Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ;

Χατ-Τρικ το περασμένο Σάββατο ο Εμπαπέ. Ελπίζουμε σε αφλογιστία απόψε (πηγή: edition.cnn.com)

Το (όπως κι αν το δει κανείς) εξευτελιστικό 14-0 της Γαλλίας επί του Γιβραλτάρ στους προκριματικούς για το EURO 24 ήταν το αθλητικό θέμα των προηγούμενων ημερών επισκιάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις και τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες μοιάζουν πλέον με μάτριξ αεροδρομίου όπου ενημερωνόμαστε για τις αφίξεις, τις αναχωρήσεις και τις καθυστερήσεις.

Το αποτέλεσμα λοιπόν του περασμένου Σαββάτου σηκώνει δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά στο ηθικό θέμα του πού (και πώς) πρέπει να βάζεις φρένο στην ορμή σου όταν ο αντίπαλος σου δεν έχει πέσει απλώς στο καναβάτσο αλλά βρίσκεται ένα κλικ πριν να τα παρατήσει όλα και γίνει ας πούμε ταξιτζής ή κούριερ. Μην ξεχνάμε ότι το Γιβραλτάρ έπαιζε με 10 παίκτες από την αρχή σχεδόν του ματς και πως η δυναμικότητα των δυο αντιπάλων δεν αντέχει καν σε κριτική.

Η παρέα του Εμπαπέ προφανώς θεώρησε πως δεν τίθεται τέτοιο θέμα και εφόσον οι κανονισμοί της διοργάνωσης επιτρέπουν την συμμετοχή ομάδων αυτού του επιπέδου, οι αντίπαλοι θα υποστούν τις συνέπειες. Όπερ και εγένετο. Ο ρυθμός πολυβόλου (για να θυμηθούμε και ένα μάλλον ξεχασμένο δημοσιογραφικό κλισέ) των Πετεινών σταμάτησε μόνο όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη η οποία απάλλαξε το Γιβραλτάρ από περαιτέρω επώδυνα μαρτύρια. Όχι μόνο το Γιβραλτάρ αλλά λίγο και τη Βρετανία.

Ίσως να μην γνωρίζετε πως το κρατίδιο του βράχου του Γιβραλτάρ είναι ουσιαστικά έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου και πως αρχηγός του κράτους θεωρείται ο Κάρολος. Αυτό πιθανότατα εξηγεί και το σθένος που επέδειξαν οι Γάλλοι ποδοσφαιριστές, δεδομένης της εθνικής ανάτασης που (ανα)δημιούργησε η πρεμιέρα της ταινίας «Ναπολέων» του Ρίντλεϊ Σκοτ και του γεγονότος ότι ορισμένες βασικές ιστορικές πληγές όπως η ήττα στο Βατερλό δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ήταν άραγε μια κρύα (ψυχρότατη για την ακρίβεια) εκδίκηση (από σπόντα αλλά δεν πειράζει) για τον θρίαμβο του Ουέλινγκτον πριν από 200 και βάλε χρόνια; Όλα παίζουν.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι στους Γάλλους μάλλον δεν άρεσε η ταινία (όπως άφησε το ρεπορτάζ να εννοηθεί μετά την επίσημη πρεμιέρα στο Παρίσι) αλλά αυτά είναι μάλλον λεπτομέρειες. Όπως στην κατηγορία «λεπτομέρειες» ανήκει και το γεγονός ότι η ποδοσφαιρική ομάδα της Γαλλίας απαρτίζεται κυρίως από γόνους Αφρικανών μεταναστών, οι οποίοι αγνοούμε τι ακριβώς άποψη έχουν για την πάλαι ποτέ αυτοκρατορία του Βοναπάρτη. Όπως και γενικότερα για το θέμα της αποικιοκρατίας που ουσιαστικά τους έκανε Γάλλους πολίτες με το ζόρι.

Πάντως αν ήταν περισσότερο ενημερωμένοι οι Γάλλοι, πιθανότατα να ήταν και πιο επιεικείς μέσα στο γήπεδο. Μπορεί η οικονομία του Γιβραλτάρ να στηρίζεται στη Βρετανία αλλά στην υπόθεση του Brexit κράτησαν κάποιες αποστάσεις από τη «μητέρα» καθώς στο σχετικό δημοψήφισμα, το 84% των κατοίκων τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην Ευρώπη. Αυτό αυτομάτως κόβει πέντε γκολ, λέμε εμείς. Αλλά τέλος πάντων.

Το θέμα που μας απασχολεί άμεσα, είναι βέβαια το ότι η ίδια αυτή ομάδα που φιλοδώρησε τους Γιβραλταρινούς με επτά τεμάχια ανά ημίχρονο, απόψε βρίσκεται αντιμέτωπη με τη δική μας Εθνική στην OPAP Arena (ή Αγιά Σοφιά αν προτιμάτε) και όσο να’ ναι μια κεκτημένη ταχύτητα την διαθέτει. Σε αυτό που ποντάρουμε πάντως είναι πως οι παίκτες ξεθυμάνανε πάνω στο δύσμοιρο κρατίδιο της Ιβηρικής και το βράδυ θα τους δούμε πιο συγκρατημένους ή και (ελπίζουμε) αδιάφορους. Άλλωστε έχουν προκριθεί με το «καλημέρα» και στο κάτω κάτω της γραφής «Ελλάς-Γαλλία- Συμμαχία» αφού.

Διαβάστε ακόμα: Στέγαστρο Καλατράβα. Χάσαμε το manual. Στοπ. 

TAGS :
γαλλία Γιβραλτάρ Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook