Μηδενικές εκπομπές ρύπων (σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο). Αθόρυβη και ομαλή λειτουργία. Μέγιστη ροπή διαθέσιμη από μηδενικές στροφές. Χαμηλό κόστος κίνησης.
Αυτά είναι τα βασικά πλεονεκτήματα της ηλεκτροκίνησης. Πολύ σημαντικά, χωρίς αμφιβολία. Όμως, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Και στην άλλη όψη έχουμε αφενός το υψηλό κόστος απόκτησης ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου και αφετέρου το διαβόητο «άγχος αυτονομίας».
Ο παραπάνω όρος (range anxiety, στα αγγλικά) γράφτηκε στο μεγάλο λεξικό της Οξφόρδης πάνω από 10 χρόνια πριν. Περίπου τότε, δηλαδή, που η Nissan ξεκίνησε να διαδίδει ευρέως την ηλεκτροκίνηση με το πρώτο Leaf. Όμως, παρότι έκτοτε έχει βελτιωθεί η τεχνολογία των μπαταριών κι έχουν αναπτυχθεί δίκτυα φορτιστών, το πρόβλημα εξακολουθεί να απασχολεί τους χρήστες ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Και είναι φυσικό να τους απασχολεί. Διότι αν μείνεις από βενζίνη, μπορείς να σταματήσεις κάποιον περαστικό οδηγό ή να πας με τα πόδια να φέρεις ένα μπιντονάκι από κάποιο κοντινό πρατήριο. Όμως, ηλεκτρικό ρεύμα ούτε μπορεί να σου δανείσει κανείς, ούτε μεταφέρεται με κάνιστρο.
Χώρια που, ακόμα κι αν σπρώξεις το (πολύ βαρύτερο) ηλεκτρικό αυτοκίνητο μέχρι τον πλησιέστερο –λέμε τώρα…– φορτιστή, θα θέλεις πολλή ώρα για να το φορτίσεις, έστω κι αν αυτός είναι ο πιο δυνατός DC, των 180 kW.
Ως πρωτοπόρος στην ηλεκτροκίνηση, η Nissan γνωρίζει πολύ καλά το πρόβλημα. Και παρότι έχει στην γκάμα της ηλεκτρικά μοντέλα, όπως το Leaf και το Ariya, αναγνωρίζει ότι πρέπει να υπάρχει μια γέφυρα ανάμεσα στο βενζινοκίνητο παρόν και το αναπόφευκτα ηλεκτροκίνητο μέλλον μας. Μέχρις ότου, δηλαδή, η τεχνολογία των μπαταριών ρίξει το κόστος τους και αυξήσει την ενεργειακή τους πυκνότητα τόσο ώστε να μην υπάρχει πια άγχος αυτονομίας.
Η γέφυρα αυτή είναι το υβριδικό σύστημα e-Power. Το οποίο δίνει στο αυτοκίνητο –το Qashqai εν προκειμένω– πολλά από τα πλεονεκτήματα ενός ηλεκτρικού, αλλά σε ένα ελαφρύτερο και φθηνότερο «πακέτο» και χωρίς το άγχος της αυτονομίας, αφού μπορεί να ανεφοδιαστεί σε λίγα λεπτά, σε οποιοδήποτε πρατήριο βενζίνης.
Ακούγοντας για υβριδικό σύστημα, μην πάει ο νους σας στα διάφορα mild hybrids της σύγχρονης αγοράς· καμία σχέση. Ούτε στα «παράλληλα» full hybrids τύπου Toyota. Διότι εδώ ο βενζινοκινητήρας δεν συνδέεται καθόλου με τους τροχούς. Τους κινεί αποκλειστικά το ηλεκτρομοτέρ. Ο βενζινοκινητήρας υπάρχει για να κινεί τη γεννήτρια που φορτίζει την μπαταρία.
Η μπαταρία αυτή είναι ασύγκριτα μικρότερη από εκείνη ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου, ώστε να είναι αντίστοιχα ελαφρύτερη και φθηνότερη. Ωστόσο, οι 2,1 kWh της χωρητικότητάς της επαρκούν για να κινείσαι, την πλειονότητα του χρόνου, ηλεκτρικά – τουλάχιστον μέσα και γύρω από την πόλη. Τη φόρτιση της μπαταρίας αναλαμβάνει το σύστημα ανάκτησης ενέργειας, όταν αφήνεις το γκάζι, και (σπανιότερα) ο βενζινοκινητήρας, λειτουργώντας «στο ρελαντί» (έως 1.600 στρ./λεπτό).
Στον ανοιχτό δρόμο, με υψηλές ταχύτητες ή όταν θελήσεις να επιταχύνεις δυνατά, ο βενζινοκινητήρας επεμβαίνει πιο δυναμικά, τροφοδοτώντας «απευθείας», δηλαδή όχι μέσω της μπαταρίας (αλλά πάντα, βέβαια, μέσω της γεννήτριας), τον ηλεκτροκινητήρα ώστε αυτός να αποδώσει όλη του την ισχύ (190 ίππους).
Ο εν λόγω 3κύλιδρος, 12βάλβιδος, τούρμπο βενζινοκινητήρας 1.500 κυβικών και 158 ίππων ενσωματώνει και αυτός τεχνολογία αιχμής, με τη μορφή ενός (μοναδικού στα καθημερινά αυτοκίνητα) συστήματος μεταβολής της σχέσης συμπίεσης, από το 14:1 (στα χαμηλά φορτία) μέχρι και το 8:1 (στο τέρμα γκάζι), ώστε να λειτουργεί με τη μέγιστη δυνατή οικονομία σε όλες τις συνθήκες.
Ως μηχανολόγος, με τρώει να γράψω τεχνικά κατεβατά για το σύστημα e-Power, αλλά για να μην κλείσετε τον υπολογιστή ή το κινητό σας, θα περιοριστώ στην αίσθηση που δίνει αυτό στην οδήγηση. Μια αίσθηση που, τον περισσότερο χρόνο, είναι αυτή ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.
Το τι σημαίνει αυτό, το έχουμε πει: αθόρυβη και βελούδινη λειτουργία, με άμεση αλλά και προοδευτική απόκριση στο γκάζι. Και καθώς δεν υπάρχουν συμπλέκτες και ταχύτητες, μια συνεχή ροή δύναμης, χωρίς καμία καθυστέρηση ή δισταγμό. Πανεύκολα και προβλέψιμα, τόσο στις μανούβρες όσο και στην πορεία. Μπροστά σ’ αυτό το σύστημα μετάδοσης, ακόμα και το καλύτερο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη μοιάζει λιγάκι πρωτόγονο.
Αυτά στην (πλήρως) ηλεκτρική λειτουργία. Αλλά και όταν μπει στο παιχνίδι ο βενζινοκινητήρας, το Qashqai e-Power παραμένει πολιτισμένο. Στις χαμηλές ταχύτητες νιώθεις κάποιους ελαφρότατους κραδασμούς, ενώ στο φουλ γκάζι ο 3κύλινδρος είναι καλά ηχομονωμένος και τον ακούς σαφώς λιγότερο απ’ όσο σε άλλα full hybrids. Με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι οι στροφές του δεν παραμένουν σταθερά ψηλά, αλλά ανεβαίνουν κλιμακωτά σε τρία στάδια όσο αυξάνεται η ταχύτητα, ώστε η αίσθηση στο αυτί να είναι πιο φυσική.
Ας μην ξεχνάμε όμως τον λόγο ύπαρξης του e-Power: πόσο οικονομικό είναι; Αν κάνεις πολλά χιλιόμετρα σε αυτοκινητόδρομο, θα δεις κατανάλωση γύρω στα 8 λίτρα/100 χλμ. και ίσως απογοητευτείς, αφού το απλό Qashqai 1.3 mild hybrid δεν καίει πολύ περισσότερο, ενώ ένα Qashqai diesel προηγούμενης γενιάς είναι πιθανώς πιο οικονομικό.
Μέσα και γύρω από την πόλη, όμως, όπου όλα τα crossover αυτού του τύπου θα περάσουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, το Qashqai e-Power εντυπωσιάζει. Με (πολύ) προσεκτική οδήγηση είδαμε ακόμα και κάτω από 5 lt/100 km, ενώ τιμές γύρω στα 6 lt/100 km τις πετυχαίνεις χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Στην εβδομάδα που το είχαμε, η μέση κατανάλωση του υβριδικού Qashqai ήταν μόλις 6,4 lt/100 km, εξαιρετική τιμή για ένα αυτοκίνητο 190 ίππων και σχεδόν 1.700 κιλών.
Μιλώντας για ισχύ και βάρος, οι επιδόσεις του e-Power είναι αυτές για τις οποίες σε προϊδεάζουν τα νούμερα: δυνατές, αλλά χωρίς να βάζουν φωτιά στην άσφαλτο. Για το 0-100 km/h χρειάζονται 7,9”, μια καλή επίδοση, ενώ τα 170 km/h της τελικής μπορεί να ακούγονται λίγα, όμως το Qashqai τα φτάνει γρήγορα και, αν το σκεφτείς, οι ακόμα υψηλότερες ταχύτητες, εκτός από σφόδρα παράνομες είναι επιπλέον αντιοικονομικές (και αντιοικολογικές). Πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι τα προσπεράσματα γίνονται ακαριαία και με ασφάλεια.
Ασχοληθήκαμε ως εδώ κυρίως με το κινητήριο σύστημα, διότι το Qashqai της 3ης γενιάς μάς είναι ήδη γνωστό εδώ και τρία χρόνια. Άλλωστε, βλέπεις πολλά να κυκλοφορούν στους δρόμους, αφού το μοντέλο έχει το πιστό του κοινό, έχοντας λανσάρει από το 2006 τη μόδα των «αστικών crossover» που κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) αγορά.
Για να μην ξενίσει αυτό το κοινό, η Nissan απέφυγε τα σχεδιαστικά ρίσκα, αφήνοντάς τα για το ηλεκτρικό Ariya. Το Qashqai εκσυγχρονίστηκε συντηρητικά, αλλά έξυπνα, με τα λεπτά φωτιστικά σώματα LED, την τονισμένη μάσκα, τους κατακόρυφους «αεραγωγούς» μπροστά, τους μεγάλους τροχούς και την «αιωρούμενη», κεκλιμένη σκεπή. Οι βασικές αναλογίες δεν άλλαξαν, απλά αυξήθηκαν λιγάκι οι διαστάσεις.
Η αύξηση αυτή αντανακλά στο ευρύχωρο εσωτερικό, αλλά αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει εδώ είναι η σχεδίαση και η ποιότητα υλικών και κατασκευής. Ιδίως στην πλούσια έκδοση Techna Plus του αυτοκινήτου της δοκιμής μας, το εσωτερικό δεν θα αδικούσε, όχι απλά ένα semi-premium, αλλά κι ένα πραγματικά premium μοντέλο.
Αντίστοιχα καλή είναι και η εργονομία, τόσο της θέσης οδήγησης, όσο και των διακοπτών. Χάρη στην ύπαρξη φυσικών κουμπιών, δεν χρειάζεται να ψάχνεις εν κινήσει σε μενού και υπομενού της οθόνης αφής 12,3”για να χειριστείς π.χ. τον κλιματισμό ή το ηχοσύστημα.
Αλλά και το σύστημα infotainment είναι εύχρηστο και με υψηλή συνδεσιμότητα (υπηρεσίες NissanConnect, ασύρματο Apple CarPlay, ενσύρματο Android Auto, φωνητικές εντολές Alexa). Ο ψηφιακός πίνακας οργάνων, επίσης 12,3”, παρέχει κι αυτός πληθώρα πληροφοριών με εύκολο χειρισμό.
Τελικά, το μόνο εργονομικό μας παράπονο αφορά στις φαρδιές κολόνες της σκεπής, που περιορίζουν την ορατότητα λοξά εμπρός και πίσω. Όμως αυτό ισχύει για όλα τα σύγχρονα crossover/SUV και μάλιστα κάποια σε δυσκολεύουν περισσότερο από το Qashqai σ’ αυτόν τον τομέα.
Για να κλείσουμε με την πρακτικότητα, θα πούμε ότι οι πίσω πόρτες ανοίγουν διάπλατα, σε γωνία 90°, για εύκολη πρόσβαση στο πίσω κάθισμα. Το οποίο κάθισμα μπορεί να μην είναι συρόμενο εμπρός-πίσω, ούτε διαιρούμενο σε τρία μέρη (αλλά μόνο σε δύο), όμως ο χώρος αποσκευών είναι και αρκετά μεγάλος (έως 504 λίτρα) και πολλαπλά διαμορφώσιμος, με το διπλό και διαιρούμενο δάπεδο.
Ευρυχωρία, λοιπόν, πρακτικότητα, αλλά και αξιοσημείωτη άνεση. Διότι το Qashqai e-Power, εκτός από χαμηλό επίπεδο θορύβου, έχει και μια πολύ σωστά ρυθμισμένη ανάρτηση (με πολλαπλούς συνδέσμους πίσω, αντί για τον ημιάκαμπτο άξονα των φθηνότερων Qashqai). Σε συνδυασμό με το στιβαρό αμάξωμα, απορροφά τις ανωμαλίες του δρόμου αποτελεσματικά και χωρίς θορύβους. Όσοι μπήκαν στο αυτοκίνητο είχαν να λένε για το πόσο ξεκούραστο και αγχολυτικό είναι.
Ξεκούραστο είναι και για τον οδηγό, ακόμα και μέσα στην κίνηση της πόλης, όπου μπορεί να οδηγεί μόνο με ένα πεντάλ. Διότι το φρενάρισμα το αναλαμβάνει η λειτουργία e-Pedal, μεγιστοποιώντας την ανάκτηση ενέργειας από τη γεννήτρια και επιβραδύνοντας το αυτοκίνητο δυνατά (με 0,2 g) όταν αφήνεις το γκάζι, ενώ ταυτόχρονα φορτίζει την μπαταρία. Μόνο για να σταματήσεις εντελώς πρέπει να πατήσεις το φρένο.
Έξω από την πόλη –και στο πρόγραμμα οδήγησης Normal– το Qashqai επιβραδύνει όταν αφήνεις το γκάζι με 0,03 g, όπως ένα συμβατικό βενζινοκίνητο. Για τις κατηφορικές διαδρομές, βάζεις τον επιλογέα της μετάδοσης στη θέση B κι έχεις επιβράδυνση 0,11 g. Αντίθετα, αν επιλέξεις το οδηγικό πρόγραμμα Eco, για οικονομία, αφήνοντας το γκάζι το αυτοκίνητο ρολάρει ελεύθερα ώστε να μη χάνεις φόρα.
Υπάρχει και το πρόγραμμα Sport, όπου έχεις στη διάθεσή σου την πλήρη ισχύ των 190 ίππων, με αμεσότερη απόκριση στο γκάζι και βαρύτερο τιμόνι για καλύτερη αίσθηση. Θα πείτε, ποιον κοροϊδεύουμε μιλώντας για σπορ οδήγηση ενός ψηλού, αυτόματου SUV 1.700 κιλών; Σίγουρα, το Qashqai δεν είναι φτιαγμένο γι’ αυτό, όμως μπορεί να στρίβει γρήγορα, με γερό κράτημα, όχι υπερβολική κλίση και προβλέψιμη, υποστροφική συμπεριφορά πριν επέμβουν τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας του.
Τελικά, το Qashqai e-Power είναι ένα αυτοκίνητο που τα κάνει όλα. Μπορεί να κινείται στην πόλη σχεδόν σαν ηλεκτρικό, να ταξιδεύει με όλη την οικογένεια χωρίς άγχος ανεφοδιασμού, και να κινείται αξιοπρεπώς σε δρόμους με στροφές, ακόμα και σε χωματόδρομους αν σέβεσαι τους περιορισμούς που επιβάλλουν η μπροστινή κίνηση και τα χαμηλοπρόφιλα λάστιχα.
Θα λέγαμε πως είναι το καλύτερο από τα Qashqai κι ένα αυτοκίνητο που ταιριάζει τέλεια στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, όπου θέλουμε εξηλεκτρισμό αλλά δεν έχουμε ακόμη το δίκτυο φόρτισης για να τον υποστηρίξουμε.
Βέβαια, η τιμή του δεν είναι για τον καθένα. Ξεκινά από τα €37.990 (με την τρέχουσα έκπτωση των €2.000) για την έκδοση Premium, που είναι αρκετά καλά εξοπλισμένη, με πλήρες «πακέτο» ασφάλειας Safety Shield, infotainment 8’’, κάμερα οπισθοπορείας και αυτόματο κλιματισμό. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες τέσσερις πλουσιότερες εκδόσεις, μέχρι την Techna Plus των €45.890.
Για όσους οι παραπάνω τιμές φαίνονται αλμυρές, θα πούμε ότι το Toyota RAV4 2.5L Hybrid ξεκινά από τα €38.070 και το Hyundai Tucson Full Hybrid 1.6T από τα €40.540. Όσο για το αμιγώς ηλεκτρικό Nissan Ariya, ξεκινά από τα €47.900 (με την τρέχουσα έκπτωση των €5.000). Με πλουσιότερο, ομολογουμένως, βασικό εξοπλισμό, αλλά και το άγχος αυτονομίας που λέγαμε…
//Για περισσότερα σχετικά με το Nissan Qashqai e-Power εδώ.
Τα βασικά
Μοντέλο: Nissan Qashqai e-Power
Κινητήρες: 3κύλινδρος turbo βενζίνης 1476-1.497 κ.ε. συν ηλεκτροκινητήρας
Ισχύς: 190 HP
Ροπή: 330 Nm
Μετάδοση/Κιβώτιο: FWD / αυτόματο μιας σχέσης
Κατανάλωση: 6,4 lt/100 km (πραγματική)
Επιτάχυνση 0-100: 7,9”
Τελική ταχύτητα: 170 km/h
Τιμή: από €37.990
Διαβάστε ακόμα: 10+1 ανοιχτά αυτοκίνητα που άφησαν εποχή