Αποκλειστικό: Οι έλληνες Τέκτονες μας παρουσιάζουν το στυλ τους

Τρεις τέκτονες ποζάρουν αποκλειστικά: Από αριστερά προς τα δεξιά, ο Γιώργος Ι., ο Πέτρος Λ. και ο υπογράφων, Πάνος Ρήγας.

⇒ Γράφει ο Πάνος Ρήγας, Κοσμήτορας της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.

Το ευρύ κοινό -ίσως για αυτό φταίμε και εμείς οι Τέκτονες- έχει δυο κυρίως εντυπώσεις για το ποιοι είμαστε: Οι θιασώτες των αστικών μύθων και συνωμοσιών, πιστεύουν ότι αποτελούμε ένα κλειστό κλαμπ ισχυρών, που υπηρετούν την περίφημη Νέα Τάξη, με διάφορους αφελείς από κάτω, που περιμένουν να τους αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό. Από την άλλη, είναι αυτοί που νομίζουν ότι είμαστε μια παρέα γραφικών συνταξιούχων, που φοράμε ποδιές και μετάλλια αποκαλώντας ο ένας τον άλλον Εξοχότατε και Εκλαμπρότατε και άλλα τέτοια γραφικά και παλιομοδίτικα.

Σαφώς και δεν είναι έτσι. Ο Τεκτονισμός ως μη δογματική θεωρία δέχεται στις τάξεις του άνδρες ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία και κοινωνική θέση. Αρκεί να πιστεύουν στην ελευθερία μεταξύ των ανθρώπων στην ισότητα και την αδελφοσύνη. Και είναι γεγονός, ότι μετά το baby boom του ’60 υπήρξε μια σταδιακή συρρίκνωση των μελών και αύξηση του ηλικιακού μέσου όρου. Διότι ο Τεκτονισμός ήταν της παλιάς γενιάς και για τη γενιά της αμφισβήτησης, ό,τι ανήκε στους πατεράδες της το απέρριπτε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Όμως είναι επίσης γεγονός, ότι τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται μια εισροή νέων ανδρών, που αναζητούν την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, ως μέλη στην πιο παλιά ανδρική αδελφότητα με υπεραιωνόβιο γενεαλογικό δένδρο και σοβαρό πεντιγκρί.

Αποκλειστικές εικόνες από την Στοά του Πειραιά, στο φακό του Andro.

Σίγουρα τα νέα μέλη δεν είναι οι τυπικοί Τέκτονες που γνωρίσαμε από τους παππούδες μας. Δεν είναι απαραίτητα δικηγόροι, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί, μηχανικοί και γιατροί (που συνεχίζουν βέβαια να αποτελούν τον κύριο κορμό των μελών μας).

Οι νέοι Τέκτονες είναι και μουσικοί, ηθοποιοί, ιδιοκτήτες μπαρ, είναι και ζωγράφοι και γραφίστες, διαφημιστές και σεφ, είναι και tatoo artists, digital developers και νεοφυείς επιχειρηματίες, όλοι αυτοί που κανείς δεν φαντάζεται ότι θα ανήκουν στην φαινομενικά συντηρητική μας ομήγυρη.

Είναι άνδρες που γοητεύονται από τα Τυπικά και την τελετουργία, αλλά και απολαμβάνουν ένα ποτήρι ουίσκι στο κυλικείο πριν τις εργασίες, συζητώντας για φιλοσοφία και εσωτερισμό με άλλους ομοϊδεάτες διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων και όπως λέω με ανθρώπους, που, αν δεν τους συνέδεε ο Τεκτονισμός, ενδεχομένως να μην κάναμε ποτέ παρέα.

Οι συναντήσεις στη στοά σου δίνουν ευκαιρία να ντύνεσαι σαν Άγγλος gentleman μερικές φορές τον μήνα, γράφει στο Andro ο Πάνος Ρήγας.

Είναι άντρες που περήφανα κάνουν τατουάζ τον γνώμονα και τον διαβήτη στο μπράτσο μαζί με άλλα tribal tatoos, ή που συνδυάζουν το σκούρο κοστούμι και την μαύρη γραβάτα και όλα τα αξεσουάρ του κομψού άνδρα με hip σκουλαρίκια. Είναι τύποι που έκαναν το μήνα του μέλιτος με την στοά των Τεκτόνων σέρφερ της Καλιφόρνιας, και που με χαρά τούς αναφέρει ο διάσημος Τέκτονας συγγραφέας και blogger Christopher L. Hodapp, στο απίθανο blog του.

Είναι άνδρες που ενθουσιάζονται που είναι μέλη σε αυτή την ένας-για -όλους-και-όλοι-για-έναν, αδελφότητα, που νιώθουν ότι είναι χτισμένη πάνω σε διαχρονικά ιδανικά, σε φιλανθρωπικές αξίες και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Αλλά και που δεν φοβούνται να παραδεχτούν ότι τους αρέσουν τα ρεγκάλια, τα περιζώματα και τα μασονικά δαχτυλίδια, οι καρφίτσες πέτου και η ευκαιρία να ντύνεσαι σαν Άγγλος gentleman μερικές φορές τον μήνα. Μια αδελφότητα που έγινε γνωστή με το «Χαμένο Σύμβολο» του Νταν Μπράουν, αλλά και σε μερικά σημεία θυμίζει και τους Jedi από τον «Πόλεμο των Άστρων».

Το τελετουργικό είναι συναφές με τις συναντήσεις των Τεκτόνων. Οπως και τα απαραίτητα αξεσουάρ. Ειδικά τα δαχτυλίδια.

Βρισκόμαστε εδώ σήμερα, διότι τα Τεκτονικά ιδανικά της Σοφίας της Ισχύος και του Κάλλους, αλλά και η επιδίωξη της γνώσης, δείχνουν ότι η γενιά των millenials γοητεύεται από την αρχαιότερη ανδρική αδελφότητα με το σοβαρό γενεαλογικό δέντρο: «Θέλουμε να είμαστε μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας, θέλουμε να μάθουμε, θέλουμε να γίνουμε μέλη» έχει ακουστεί πολλές φορές σε συνεντεύξεις κυρίων προς εισδοχή.

Ναι, αλλά τι ακριβώς κάνετε εκεί; Θα ρωτήσετε ευλόγως. Θα σας πω: Όλοι πάμε από μια έως αρκετές φορές τον μήνα στην Στοά μας, όπου κάνουμε τις τυπικές τεκτονικές εργασίες και μετά όλοι μαζί καθόμαστε στο Παραδοσιακό τεκτονικό δείπνο, που το λέμε Ποτήριον Αγάπης, όπου και συζήτηση γίνεται για την ομιλία της βραδιάς, οι απόψεις ανταλλάσσονται αρμονικά και πολιτισμένα και η αντροπαρέα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία.

Ο Τεκτονικός ενδυματολογικός κώδικας έχει μείνει σχεδόν αναλλοίωτος από τις αρχές του σύγχρονου Τεκτονισμού το 1717.

Και τι ακριβώς φοράτε εκεί; Εχω ερωτηθεί αρκετές φορές. Πώς λοιπόν όλοι αυτοί οι άνδρες, που στην προσωπική τους ζωή ντύνονται όπως θέλουν και όπως τους αρέσει και σίγουρα δεν είναι σε δουλειές που φοράς κλασικό κοστούμι και γραβάτα καθημερινά, ντύνονται στην Στοά; Τους αρέσει το κλασικό Τεκτονικό ντύσιμο που σε πρώτη φάση θα θεωρηθεί συντηρητικό;

Ο Τεκτονικός ενδυματολογικός κώδικας έχει μείνει σχεδόν αναλλοίωτος από τις αρχές του σύγχρονου Τεκτονισμού το 1717. Πάντα οι Τέκτονες ντύνονται στις εργασίες της στοάς τους επίσημα. Με το λεγόμενο business suit, λευκό πουκάμισο και σκούρα γραβάτα. Αυτά τα αρχέτυπα του σύγχρονου ανδρικού ντυσίματος που ετέθησαν από τον George Bryan (Beau) Brummell, τον 19 αι. και με μικρές παραλλαγές παρέμειναν σταθερά μέχρι σήμερα. Και κατά τους Άγγλους, ειδικά η μαύρη γραβάτα που καθιερώθηκε σαν ένδειξη σεβασμού μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο για τους αδελφούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Η Στοά είναι ένα από τα λίγα μέρη πια, που μπορείς να ντύνεσαι επίσημα – άλλωστε είναι βασική προϋπόθεση, γράφει ο Πάνος Ρήγας.

Δηλαδή εάν δεν είναι κάποιος ντυμένος με κοστούμι και γραβάτα δεν είναι σωστός Τέκτων; Αναφέρεται σε Τεκτονικά τυπικά: «Είναι τα εσωτερικά και όχι τα εξωτερικά προσόντα που κάνουν το άνδρα, Τέκτονα». Με άλλα λόγια το ράσο δεν κάνει τον Παπά. Τον κάνει όμως να δείχνει κομψότερος.

Άλλωστε και αυτό είναι γεγονός: η Στοά είναι ένα από τα λίγα μέρη πια, που μπορείς να ντύνεσαι επίσημα. Αν χαλαρώναμε τους κανόνες ενδυμασίας θα ήταν δείγμα προοδευτισμού και εκσυγχρονισμού; Αντιθέτως: Θα έπεφτε το επίπεδο μας και θα γινόμασταν ένας απλός σύλλογος. Το επίσημο και επομένως ομοιόμορφο ντύσιμο, δείχνει έναν χαρακτήρα ισότητας, αλλά και σεβασμό στον θεσμό και τις παραδόσεις.

Και προ του Beau Brumell το επίσημο ανδρικό ένδυμα πάντα ήταν κανόνας στις Τεκτονικές Στοές. Από τον πίνακα που απεικονίζει την Στοά του Μότσαρτ, μέχρι την «αναγόρευση του ποιητή Robert Burns ως Poet Laureate της Στοάς Killwinning» στον πίνακα του Stewart Watson, βλέπουμε ότι από τις απαρχές του συγχρόνου Τεκτονισμού υπάρχει μια συνέπεια ως προς την σωστή εμφάνιση των μελών της.

Αριστερά: ο Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας και Μεγάλος Αξιωματικός της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, Γεώργιος VI. Δεξιά: Ο πίνακας που απεικονίζει την Στοά του  Μότσαρτ.

Αλλά και μέχρι την σημερινή εποχή, (όπου και η φωτογραφία με τον Βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας και Μεγάλο Αξιωματικό της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, Γεώργιο VI), όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι σημαντικό να είσαι καλοντυμένος στην Στοά σου.

Ποιοι είναι λοιπόν ο κανόνες του σωστού και αποδεκτού Τεκτονικού ενδυματολογικού κώδικα; Ο βασικός κανόνας είναι απλός: μαύρο ή σκούρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο, μαύρα παπούτσια και μαύρη  γραβάτα. Φυσικά και δεν χρειάζεται να ξοδεύεις μια περιουσία για να είσαι σωστά ντυμένος στην στοά. Μπορείς να έχεις ένα μαύρο κοστούμι και μια μαύρη γραβάτα και να τα φοράς μέχρι τελικής πτώσεως.

Μαύρο ή σκούρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο, μαύρα παπούτσια και μαύρη  γραβάτα. Αυτός είναι ο βασικός κανόνας στο ντύσιμο.

Όμως, όσους από εμάς παράλληλα με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις, μας έλκει και αυτή η ατμόσφαιρα αγγλικού κλαμπ, ο Τεκτονισμός μας θέλγει και στυλιστικά. Στον επίπεδο και δήθεν αντικομφορμιστικό σημερινό μας κόσμο, όπου το καλό ντύσιμο θεωρείται σνομπισμός και όχι πολιτικά ορθό, ή χειρότερα ένδειξη μη πνευματικού ανθρώπου (!), εμείς οι τέκτονες, έχουμε και τα δυο: και ερευνούμε την 47η πρόταση των θεωρημάτων του Ευκλείδη ή τον συμβολισμό του ξίφους, και χαιρόμαστε το συνδυασμό του πνεύματος με ένα ζευγάρι καλά μανικετόκουμπα, και ένα σωστά σιδερωμένο μαντίλι στην τσέπη à quatre épingles.

Είναι ωραίο να είσαι καλοντυμένος και με στιλ, ακόμη και εντός πολύ αυστηρών κανόνων. Θεωρώ, δε, ότι αν παρουσιάζεσαι ντυμένος σωστά και σύμφωνα με τους κανονισμούς, αλλά χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια και κανένα προσωπικό στιλ, αυτό δείχνει μια μικρή ασέβεια για τους υπόλοιπους και για τον θεσμό τον ίδιο.

H καρφίτσα στο κέντρο είναι αντίγραφο της ασημένιας καρφίτσας του Αλέξανδρου Υψηλάντη “Memento Mori”. Δεξιά, χρυσό δακτυλίδι αντίγραφο του δακτυλιδιού που θρυλείται ότι έδινε ο Αρθούρος στους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης.

Στο σημείο αυτό ας δούμε την ιερή τριάδα των κανόνων του σωστού αντρικού ντυσίματος στην Στοά:

1. Φοράμε σκούρα χρώματα και τίποτα πολύ χτυπητό. Αλλιώς δείχνεις ότι κάνεις επίδειξη.

2. Τα παπούτσια είναι κλασικά (brogues, oxfords αλλά και monk straps αν είσαι πιο δανδής) και πάντα καλά γυαλισμένα: δεν υπάρχει μεγαλύτερη κακογουστιά σε άνδρα από τα σκονισμένα και στραπατσαρισμένα παπούτσια ειδικά με κοστούμι.

3. Πάντα μπορείς να βάλεις προσωπικές πινελιές στου ντύσιμο χωρίς να παραβαίνεις τους βασικούς κανόνες του χώρου που βρίσκεσαι.

Κοστούμι λοιπόν πάντα και μαύρο ή έστω σκούρο. Ναι αλλά τι κοστούμι; Το κλασικό cool wool ύφασμα είναι άψογο ειδικά όταν είσαι σε κλειστό χώρο με πολύ κόσμο και κάνει και σχετική ζέστη. Αλλά φυσικά εάν είσαι εραστής του κλασικού δεν βλάπτει και το grey flannel. Βεβαίως και το πολύ κλασικό pin stripe είναι μια δελεαστική πρόταση. Και δεν ξεχνάμε το κλασικό αγγλικό Τεκτονικό κοστούμι με μαύρο herringbone (ψαροκόκκαλο) σακάκι, μαύρο γιλέκο και το ριγέ παντελόνι του morning dress.

Για πρώτη φορά, οι Έλληνες ελευθεροτέκτονες καλούν έναν φωτογράφο στα άδυτα της Στοάς για να μιλήσουν για στυλ και τελετουργικά.

Στις Αγγλικές στοές πολλοί προτιμούν και το σακάκι με τις ουρές (την βελάδα) η οποία στην χώρα μας επαφίεται στην τόλμη μόνο των πολύ… τολμηρών. Με γιλέκο ή χωρίς; Ε, το κοστούμι με γιλέκο πάντα δείχνει πολύ σικ και στιλάτο.

Άλλωστε πού θα βάλεις το ρολόι τσέπης το οποίο συνοδεύεται από την απαραίτητη αλυσίδα όπου μπορείς να κρεμάσεις και τα απίθανα Τεκτονικά fobs, σαν κύριος σε Στοά του μεσοπολέμου; Ασφαλώς υπάρχει και πληθώρα καρφιτσών πέτου, για να μπουν σε αυτή την μυστηριώδη και κατά πολλούς (αδαείς) άχρηστη κουμπότρυπα στο αριστερό πέτο του σακακιού: από το διακριτικό «μη με λησμόνει» που καθιερώθηκε από τους διωκόμενους τέκτονες κατά την διάρκεια του ναζισμού στην Γερμανία ώστε να αλληλοαναγνωρίζονται, μέχρι τον Γνώμονα και τον διαβήτη, ή την καρφίτσα της στοάς σου ή άλλα σήματα διάφορων Τεκτονικών βαθμών και Τύπων.

Μαντίλι τσέπης φοράμε; Μα φυσικά. Δεν συζητώ φυσικά και για το σωστό καλοσιδερωμένο άσπρο λινό μαντίλι τσέπης, που διπλωμένο τετράγωνο, αφήνει μια μικρή άσπρη λωρίδα φωτός να εξέχει από την τσέπη του μαύρου σακακιού. Αλλά υπάρχει και πλήθος από club style Τεκτονικά Μαντίλια τσέπης. Διπλωμένα με μια μύτη, δυο μύτες, τέσσερις εάν είσαι πιο παραδοσιακός, η απλά χωμένα δήθεν αδιάφορα στο τσεπάκι σαν τον Ζάχο Χατζηφωτίου. Είναι κυρίως θέμα διάθεσης.

Η γραβάτα; Είπαμε μαύρη, ίσως και άλλη σκούρα και συντηρητική απόχρωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει και βαρετή. Εκτός από τις μεταξωτές υπάρχουν και οι πλεχτές αλλά και άλλες με τεκτονικά σύμβολα στην ύφανση όπως και οι λεγόμενες craft ties που είναι οι γραβάτες της στοάς σου ή της Μεγάλης στοάς σου, η άλλων τεκτονικών βαθμών.

Το ντύσιμο για τους Τέκτονες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του τελετουργικού.

Εγώ προσωπικά είμαι οπαδός των ριγέ αγγλικού στιλ γραβατών, που αν είναι κάποιας συγκεκριμένης στοάς ή βαθμού, μπορεί να έχουν και διάφορα πιο ζωντανά χρώματα. Τώρα έχει αρχίσει και γίνεται μόδα το memento mori που είναι η νεκροκεφαλή με τα σταυρωτά κόκαλα που εμένα ειδικά με ενθουσιάζει και είναι και παλιό Τεκτονικό σύμβολο. Το έχω σε γραβάτα, καρφίτσα πέτου και μανικετόκουμπα. Σας διαβεβαιώ ότι δεν περνάνε απαρατήρητα. Άλλωστε όπως λέγεται κατ’ ευφημισμό σε διάφορους Τεκτονικούς Κύκλους Συζητήσεων: «Νow you are a brother to pirates and corsairs».

Μανικετόκουμπα ή κοινή μανσέτα με κουμπί; Ε τώρα αστειευόμαστε; δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα από το να φοράς πουκάμισο με κουμπί στην μανσέτα με το κοστούμι. Γιατί να μην αδράξεις αυτή την μικρή ευκαιρία για ένα κομψό, ρετρό ανδρικό κόσμημα; Αλλά πάντα με διπλή γαλλική μανσέτα. Φυσικά και εδώ τα σχέδια είναι απεριόριστα: Και τεκτονικά σύμβολα φανερά  και πιο κρυμμένα (όπως αυτό με τα ασπρόμαυρα τετράγωνα) αλλά και ότι εκφράζει τον καθένα.

Δεν θα σύστηνα ποτέ βαρύτιμα και ιδιαίτερα στολισμένα μανικετόκουμπα ούτε με εμφανή λογότυπα από μάρκες διότι είναι καθήκον του Τέκτονα να είναι χαμηλών τόνων και να μην προκαλεί. Και σίγουρα ίδιον μας δεν είναι το νεόπλουτο ύφος.

Και πάμε στην piece de resistance: Ναι και πάλι ΝΑΙ για την καρφίτσα στην γραβάτα. Δίνει αυτόν τον αέρα 40’s Μπόγκαρντ και προστατεύει την γραβάτα από ατυχήματα στο δείπνο. Φυσικά και εδώ υπάρχει πλήθος με τεκτονικά σύμβολα κάθε τύπου.

Τιράντες, μαντίλι, δαχτυλίδι. Ο Τέκτονας ενδιαφέρεται για το στυλ του και πώς να εμφανιστεί στις συναντήσεις με τους άλλους “αδελφούς”.

Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τύχη στην βαρετή επίπεδη και πολιτικά ορθή, υπέρ-ενοχική εποχή μας, που φοβάσαι να ξεχωρίσεις έστω και λιγάκι από τον μέσο όρο και η μετριότητα πάει να αντικαταστήσει την Χρυσή Τομή, να είσαι στυλάτος Τέκτων.

Να συχνάζεις σε ένα χώρο με βαριά ιστορία, όπου μεταξύ ισότιμων ανδρών, θα συζητήσεις, θα πεις την γνώμη σου χωρίς προκατάληψη και περιορισμούς, με μοναδικό όρο να μην περιορίζεις την ελευθερία των άλλων και οι άλλοι την δική σου. Αλλά και να μπορείς να φοράς τα αγαπημένα σου αξεσουάρ και να φροντίζεις την εμφάνιση σου, όχι γιατί φοράς “στολή” αλλά διότι ο περιποιημένος και σωστά ντυμένος άνδρας είναι είδος προς εξαφάνιση. Αν μάλιστα φιλοσοφεί και με άνεση, τότε αξίζει να βάλουμε τα δυνατά μας σε πείσμα των καιρών να τον διατηρήσουμε.

Ο χώρος της στοάς είναι ένας χώρος απρόσβλητος από τον εξωτερικό κόσμο, ένας χώρος, που σου δίνει την δυνατότητα να απομονωθείς, να σκεφτείς, να μιλήσεις και να ακούσεις. Να απολαύσεις ένα τελετουργικό παλιό και δοκιμασμένο που σε βάζει σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης και περισυλλογής και όλα αυτά συνδυασμένα όχι με μια στείρα και ασκητική ατμόσφαιρα, αλλά με ωραίο και κομψό ντύσιμο, καλό φαγητό και συζήτηση μετά. Και ένα ουίσκι πριν.

Δεν λένε τυχαία οι Άγγλοι Τέκτονες στο τυπικό τους: Calling from labour to refreshment…

Διαβάστε ακόμα: «Έτσι μυήθηκα στον Τεκτονισμό».

TAGS :
Βύρωνας Ιόλας Λόρδος Βύρωνας μασονια Ρούντολφ Νουρέγιεφ τέκτονες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook