«υπό το λύχνο του άστρου». (Nicholas de Lacy-Brown, «The Three Wise Norms», 2013)
Ζ.Δ. Αϊναλής, «Εν Βηθλεέμ»
Τους βλέπεις; Είμ’ εγώ που μια νυχτιά
ξαπλώσανε στο αχούρι των αλόγων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, «Οι Μάγοι»
Οι τρεις μάγοι τους βλέπεις είμαι εγώ
που πάνω του ξάπλωσαν ένα βράδυ περίκλειστα σκοτεινό
και με κοιμήθηκαν ξανά και ξανά
αξημέρωτες νύχτες διαδοχικά
επάνω στης φάτνης τα άχυρα
μουγκός βιασμός ακατόρθωτη άνοιξη
η φωνή στο φάρυγγα καθεύδουσα καφετιά
άωρη ωορρηξία ανάμεσα σε πόδια κλειδωμένα σφιχτά
στο στερέωμα τ’ αστέρια τριζοβολούσαν φωτιά μια θαλπωρή
ζεστασιά
στο δροσερό αεράκι οσμές νυχτολούλουδο και θυμάρι
θερινή υποψία νοτισμένης ανάμνησης
το χώμα ποτισμένο των κουρασμένων κορμιών τα υγρά
ανάκατη αποφορά ιδρώτες και σπέρματα
και δάκρυα
και σμύρναν είτα και λίβανον
η εξαγορά στάθηκε άμεσος
τα χρυσία πάντως όσο να ’ναι στραφτάλιζαν
κάπως παράταιρα πεταμένα έτσι
στην κοπριά
όμως η αιμορραγία δεν έλεγε να κοπάσει
το μαύρο αίμα σκοτωμένο στο κίτρινο άχυρο
υπό το λύχνο του άστρου
άσπρο πιο άσπρο
ολοένα
δεόμενος οδυνώμενος
του τραύματος μήποτ’ ιώμενος
έξω
του Ηρώδη τα τάγματα
περιπολίες και φυλακές
προληπτικές συλλήψεις προσαγωγές φακελώματ’ απαγωγές
(Από τη συλλογή «Ηλεκτρογραφία», εκδ. Γαβριηλίδης, 2006)
Στην επόμενη σελίδα: «Tα Χριστούγεννα έχουν φώτα που δεν ανάβουν το καλοκαίρι».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
