Alfa Romeo Tonale 160 VGT: Ιταλικό ταμπεραμέντο και γαλλική φινέτσα

Σπορ συμπεριφορά στο δρόμο, με μικρή κλίση και επίπεδο πρόσφυσης που ξεπερνά τις δυνατότητες του κινητήρα. (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Όλες οι ΠΑΕ έχουν οπαδούς φανατικούς. Πόσες όμως αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν fans «ποδοσφαιρικού» τύπου; Μόνο δύο: η Ferrari τους tifosi (άρρωστους) και η Alfa Romeo, τους alfisti.

Τυχαίο που και οι δύο φίρμες είναι ιταλικές; Όχι, βέβαια. Παίζει σίγουρα ρόλο το μεσογειακό ταμπεραμέντο, αλλά και το γεγονός ότι αμφότερες έχτισαν τη φήμη τους μέσα από τους αγώνες. Και αγώνες σημαίνουν ανταγωνισμό και φανατισμό, όπως ακριβώς στο ποδόσφαιρο.

Μέσα από τα αγωνιστικά σπλάχνα της Alfa Romeo ξεπήδησε η Ferrari, εδώ και 85 χρόνια. Και μετά τον πόλεμο, και οι δύο εταιρίες φρόντιζαν να διατηρούν την αγωνιστική τους παράδοση ώστε να προωθούν τα μοντέλα παραγωγής τους. Με μια σημαντική διαφορά όμως: ενώ η Ferrari στόχευσε εξαρχής στην οικονομική «ελίτ», η Alfa απευθύνθηκε σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό κι έζησε στο πετσί της όλα τα πολιτικοκοινωνικά και οικονομικά σκαμπανεβάσματα της Ιταλίας.

Όντας κρατική από το 1932, η μιλανέζικη εταιρία, για να σωθεί, πέρασε στα χέρια της FIAT το 1986. Όμως και πάλι η πολυπόθητη οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη δεν επιτεύχθηκε, με αποτέλεσμα η Alfa να περιμένει πάντα κάποιο μοντέλο-«Μεσσία». Η 156 έδωσε ελπίδες το 1996, όμως η 159 και η 147 δεν τις διατήρησαν. Αλλά και η μικρή MiTo του 2008 δεν έσπασε τα ταμεία, ούτε και η Giulietta του 2010, παρότι ήταν πολύ καλό αυτοκίνητο.

Ο Αλέξανδρος Λιώκης κατάφερε να κρύψει έξυπνα τις διαστάσεις του SUV της Alfa όταν το βλέπεις από το πλάι. (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Τελικά, ο «Μεσσίας» για την Alfa Romeo, αλλά και για ολόκληρο τον όμιλο Fiat Chrysler, ήρθε το 2021 με την ενσωμάτωση στο γιγαντιαίο γκρουπ Stellantis των 14 brands. Η βιωσιμότητα όμως της μιλανέζικης φίρμας δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί με μια γκάμα δύο μόνο μοντέλων, των εξαιρετικών μεν, αλλά ελιτίστικων Giulia και Stelvio.

Τι επιβάλλει η εποχή μας για την εμπορική επιτυχία; Ένα SUV ή crossover σε μια πιο προσιτή και δημοφιλή κατηγορία. Και μάλιστα εξηλεκτρισμένο. Έτσι φτάνουμε στην Alfa Romeo Tonale αυτού του άρθρου. Ένα μοντέλο που συγκεντρώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Έχει όμως κι αυτά που απαιτεί ο παραδοσιακός alfista;

Τρία ήταν ανέκαθεν τα χαρακτηριστικά μιας «αληθινής» Alfa: η ξεχωριστή εμφάνιση, ο σπορ οδηγικός χαρακτήρας κι ένας premium αέρας. Ας κρίνουμε λοιπόν την Tonale κάτω από αυτό το τριπλό πρίσμα.

Κλασική, τριγωνική μάσκα «scudetto» των Alfa, τριπλά φώτα που θυμίζουν την παλιά SZ και μετατοπισμένη προς τα αριστερά πινακίδα, όπως στην 156 (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Οι διαστάσεις της είναι τυπικές για SUV της μικρομεσαίας κατηγορίας C. Περίπου δεδομένες είναι και οι αναλογίες των όγκων, αν θέλει κανείς χώρους – τους οποίους απαιτούν από ένα τέτοιο αυτοκίνητο ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί alfisti. Ο υπεύθυνος σχεδίασης της Tonale, ο συμπατριώτης μας Αλέξανδρος Λιώκης, δεν είχε λοιπόν μεγάλα περιθώρια για να κάνει το αυτοκίνητο να ξεχωρίζει από τον πολυπληθή ανταγωνισμό.

Τα κατάφερε όμως. Αφενός σχεδιάζοντας επιφάνειες που κάνουν την Tonale να φαίνεται πιο «μαζεμένη» απ’ ό,τι είναι, και αφετέρου χρησιμοποιώντας έξυπνα μια σειρά από παραδοσιακά στοιχεία των Alfa Romeo. Όπως είναι βέβαια η τριγωνική γρίλια-«ασπίδα» (scudetto) στη μάσκα, εκεί που άλλα SUV έχουν στόματα που χάσκουν, έτοιμα να σε φάνε.

Άλλες χαρακτηριστικές λεπτομέρειες είναι τα λεπτά φωτιστικά σώματα, μπροστά και πίσω, με το τριπλό φωτεινό μοτίβο, η μετατοπισμένη προς τα αριστερά πινακίδα κυκλοφορίας και οι μεγάλοι τροχοί (20 ιντσών στο «δικό μας» αυτοκίνητο) με τις πέντε τρύπες σε στιλ καντράν παλιού τηλεφώνου. Αποτέλεσμα: βλέπεις την Tonale και αμέσως λες «Alfa».

«Alfa» φωνάζει και το εσωτερικό, με τα γείσα στο ταμπλό, πάνω από τον πίνακα οργάνων. Ο πίνακας των 12,3 ιντσών είναι μεν μοντέρνος, ψηφιακός και διαμορφώσιμος, αλλά ανάμεσα στις επιλογές είναι και η νέο-ρετρό διαμόρφωση, όπου ακόμη και η γραμματοσειρά στο ταχύμετρο και το στροφόμετρο είναι ίδια με των παλιών, κλασικών Alfa Romeo!

Βρισκόμαστε όμως στο 2024, οπότε στο κέντρο του ταμπλό δεσπόζει μια οθόνη αφής των 10,25 ιντσών, με γρήγορη απόκριση στις εντολές (που μπορεί να είναι και φωνητικές, μέσω Alexa), ασύρματη συνδεσιμότητα με το κινητό (στάνταρ Android Auto και Apple CarPlay), καθαρά γραφικά και λογικά, εύχρηστα μενού. Και, μιλώντας για ευχρηστία, το σύστημα κλιματισμού ελέγχεται από μια σειρά φυσικά πλήκτρα, όμορφα και βολικά, και όχι μέσω της οθόνης του infotainment. Ανταγωνιστές, παρακαλώ αντιγράψτε! Αντιγράψτε και την εύκολη απενεργοποίηση του συστήματος διατήρησης λωρίδας κυκλοφορίας, με δύο πατήματα του μπουτόν στην άκρη του μοχλοδιακόπτη των φλας.

Γενικά, η εργονομία είναι υψηλού επιπέδου. Τόσο στα «ψιλά», όπως οι διακόπτες, όσο και στα βασικά, όπως η θέση οδήγησης, με το πολυρυθμιζόμενο κάθισμα που σε στηρίζει σωστά και στα σημεία που πρέπει. Όμορφη νότα η περφορέ ταπετσαρία με το κόκκινο background. Όμορφες και διακριτικές και οι άλλες κόκκινες ραφές και λεπτομέρειες που θυμίζουν Giulia και Stelvio. Πέρα από τον διάκοσμο, και η ποιότητα είναι στο επιθυμητό, premium επίπεδο, αν και τα υλικά είναι κάπως ανομοιόμορφα, αν τα συγκρίνεις με τον γερμανικό ανταγωνισμό, και σε κάποια σημεία χαμηλότερα (κεντρική κονσόλα, πόρτες) θα βρεις σκληρά, πιο φθηνά στην όψη πλαστικά.

Όμορφα σχεδιασμένο ταμπλό, με ρετρό στοιχεία, αλλά και πολύ προηγμένη ψηφιακή τεχνολογία. (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Παράπονο από τους χώρους δεν θα έχεις, ούτε από την πρακτικότητα της Tonale – στοιχεία βασικά σε ένα SUV. Τέσσερις ψηλοί θα βολευτούν με άνεση αντίστοιχη της BMW X1 και του Volvo XC40, που είναι τα benchmarks της κατηγορίας, αν και ένας πέμπτος θα στριμωχτεί εδώ λίγο περισσότερο. Όσο για τα 500 λίτρα του χώρου αποσκευών (με το δάπεδο δύο θέσεων), είναι υπέρ-αρκετά, όσα ακριβώς και στην Χ1.

Μέχρι εδώ όλα καλά για τον alfista. Που θα ενθουσιαστεί ακόμη περισσότερο με το μπουτόν του Start/Stop, το οποίο βρίσκεται στο τιμόνι, a-la Giulia. Όταν το πατήσει, όμως, δεν θα ακούσει το μουγκρητό ενός V6 ή κάτι τέλος πάντων που να θυμίζει Alfa. Δεν θα ακούσει απολύτως τίποτε, απλά θα δει να ανάβει μια επιγραφή «READY» στο ταμπλό. Όπως σε ένα Toyota Prius! Καλώς ήρθες, Alfa Romeo, στον αιώνα της ηλεκτροκίνησης και τον κόσμο των υβριδικών!

Δεν μιλάμε εδώ για strong hybrid τύπου Toyota, αλλά ούτε και για micro hybrid, με μια ενισχυμένη μίζα-εναλλάκτη να δίνει λίγη δύναμη στο στρόφαλο μέσω ιμάντα, όπως σε άλλες εφαρμογές των 48V. Η Tonale έχει μια μέση λύση mild hybrid, με ένα ηλεκτρομοτέρ των 15 kW (20,4 HP) ενσωματωμένο στο κιβώτιο ταχυτήτων. Το οποίο κιβώτιο είναι ένα αυτόματο TCT, διπλού συμπλέκτη, 7 σχέσεων.

Σταθερά, αλουμινένια paddles και Start/Stop στο τιμόνι. Επιλογέας «DNA» με τρία προφίλ οδήγησης. Οθόνη αφής 10,25” και ασύρματα Android Auto και Apple CarPlay. Περήφανοι οι Ιταλοί με τη σημαία τους, αλλά τα ηλεκτρονικά του κιβωτίου θέλουν λίγη εξέλιξη. Άνετος xώρος πίσω για δύο ψηλούς. Οι κλασικές ζάντες «καντράν τηλεφώνου» προστατεύονται από σωτήριο χείλος στο λάστιχο. (Photos: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Η διαφορά της Tonale από άλλα αντίστοιχα mild hybrids βρίσκεται στο ότι είναι λίγο πιο… hybrid. Ο ηλεκτροκινητήρας δηλαδή μπορεί να κινήσει από μόνος του το αυτοκίνητο. Για να ακριβολογούμε: αν πατάς το γκάζι προσεκτικά, μπορείς να ξεκινάς, να μανουβράρεις και να κινείσαι σε ένα μποτιλιάρισμα ηλεκτρικά και αθόρυβα, μέχρι και με κάπου 30 km/h, χωρίς να παίρνει μπροστά ο βενζινοκινητήρας. Όχι όμως για πολύ, αφού η μπαταρία (ιόντων λιθίου) του συστήματος είναι μικρή, χωρητικότητας μόνο 0,77 kWh.

Η μπαταρία αυτή φορτίζεται αυτόματα από τον ηλεκτροκινητήρα, που λειτουργεί ως γεννήτρια όταν το αυτοκίνητο επιβραδύνει. Το βλέπεις στο σχετικό όργανο και ακούς το χαρακτηριστικό σφύριγμα. Έτσι εκμεταλλεύεσαι ένα μέρος της κινητικής ενέργειας του αυτοκινήτου για να εξοικονομήσεις καύσιμο.

Οικονομία καυσίμου. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του υβριδικού συστήματος. Η κύρια αποστολή του οποίου είναι να βοηθάει τον βενζινοκινητήρα στις χαμηλές στροφές. Θα μου πείτε, έχει ανάγκη βοήθειας ένας μοντέρνος, 16βάλβιδος κινητήρας 1.500 κυβικών, με τούρμπο μεταβλητής γεωμετρίας (VGT) και διπλό μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων;

Βενζινοκινητήρας 1,5 λίτρου, με τούρμπο μεταβλητής γεωμετρίας και βοηθητικό ηλεκτρομοτέρ 20 ίππων. (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

Έχει. Διότι είναι σχεδιασμένος για –το υποθέσατε– οικονομία και λειτουργεί στον θερμοδυναμικό κύκλο Miller, με αποτέλεσμα να του λείπει η ροπή. Την οποία ροπή αναπληρώνει το ηλεκτρομοτέρ με τα 55 kgm που προσφέρει. Ακούγεται ίσως περίπλοκο, αλλά εσύ απλά νιώθεις ένα πιο μεστό τράβηγμα σ’ ένα ευρύτερο φάσμα στροφών.

Και η πολυπόθητη οικονομία; Εμείς, σε μια εβδομάδα μικτής χρήσης, με λίγη προσοχή στο γκάζι, είχαμε μέση κατανάλωση 8,0 lt/km. Όχι εντυπωσιακά χαμηλή, αλλά ικανοποιητική για ένα SUV με βάρος κοντά στα 1600 κιλά. Κάτι αντίστοιχο θα λέγαμε και για τις επιδόσεις, με τα 8,8” στα 0-100 km/h και τα 215 της τελικής. Δεν σε ξεσηκώνουν, αλλά η Tonale με τα 160 άλογα μπορεί να κινείται γρήγορα χωρίς κόπο και να προσπερνά χωρίς άγχος.

Τι παραπάνω θα ήθελε ο alfista της ιστορίας μας; Έναν κινητήρα πιο εύστροφο και με πιο μουσικό ήχο. Αλλά είπαμε: οι καιροί αλλάζουν. O tempora, o mores, που θα έλεγαν οι πρόγονοι των Ιταλών…Εμείς θα θέλαμε και λίγη παραπάνω εξέλιξη στα ηλεκτρονικά του κινητήρα και της μετάδοσης, ώστε να εξαλειφθούν κάποιοι δισταγμοί στην απόκριση του γκαζιού και στις αλλαγές σχέσεων του κιβωτίου TCT, που υστερεί ελαφρά σε σχέση με το DSG της VW.

Και φτάνουμε στο πιο καίριο ερώτημα του alfista: είναι η Tonale σπορ σε οδηγική αίσθηση; Με το χειριστήριο του DNA γυρισμένο στο πρόγραμμα Dynamic (υπάρχουν επίσης τα Normal και Advanced Efficiency) και τις αλλαγές ταχυτήτων χειροκίνητα, με τα μεγάλα, μεταλλικά «αυτιά» (paddles) στο τιμόνι, θα απαντούσαμε καταφατικά. Η απόκριση στο γκάζι γίνεται σαφώς αμεσότερη, το ελαφρύ τιμόνι βαραίνει και κερδίζει σε αίσθηση, ενώ το κιβώτιο κρατάει περισσότερο τις σχέσεις ώστε να μπορείς να οδηγήσεις γρήγορα σε ένα δρόμο με στροφές.

Η τυπικά γρήγορη κρεμαγέρα των Alfa (μόλις 2,3 στροφές από τέρμα σε τέρμα) χαρίζει ευελιξία, η ανάρτηση δεν αφήνει το αμάξωμα να γέρνει στις στροφές, το ηλεκτρονικό «διαφορικό» περιορίζει δραστικά την υποστροφή και τα φαρδιά, 20άρια Pirelli δίνουν άφθονη πρόσφυση, σε βαθμό που τα 160 άλογα του κινητήρα να φαίνονται λίγα. Τα φρένα στέκονται στο ύψος των περιστάσεων σε δύναμη, αίσθηση και αντοχή, και γενικά έχεις την εντύπωση ότι οδηγείς ένα αυτοκίνητο σαφώς χαμηλότερο κι ελαφρύτερο απ’ όσο είναι η Tonale.

Τριπλή φωτεινή «υπογραφή» και πίσω, με τα φανάρια ενωμένα και απειλητικές μπούκες εξατμίσεων στην ποδιά. (Photo: DRIVE Media Group/Θανάσης Κουτσογιάννης)

«Τσεκ», λοιπόν, κι εδώ από τον alfista. Αλλά και από τον απλό οδηγό, αφού η Tonale, εκτός από σπορ, είναι και άνετη. Η ανάρτηση, με τα αμορτισέρ τεχνολογίας FSD, απορροφά αποτελεσματικά τις ανωμαλίες του δρόμου, χωρίς ενοχλητικούς κραδασμούς και θορύβους, παρά τα χαμηλοπρόφιλα λάστιχα. Τα 20άρια λάστιχα βέβαια βουίζουν στην τραχιά άσφαλτο, αλλά ο αεροδυναμικός θόρυβος στο ταξίδι είναι χαμηλός και ο κινητήρας δεν θορυβεί αν δεν τον πιέζεις.

Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν: η Tonale ξεχωρίζει από τα άλλα SUV της κατηγορίας στην εμφάνιση. Έχει πιο σπορ χαρακτήρα στην οδήγηση. Και μπορεί να μην είναι κορυφαία σε ποιότητα υλικών και διάκοσμο εσωτερικού, αλλά έχει το επίπεδο για να χαρακτηριστεί premium. Με δυο λόγια, πληροί τις τρεις βασικές προϋποθέσεις ώστε ο παραδοσιακός alfista να μην ανησυχεί . Όμως, οι alfisti δεν είναι τόσοι πολλοί ώστε να στηρίξουν τις πωλήσεις που θέλει και χρειάζεται η Alfa Romeo.

Ευτυχώς, η Tonale, πέρα από το συναίσθημα, ανταποκρίνεται και στα θέματα ουσίας. Έχει τους χώρους, την πρακτικότητα, την εργονομία, την ψηφιακή τεχνολογία και –ως ένα βαθμό– την οικονομία καυσίμου που απαιτεί σήμερα ο αγοραστής ενός SUV αυτής της κατηγορίας. Τώρα, αν θα μπορέσει να «ξεκολλήσει» τον αγοραστή αυτόν από τα στερεότυπα του γερμανικού (κυρίως) ανταγωνισμού, μένει να το δούμε.

Εκ πρώτης όψεως, η τιμή των €42.500 (με την προωθητική ενέργεια) για την 160 VGT (MY24) δεν δείχνει να βοηθά. Η άμεσα ανταγωνιστική Mercedes GLA 200 facelift είναι μεν ακριβότερη (€47.500), όμως η BMW X1 sDrive20i είναι φθηνότερη (€39.480), όπως και το Audi Q3 35 TFSI S tronic (€37.900), αλλά και το (strong hybrid) Lexus UX 250 h (από €39.900).

Πάντως, από την πλευρά της, η Tonale, ακόμα και στη βασική έκδοση Sprint, έχει τον πλήρη εξοπλισμό που θα τη βοηθήσει να δώσει με αξιώσεις τη μάχη της αγοράς. Μια μάχη που θα είναι καθοριστική και για το μέλλον ολόκληρης της Alfa Romeo.

//Δείτε περισσότερα για την Alfa Romeo Tonale εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Seres 5 EV: τι είναι αυτό το νέο πολυτελές και οικολογικό κινεζικό SUV;

TAGS :
Alfa Romeo Tonale 160 VGT suv αυτοκίνητο υβριδικό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook