Ο Κώστας Καρυωτάκης για τον Αθανάσιο Διάκο 
Η Πολυδούρη για τον Καρυωτάκη 
«Πλυμένο κίτρινο παλιό το φως / Έπεφτε πάνω σου σαν τίποτα και σαν ανυπαρξία», γράφει ο ποιητής Αλέξης Τραϊανός –αυτόχειρας κι ο ίδιος, στις 7 Μαΐου 1980.
Αλέξης Τραϊανός, «Όνειρο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη – 1»
Νύχτα της Τετάρτης 29 του Γενάρη 1974
Κι έπειτα ήρθες να που έπρεπε βέβαια να ’ρθεις
Αγάλι σέρνοντας τη φρίκη μιας πληγής παντοτινής
Μέσα στου πιο αποτρόπαιου τέλους τον κρότο
Στο μαύρο αδιέξοδο στην άβυσσο του νου
Να που έπρεπε την καρδιά σου κομμάτια να ’βλεπα
Κάτω από ’να ξεθωριασμένο πράσινο κοστούμι
Τυπικό και άψογο σ’ ένα λευκό τραπεζομάντιλο σκυμμένο
Πέρασαν τόσα χρόνια πέρασε ο καιρός
Πλυμένο κίτρινο παλιό το φως
Έπεφτε πάνω σου σαν τίποτα και σαν ανυπαρξία
(Από τη συλλογή «Η κλεψύδρα με τις στάχτες», 1975 –συγκεντρωτική έκδοση «Φύλακας ερειπίων», εκδ. Πλέθρον, 1991)
Στην επόμενη σελίδα: «Ο Κώστας Καρυωτάκης ‘’αποκαταστημένος’’ πια / σε άγαλμα».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
