Ο συνεργάτης μας Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης και ο Ευγένιος Αρανίτσης, αρχές δεκαετίας του 1980.

Κύπρος – Έρως πατρίδας
Είναι Αύγουστος, κι εσύ τραγουδάς στο φεγγάρι, και ερωτεύεσαι, ή περιμένεις τα σταφύλια να παγώσουν, αλλά, αν είσαι Κύπριος, είναι αδύνατον να μην μπερδεύεσαι, και να μην κατοικείς μέσα στο οικείο πάθος των ημερομηνιών, το πάθος του Ιούλη, το πάθος του Αυγούστου, το εντόπιο, το ελληνικό, και το παγκόσμιο.

Σε εμάς εδώ, ή εκεί, ή παντού αλλού, ο Αύγουστος είναι παγωτό, θάλασσα, σταφύλι, φιλιά με γεύση από κρασί λευκό, αλλά και πάθος, αλλά και αίμα, αλλά και ημερομηνία επιστροφής των νεκρών. Ο Μόντης, από τον πρώτο τόμο των Απάντων (εκδόσεις άτεχνες, πρόχειρες, ανεύρετες, μα ας είναι), από το Γράμμα στη μητέρα κι άλλοι στίχοι, μας το θυμίζει: Μητέρα, θα επανέλθη, σου λέω, το θέμα των νεκρών, / θα επανεισαχθή.

Τα ονόματα των νεκρών τα μνημονεύουμε, στην Κύπρο, τον Αύγουστο, ποιητικά, ή τραγουδώντας, ή χορεύοντας στα δώματα, καπνιστές στον ιστό, γελαστοί και γελασμένοι, και αφηγητές, απελπισμένοι και μουρούζηδες της οδύνης, με μια αφήγηση πάθους που συμμετέχει στο πάθος, ομοιώνει τους ανθρώπους, και μας ανοίγει τα πρόσωπα, και μας τα δίνει ξανά, νέα, και γνησίως οικουμενικά.

Μνημονεύουμε, μαρτυρούμε, ομολογούμε, και πιστεύουμε στα ονόματα, των νεκρών και ζωντανών ανθρώπων, των χαμένων και ανεξιχνίαστων τόπων.

Χαραλαμπίδης, από τον «Λέβητα»: Τώρα τι να σου κάνω και τι να σε ειπώ; / Χαίρετε, Αμμόχωστος, / Σαλαμίς, Έγκωμη, Στύλλοι / Σπαθαρικόν, Λευκόνοικον, Ακανθού, / Ριζοκάρπασον, Ταύρου, Αιγιαλούσα, / Δαυλέ, Αχερίτου, Λυθράγκωμη, / Γαστριά, Βουκολίδα – / λίγα μόνο σημεία της ανατολικής σου παρειάς, / χώρια οι δήμοι και οι χαράδρες / για να αποφύγουμε τον ίσιο δρόμο που μας πάει σε / Μόρφου σε Κερύνεια / κι άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα.

Έτσι αφηγούμενοι, σκάβουμε, μέσα στη σκληρή ύλη της Ιστορίας μας, δραπετεύουμε προς το φως, τυφλοπόντικες, ή κατσαρίδες, με ένα μαχαίρι στα δόντια, με τα αμήχανα μηχανεύματα ενός ύμνου που φέρνει ακόμα εντός του ζωντανό κάτι από Βυζάντιο και αιώνιο παρόν.

Ο Παντελής Μηχανικός, ταπεινός και μέγας, στα «Παράθυρα», ψέλνει: Υπόγεια / παράνομα / συνωμοτικά / βγαίνει κάποιος δραπέτης που σκάβει με τα νύχια. // Μέσα στα δόντια του που τρίζουν / σφίγγει / το τελευταίο μαχαίρι της ψυχής μου.

Κι εξακολουθούμε, στον εκρηκτικό ρυθμό της Σαρακοστής, στο νήμα και στα νεύματα των ημερομηνιών μας, 1974, 2013, και σαράντα παρά μία, και μια ανάσταση που έπεται, που συμβαίνει πάντα, καθέτως, αστραπιαία, μετά από τη νηστεία του νόστου μας, του γυρισμού στην κοινή ανθρώπινη πατρίδα, στη γλώσσα, τη μάνα όλων μας.

Η ποίηση της Κύπρου είναι τέτοιος έρως πατρίδας, και είναι πατριωτισμός του έρωτά μας, και μας θυμίζει ότι δεν είναι τόπος ο τόπος μας, αλλά τρόπος να ζεις.

 

Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Αμμόχωστος Βασιλεύουσα, Άγρα / Κώστας Μόντης, Άπαντα, Λευκωσία / Παντελής Μηχανικός, Ποιήματα, Χρυσοπολίτισσα.

    ΚΜ

* * *

Πάντα Πολύτιμα Περιοδικά

Η Νέα Εστία, το λαμπρό περιοδικό, αισίως στο ογδοηκοστό έβδομο έτος, στον τόμο 173, και στο τεύχος 1858, έρχεται να μας συγκινήσει με ένα Αφιέρωμα στον συγγραφέα και σκηνοθέτη, μεταξύ πολλών άλλων ιδιοτήτων και ταλέντων, Χρήστο Βακαλόπουλο (1956-1993). Είκοσι χρόνια από την αναχώρησή του για τις ταινιοθήκες του ουρανού, και τα κείμενα, η προσφορά, η προσωπικότητα του Χρήστου συζητιούνται με πάθος τόσο από εμάς που βρεθήκαμε κοντά του στα στέκια μιας άλλης εποχής, όσο και από μια νέα γενιά που ανακαλύπτει τον θησαυρό που άφησε στο πέρασμά του. Έξι κείμενα απαρτίζουν το Αφιέρωμα. Υπογράφουν οι: Κυριάκος Μαργαρίτης, Βάσια Ατταριάν, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος (εκπρόσωποι μιας νέας γενιάς ανήσυχων δημιουργών) και οι: Θάνος Σταθόπουλος, Κώστας Λιβιεράτος, και Γ.Ι. Μπαμπασάκης (βετεράνοι, φίλοι και συνομιλητές του Βακαλόπουλου από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης έως το θάνατό του). Βλέπω με χαρά, λοιπόν, ότι πάει καλά και συζητιέται ευρέως το Αφιέρωμα στον Χρήστο Βακαλόπουλο, που είχα την ιδέα να στηθεί στη Νέα Εστία και του οποίου ανέλαβα τον συντονισμό. Θεωρώ επίμονα ότι το έργο του Βακαλόπουλου και αυτό του Ευγένιου Αρανίτση είναι τα δύο μεγάλα work in progress που στρατηγική τους ήταν η συγκρότηση ταυτότητας στη Μεταπολίτευση και η πρόκριση ενός λυρικού βίου έναντι μιας καλπάζουσας υλοφροσύνης.

COVER NEA HESTIA JUNE 2013Να συστήσω, επιμένω: επιμόνως, την ανάγνωση του μυθιστορήματος Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου (εκδ. Νεφέλη) του Αρανίτση και επίσης την απόλαυση (και συνάμα λύση αινιγμάτων) του έργου Τάξη και αναρχία που θα βρείτε στις σελίδες της Ποιητικής (εκδ. Πατάκης). Η Ποιητική, στο ενδέκατο τεύχος της, προσφέρει επίσης ένα Αφιέρωμα στον πολυσυζητημένο στοχαστή Jacques Derrida (υπογράφουν οι: Γεράσιμος Κακολύρης, Δημήτρης Δημηρούλης, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Απόστολος Λαμπρόπουλος). Ακόμα: ποίηση του Γιώργου Βέλτσου, της Μαρίας Τοπάλη, του Αλέξιου Μάινα, του Νίκου Λεβέντη. Αξίζει η μελέτη του σημαντικού δοκιμίου της Virginia Woolf «Περί της άγνοιας των αρχαίων ελληνικών», που έχει μεταφράσει ανεπίληπτα ο Θωμάς Σκάσσης. Ιδού μία στιγμή (με την εγελιανή έννοια) από την Τάξη και αναρχία: «παιδιά υποδυόνταν τους γερμανούς, εμείς υποδυόμαστε τα παιδιά, όμως ΕΜΑΣ ποιος μας είχε υποδυθεί;»

 

//Νέα Εστία, τεύχος 1858, Ιούνιος 2013, Αφιέρωμα στον Χρήστο Βακαλόπουλο. Ποιητική, τεύχος 11, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2013.

ΓΙΜ

 

//Κάθε Παρασκευή, ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης και ο Κυριάκος Μαργαρίτης συνοδοιπορούν στους λαβυρίνθους της Βιβλιοθήκης της Βαβέλ με πένες καλά κουρδισμένες και μπόρχειες συγχορδίες να δονούν το κυβερνοσύμπαν.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top