«Be a lady, they said»: πού να δείτε τι ζητούν κι από έναν άντρα

Συμπάσχουμε με το τηλεοπτικό έτερον ήμισυ της Σίνθια Νίξον.

Άντρες χωρίς γυναίκες. Kαμιά φορά γίνεσαι ένας Νικ Άνταμς, ο τυπικός ήρωας των διηγημάτων του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Θεληματικός, υπερόπτης, μεγαλαυχικός, αρρενωπός όσο δεν πάει,  αλλά κατά βάθος τρωτός, ένα παιδαρέλι που φοβάται τον ίσκιο του. Σαν να φοράς αρβύλες που μέσα τους κρύβουν τα δάχτυλα ενός μπόμπιρα. Κάποια στιγμή θα πέσεις.

Όλοι πέφτουν. Άντρες και γυναίκες κι αυτό δεν έχει να κάνει με κάποια φαλλοκρατική επιβολή της κοινωνίας έναντι του «ασθενούς» φύλου. Στην ουσία: και τα δύο φύλλα ασθενούν. Στις μέρες μας ακόμη και το τρίτο φύλο βλέπει τη… χλωροφύλλη του να μαραζώνει ενίοτε.

Το βίντεο με την ηθοποιό -και πλέον πολιτικό- Σίνθια Νίξον, με τον εύγλωττο τίτλο «Be A Lady, Τhey Said» είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο για να είναι τραβηχτικό. Σοφόν το σαφές: μοιάζει κομμένο και ραμμένο ώστε να κάνει τις γυναίκες να αισθανθούν υποχείρια μιας κοινωνίας που τις θέλει κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα.

Είναι λυρικό, κυνικό, επιθετικό, διαθέτει τα απαραίτητα γραμμάρια ίντριγκας στη δοσολογία για να σκεφτούν ακόμη και οι άντρες πως, μάλλον, δεν φέρονται με τον πρέποντα σεβασμό στις γυναίκες. Στην εποχή του #ΜeToo, τα κορίτσια (μεγάλα και μικρότερα) έχουν αποφασίσει να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Τα λένε, όντως; Αυτή η ιστορία (πανάρχαια, έτσι κι αλλιώς) έχει δύο όψεις. Σαν την παλιά καλή σοφιστεία: η αλήθεια σου, η αλήθεια μου και η Aλήθεια.

Χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης, η διαφορά ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες έχει οριστεί πονηρά από τον Όσκαρ Ουάιλντ: «Στο πρόσωπο ενός άντρα θα δεις την αυτοβιογραφία του. Στο πρόσωπο της γυναίκας θα δεις τη μυθοπλασία της». Στην πρώτη περίπτωση έχουμε την πραγματικότητα και στη δεύτερη τη σαγήνη του μύθου. Να γιατί ένας άντρας ποτέ δεν μπορεί να κρύψει τις αμυχές του.

Η Σίνθια Νίξον στον επιδέξιο μονόλογό της λέει μεταξύ άλλων: «Να είσαι κυρία είπαν. Η φούστα σου είναι πολύ κοντή. Η φούστα σου είναι πολύ μακριά. Το παντελόνι σου είναι πολύ στενό […] Μη δείχνεις το στήθος σου, μη δείχνεις τα εσώρουχά σου, μη δείχνεις τους ώμους σου. Καλύψου. Άσε κάτι στη φαντασία. Να ντύνεσαι σεμνά. Μην προκαλείς. Οι άνδρες δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους. Έχουν ανάγκες. Μην είσαι σφιγμένη. Χαλάρωσε. Δείξε λίγο δέρμα. Δείξε σέξι. Δείξε hot…». Το όλον ντυμένο με την αισθητική ενός γυναικείου (η έμφαση εδώ) περιοδικού μόδας, όχι κάποιας πατερναλιστικής αισθητικής.

Μήπως αυτά τα κοινωνικά «πρέπει» δεν είναι μόνο αντρικές κατασκευές; Ο μεγάλος αντίπαλος του φεμινισμού δεν ήταν οι άντρες, αλλά οι ίδιες οι γυναίκες. Κυρίως, όταν κατάλαβαν ότι το να προσπαθήσουν να γίνουν άντρες στη θέση του άντρα, δεν τις κάνει περισσότερο γυναίκες, αλλά -εν τέλει- τους στερεί τη θηλυκότητα.

Να σκεφτούμε λίγο τους ρόλους που πρέπει να παίξει σήμερα ένας τυπικός άντρας; Σύντροφος, σύζυγος, φίλος, εραστής, επαγγελματίας, γιος, μπαμπάς, σοβαρός και αστείος, σκληρός και τρυφερός, κι όλα αυτά σε μια συσκευασία, την οποία πολλές γυναίκες θεωρούν από γεννησιμιού της μισιακή. Πώς ζητάς, λοιπόν, από έναν περιορισμένων δυνατοτήτων άνθρωπο να ενδυθεί τόσους ρόλους με την προσμονή να τους ολοκληρώσει με επιτυχία;

Το ατράνταχτο επιχείρημα των γυναικών (θεωρούν πως είναι το δικό τους coup de grâce στην αδιάπτωτη διαπάλη των φύλων), «γίνε επιτέλους άντρας», έχει ολότελα διασταλτική ερμηνεία. Τι είδους άντρα προτιμούν οι γυναίκες; Ποιον άντρα επιθυμεί η κοινωνία; Δεν είναι ποτέ ξεκάθαρο, και πώς να είναι;

Την ίδια στιγμή που πρέπει να είναι ανταγωνιστικός στη δουλειά του και να φέρνει χρήμα οφείλει να είναι παρών και στο σπίτι εν αντιθέσει με τις προηγούμενες γενιές. Πρέπει να είναι καλοντυμένος, αλλά ταυτόχρονα κι ένας easy rider, όχι φλώρος. Να είναι πράος, αλλά και δυναμικός. Να είναι νουνεχής ως πατέρας, αλλά και ορμητικός σαν Καζανόβας. Να είναι μοντέρνος, φιλελεύθερος αλλά και παραδοσιακός. Να είναι πολυσχιδής, αλλά τα ενδιαφέροντά του να εμπίπτουν και στα ενδιαφέροντα της συμβίας του χωρίς να είναι «άσκοπα» και «ανώριμα».

Όσο οι άντρες προβάλλουν τα θέλω τους σε μια γυναίκα αποζητώντας -ενδεχόμενα- ένα μητρικό περίσσευμα στην ενήλικη ζωή τους, άλλο τόσο και οι γυναίκες ψάχνουν να βρουν ένα μπαμπά σε συσκευασία συζύγου ή εραστή. Πρέπει οπωσδήποτε να τα βάλουμε αυτά σε ζυγαριά για το ποιος βαραίνει ποιον; Αμφότερα τα μέρη μπορούν να γίνουν δυσβάσταχτα ή απλώς αυτό που είναι: δύο διαφορετικοί πόλοι του ίδιου πλανήτη.

Ο Μπουκόφσκι έλεγε πως όταν οι γυναίκες συμφωνούν μ’ αυτό που κάνει, τότε αλλάζει ρότα και κάνει κάτι άλλο. Αυτό μπορεί να ισχύσει και ανάποδα. Μια δοκιμή θα μας πείσει: τι θα συμβεί αν μια γυναίκα πάει κόντρα σ’ αυτά που ζητάει η κοινωνία και ο φαλλοκράτης άντρας (ας το δεχθούμε για την ανάγκη της συζήτησης) και κάνει του κεφαλιού της; Είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα πέσει σε τοίχο. Διότι τα ζητούμενα στους ρόλους είναι και κοινωνικά, όχι μόνο ατομικά, αφού σε κοινωνία ζούμε. Το όλον υπερβαίνει το μέρος. Εν τέλει, ποιος θέλει να γίνει ένα ερημικό νησί;

Για κάθε Σίνθια Νίξον που θα κραυγάζει υπέρ της απελευθέρωσης της γυναίκας από τις δεσμεύσεις της κοινωνίας, θα υπάρχει ένας Νικ Άνταμς που θα μοιάζει κυνηγός και θήραμα μαζί. Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό. Αν μάθουμε να ζούμε ποτέ μ’ αυτό.

Eπομένως: χαλαρώστε, κυρίες μου. Αυτά που τραβάτε εσείς, τα τραβάμε κι εμείς.

Διαβάστε ακόμα: Πώς να δεχτείς ως άντρας την απιστία της γυναίκας σου;

TAGS :
άντρες γυναίκες σχέσεις

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook