Η δαιμονική ομορφιά της Ορνέλα Μούτι

Τρυφερή παιδίσκη και κόκκινος δαίμονας. Αξεπέραστος συνδυασμός,

O μύθος της ωραίας Ιταλίδας τρέφεται από αντρικές φαντασιώσεις αλλά είναι μαζί κι ένα εθνικό λάβαρο, ένα εργαλείο προπαγάνδας κι ένα προϊόν με ονομασία προέλευσης. Στο στερέωμα, γυναίκες όπως η Κλαούντια Καρντινάλε, η Σοφία Λόρεν, η Στεφανία Σαντρέλι, η Μόνικα Μπελούτσι ενσαρκώνουν τον ορισμό της ομορφιάς και της θηλυκότητας.

Κι είναι και η Ορνέλα Μούτι. Το κορίτσι με τις κόκκινες μπότες και τα πράσινα αμυγδαλωτά μάτια. Το κορίτσι στο οποίο όλοι θέλησαν να πουν αυθόρμητα «Ti amo». Όταν βλέπεις το πρόσωπο αυτής της Ιταλίδας αειπαρθένου, δεν μπορείς να μη φέρεις στο νου σου τους μεγάλους δασκάλους: από τον Πιέρο ντε λα Φραντσέσκα ώς τον Ραφαήλ και από τον Μποτιτσέλι ώς τη Σιμονέτα Βεσπούτσι με φίδια να σφυρίζουν στους κόρφους.

Μπορούσε να φλερτάρει με την προστυχιά πολύ γλυκά, πολύ Ιταλικά, χωρίς ωστόσο να γίνεται φτηνή.

Δεν είναι μόνον τα μάτια στο χρώμα της λιμνοθάλασσας, ούτε το τέλειο σαρκώδες στόμα –τέλειο για ένα δαιμονικό χαμόγελο που τονίζει η μικρή απόσταση μεταξύ των κοπτήρων, τέλειο για το μουτρωμένο σκέρτσο, τέλειο σε ό,τι αφορά την παιδικότητα της κόλασης. Είναι κι εκείνο το μυτόνι. Μπορούσε να σε τρελάνει εκείνη η μύτη, να την ερωτευτείς δίχως αύριο, μικρή, λεπτή, ελαφρά γαμψή, με τα ρουθούνια να πάλλονται από ένταση.

Έχοντας μπροστά σου αυτό το κάλλος, μαγνητίζεσαι από την αναίδεια της ελίτσας που δεν θά ‘πρεπε να βρίσκεται εκεί. Και μετά, διατρέχεις λαίμαργα τα πάντα, ανοίγεται ένα μυστικό μονοπάτι που δεν ξέρεις πού βγάζει, αλλά δεν σε νοιάζει. Το χέρι του ζωγράφου τρέμει, σταγόνες τρέχουν πάνω στο μουσαμά του πόθου σου.

Ξεφυλλίζοντας παλιά περιοδικά…

Η Ορνέλα Μούτι φτιάχτηκε από το ίδιο βελούδινο ύφασμα, από την ίδια πούδρα που μόνο το κρύσταλλο μπορεί να δώσει, ίδιο κασμίρι απαλό από το οποίο καμώθηκαν η Λαετίσια Κάστα και πιο πριν η Αγκοστίνα Μπέλι και η Λάουρα Αντονέλι. Όλες αυτές οι γυναίκες μοιράζονται την απροσμέτρητη αθωότητα του προσώπου και του βλέμματος –λες και κολυμπάνε κάτω από μια ουράνια βροχή που τις καθάρει, τις γυαλίζει, τις γλύφει. Για να συνεχίσει με κείνες τις καμπύλες θείας μετάληψης, της άμεμπτης στρογγυλάδας των οπισθίων, της θρασείας τελειότητας του αναιδούς στήθους. Στοιχεία που σε κάνουν να ξεχνάς γραμμές αίματος, ηλικίες, συμπεφωνημένα και όσια.

Τι άλλο από χυμώδης…

Άγγελος και δαίμονας, η Ορνέλα περιφέρει το αίνιγμά της από τότε που, κοριτσάκι, συνόδεψε την αδελφή της (διάσημη περσόνα των φωτορομάντζων της εποχής) σ’ ένα κινηματογραφικό κάστινγκ. Ακόμα τότε λεγόταν Francesca Rivelli κι ήταν 14 ετών. Έγινε η Ornella Muti, από το όνομα της ηρωίδας στο μυθιστόρημα του ντ’ Ανούντσιο «Il piacere». Έκτοτε, δεν σταμάτησε ποτέ, κι είναι πάνω από 70 ρόλοι.

Ήταν καλές εποχές τότε για το ιταλικό σινεμά. Η αγαπημένη μου έγινε η μούσα του Monicelli, του Risi, του Ferreri. Ένα ακατονόμαστο μείγμα αισθησιασμού και αισθημάτων, μητρικής γλυκύτητας και βαθιάς, ατέρμονης καύλας, σαν εκείνη του Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο «Η τελευταία γυναίκα».

Έκπαγλο στήθος που διατήρησε και σε μεγάλη ηλικία.

Είναι φορές τελικά που το βιογραφικό δεν χρειάζεται. Οι άγγελοι δεν το διαθέτουν. Αλλά ας δώσω τόπο στην οργή. Σήμερα, η Ορνέλα Μούτι είναι παντρεμένη μ’ έναν πλαστικό χειρουργό. Όμως, παρά τα προβλήματα με τη εφορία, παρά τα 65 της χρόνια, είναι εκεί. Χαμογελαστή, αστραφτερή, απίθανα όμορφη. Στις ανδρικές φαντασιώσεις είναι πάντα η Μαντόνα του Νότου, η Σιτσιλιάνα παρθένα, το κορίτσι με τις κόκκινες μπότες κι εκείνη την ελίτσα που σε κάνει να χάνεις τ’ αβγά και τα πασχάλια.

Διαβάστε ακόμα: Σαρλότ Ράμπλινγκ, μια γυναίκα που δεν μπόρεσαν ποτέ να εξημερώσουν.

TAGS :
γυναίκα Ορνέλα Μούτι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook