα: O δήμαρχος που μας γ@μησε
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
