Επιτροπή «Ελλάδα 2021»: η μεγάλη ευκαιρία έγινε… τσαρούχι

H «Μανιάτισσα» Γιάννα και ο πραγματικός ρόλος που έπρεπε να παίξει η επιτροπή «Ελλάδα 2021».

Εν ολίγοις: τσαρουχοκατάσταση. Ή, αλλιώς, πώς η εικόνα -αποτέλεσμα παράταιρης αισθητικής- είναι ικανή πρόσκαιρα να τραβήξει πάνω της τη λοιδορία, ενώ το ζήτημα ήταν, είναι και θα είναι πάντα η ουσία.

Η ενδυματολογική εξτραβαγκάντζα της Γιάννας Αγγελοπούλου στις επετειακές εκδηλώσεις της 17ης Μαρτίου 1821, στην Αρεόπολη Μάνης, όπου εμφανίστηκε κρατώντας μια τσάντα με φούντα, μανιάτικο γιλέκο και ζώνη, ήταν ένα statement που δεν έβαλε γλώσσα μέσα του. Ήθελε να πει πολλά αερολογώντας για την προβληματική μετατροπή του χθες στο σήμερα.

Λες και το όλο θέμα της διασύνδεσης του ιστορικού παρελθόντος με το παρόν περιορίζεται στο στιλ. Είναι ωραίο μια κυρία να ντύνεται παραδοσιακά, είναι όμως ακόμα ωραιότερο να μην χάνεται η ουσία. Κύριος οίδε τι μπορεί να περιμένει κανείς από ανθρώπους που θεωρούν πως η περίσσεια της εμφάνισής τους μπορεί να προδικάσει και την επιτυχία των ενεργειών τους. Δεν ισχύει. Απαντες κρινόμαστε  από αυτά που κάνουμε κι όχι από αυτά που δείχνουμε.

Για τη σημειολογία του πράγματος: στις εν λόγω φωτογραφίες όπου αποτυπώνεται η «μανιάτισσα» Γιάννα, ελάχιστοι έχουν παρατηρήσει το θολωμένο τζάμι των γυαλιών του υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου. Εν ολίγοις: εκτός από τσαρουχοκατάσταση έχουμε και θολοκατάσταση.

Λίγες ημέρες πριν από τον επίσημο εορτασμό για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η επιτροπή που είχε πάρει το χρίσμα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να «τρέξει» τις εκδηλώσεις στοχασμού και ιστορικής ανάλυσης δεν φαίνεται να τα κατάφερε. Και να πει κανείς πως η συγκεκριμένη επιτροπή αποτελούνταν από αδαείς; Πανεπιστημιακοί πρώτης γραμμής την συγκροτούν. Άνθρωποι που έχουν σημαντικό έργο πίσω τους και λόγο που αξίζει να ακουστεί από τους σημερινούς Έλληνες.

Ποια είναι η αιτία, λοιπόν, που το έργο της επιτροπής δεν έχει καταφέρει ως τώρα να περάσει στο πλατύ κοινό; Τα μοναδικά που μας έχουν απασχολήσει μέχρις στιγμής από τα… πεπραγμένα της είναι η παλαιομοδίτικη διαφημιστική καμπάνια υπό τους ήχους του Διονύση Σαββόπουλου και τα ρούχα της Γιάννας. Μήπως, λοιπόν, η επικεφαλής επισκίασε τους ειδικούς μετατρέποντας (κι αυτήν) την υπόθεση σε προσωπικό κάτοπτρο που προβάλλει μόνο το είδωλό της;

Θα έλεγε κανείς πως η κυβέρνηση θα έπρεπε σε εύλογο χρόνο να της τραβήξει το αυτί, ωστόσο, αυτό που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν μάλλον στη σωστή κατεύθυνση. Αποκέντρωσε την ευθύνη των εορτασμών προσφέροντας στην επιτροπή το ελεύθερο να πράξει τα δέοντα. Τι παραπάνω θα έκανε ένας πρόδηλος πρωθυπουργικός συγκεντρωτισμός; Κάτι για το οποίο συχνάκις κατηγορείται ο πρωθυπουργός.

Ο ρόλος της επιτροπής ήταν σημαντικός. Οσο σημαντικός είναι και ο εορτασμός των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Είναι ένα ιστορικό ορόσημο, χρήσιμο για μια δημόσια συζήτηση που θα έφερνε στο προσκήνιο την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημιουργίας του ελληνικού κράτους και της εξέλιξής του μέσα σ’ αυτούς τους αιώνες.

Από πού πάνε για το 1821; (George Vitsaras / SOOC).

Μπορεί πολλά από αυτά τα ζητήματα να ακούγονται κάπως ακαδημαϊκά και να αφορούν μια μειοψηφία του κόσμου, ωστόσο, αυτή ακριβώς ήταν η δουλειά της Επιτροπής. Να φέρει την ιστορική γνώση και τον προβληματισμό όχι σε εξειδικευμένα fora, αλλά στον πολίτη που αφουγκράζεται -με τον τρόπο του πάντα- τη σημερινή συνθήκη και γνωρίζει πως δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά είναι αποτέλεσμα ενός εθνικού αγώνα.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγιναν ως σήμερα. Η κυρία Αγγελοπούλου, δυστυχώς, φαίνεται να έμεινε για πάντα στο κλέος του 2004 που ως διοργάνωση ήταν φωτεινή από μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ για να διαφημίσεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να τους διοργανώσεις με ασφάλεια και εγκυρότητα δίχως παράλληλα να στεγνώσεις τα κρατικά ταμεία (σας θυμίζει κάτι αυτό;).

Ας ελπίσουμε πως τις προσεχείς ημέρες και όλο το υπόλοιπο διάστημα που η επιτροπή θα είναι εν λειτουργία, θα δούμε μια σειρά εκδηλώσεων ουσίας που θα περιλαμβάνουν και τον απλό κόσμο και θα του δίνουν ένα ευκρινές στίγμα προθέσεων και γόνιμου προβληματισμού.

Επί του παρόντος, πάντως, μοιάζει να χάθηκε μια ευκαιρία. Δεν είναι η τελευταία, αλλά είναι ηχηρή. Θεωρούμε δεδομένο ότι τις επόμενες μέρες θα παρουσιαστεί κάποιο έργο, προφανώς όχι αμελητέο, ωστόσο είναι κρίμα που η όλη προσοχή ως τώρα έχει στραφεί στην επιφάνεια, απογοητεύοντας τον κόσμο. Μοιάζει να αποδεικνύεται ξανά πως όταν ποντάρεις σε ένα πρόσωπο για μικροπολιτικούς λόγους τότε κινδυνεύεις να χάσεις την ουσία του πράγματος. Εντέλει: υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που είναι πιο ανθοφόρες. Δεν χρειάζεται σε κάθε εθνικό χρυσόμαλλο δέρας να βρίσκουμε μπροστά μας την κυρία Αγγελοπούλου. Ακόμη κι αν ντυθεί σαν Μαντώ Μαυρογένους.

Διαβάστε ακόμα: «1821 Πριν και Μετά», στο μουσείο Μπενάκη – Καιρός να συντονιστούμε με την επέτειο!

TAGS :
Γιάννα Αγγελοπούλου Επανάσταση του 1821 Κυριάκος μητσοτάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook