O Σίμον Κιάερ σπεύσει να παρηγορήσει τη γυναίκα του Κρίστιαν Ερικσεν (Φωτογραφία: givemesport.com).

    Δεν τους διακρίνεις εύκολα, αλλά υπάρχουν εκεί έξω. Συνήθως δεν κραυγάζουν για την αξιοσύνη τους. Δεν διεκδικούν για τους εαυτούς τους τα φώτα της δημοσιότητας, δεν έχουν εκείνη την ασπίδα της φιλαυτίας που τους απομακρύνει από τον κόσμο μετατρέποντάς τους σε άπιαστα είδωλα.

    Ο Σίμον Κιάερ είναι γνωστός στους ποδοσφαιρόφιλους. Δεν τον λες παίκτη του «κάτω ραφιού». Η πορεία του έχει ως τώρα τα πάνω και τα κάτω της, όμως, το να παίζεις στην Μίλαν εμπεριέχει μια μορφή καταξίωσης και επιμονής. Κανείς δεν χάνεται, ακόμη κι αν το άστρο του δεν λάμψει εκτυφλωτικά. Δεν γίνεται, άλλωστε, όλοι να καταφέρουν να γίνουν Μέσι και Ρονάλντο.

    Ο αφανής ήρωας ήταν και είναι ο Κιάερ. Και όπως πάντα συμβαίνει με ανθρώπους αυτής της ποιότητας, επέλεξε να παραμείνει αθέατος.

    Μπορούν, όμως, να παραμείνουν άνθρωποι που είναι το σπουδαιότερο επίτευγμα όλων. Αυτό που έκανε χθες ο αρχηγός της Εθνικής Δανίας, τη στιγμή που ο συμπαίκτης του Κρίστιαν Έρικσεν καταρρέει σαν κομμένος κορμός δέντρου, συνιστά και σημασιοδοτεί την έννοια της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς.

    Ηταν αυτός που με ολύμπια ψυχραιμία έβαλε το χέρι στο στόμα του εμβρόντητου Έρικσεν και επανάφερε τη γλώσσα του που είναι γυρίσει. Η κίνησή του ήταν αστραπιαία και ουσιαστικά ήταν το πρώτο φιλί ζωής. Ηταν αυτός που με την ένταση των κινήσεών του έδειξε στο ιατρικό τιμ της ομάδας του ότι πρέπει να τρέξουν. Ηταν αυτός που προέτρεψε τους συμπαίκτες του να κάνουν ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από τον πεσμένο στο χορτάρι Έρικσεν, σε μια προσπάθεια να μην πάρουν πλάνα οι δημοσιογράφοι και να διατηρηθεί η ιδιωτικότητα ενός εν εξελίξει δράματος.

    Τέλος, ήταν αυτός που έτρεξε στις εξέδρες, πήρε αγκαλιά τη γυναίκα του Έρικσεν και προσπάθησε να την παρηγορήσει. Η UEFA ανακήρυξε τον Ερικσεν MVP της συνάντησης, καίτοι η Δανία τελικά έχασε. Ο αφανής ήρωας, όμως, ήταν και είναι ο Κιάερ. Και όπως πάντα συμβαίνει με ανθρώπους αυτής της ποιότητας, επέλεξε να παραμείνει αθέατος. Ούτε τυμπανοκρουσίες, ούτε διθύραμβοι.

    Οι παίκτες της Δανίας κάνουν ανθρώπινη ασπίδα γύρω από τον πεσμένο συμπαίκτη τους (Φωτογραφία: Friedemann Vogel).

    Για πολλούς το Euro τελείωσε χθες. Μ’ αυτό το δραματικό γεγονός που ευτυχώς δεν έγινε τραγικό (ο Ερικσεν ζει και αναρρώνει στο νοσοκομείο), μ’ αυτή την πλησμονή προσφοράς και ανθρωπιάς από τον Κιάερ και τους συμπαίκτες του. Κατάφεραν με τη στάση τους να κάνουν όλη την υφήλιο να υποκλιθεί στο ταπεινό μεγαλείο τους. Το θέμα υπερβαίνει τα αθλητικά, το ξεπερνάει, του δίνει μια εξωαγωνιστική διάσταση.

    Δεν γίνεται να είμαστε όλοι άριστοι. Γίνεται, όμως, να είμαστε Κάιερ. Άνθρωποι με την πλέρια σημασία του όρου.

    Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, κόντρα στην κυνικότητα των καιρών, ότι εκεί έξω δεν υπάρχουν μόνο ύαινες, μπαρακούντα και λύκοι. Υπάρχει και η άκακη πανίδα. Οι άνθρωποι που δεν ζουν εις βάρος των άλλων, αλλά μαζί με τους άλλους. Υπάρχουν οι αφανείς ήρωες. Οι ανιδιοτελείς της καθημερινότητας. Αυτοί που δεν χρειάζεται να έχουν πλεόνασμα για να προσφέρουν, αλλά το κάνουν, έτσι κι αλλιώς με το υστέρημά τους.

    Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα μελό κείμενο που προτρέπει τους γονείς να κάνουν τα παιδιά τους Κιάερ και όχι Ρονάλντο. Δεν είναι κακό να είσαι Ρονάλντο, να έχεις τα πρωτεία σε κάτι. Απλώς, δεν χρειάζεται να γίνεται αυτοσκοπός η αριστεία. Θα προέλθει με τον καιρό και την προσπάθεια και σίγουρα δεν θα αγκαλιάσει τους πάντες. Δεν γίνεται να είμαστε όλοι άριστοι. Γίνεται, όμως, να είμαστε Κάιερ. Άνθρωποι με την πλέρια σημασία του όρου.

     

    Διαβάστε ακόμα: Στέφανος Τσιτσιπάς, το παιδί που πρέπει να γίνει ψυχρός «εκτελεστής».

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top