Αν με αγαπάτε για αυτό που είμαι, μη με κάνετε να είμαι κάτι που δεν είμαι!

Ο Τάσος Καρατάσος διασκέδασε με την αδιαφορία του Ντίλαν, που για μέρες προσποιούνταν ότι δεν άκουσε την είδηση και έκανε έξαλλους τους Σουηδούς. (Σκίτσο από τον λογαριασμό των Βραβείων Νόμπελ στο Twitter)

Σοκ προκάλεσε σε πολλούς διανοούμενους η απόφαση απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντίλαν. Σε μένα, πέρα από ευχάριστη έκπληξη, προκάλεσε και απορία διότι είμαι από εκείνους τους καχύποπτους που θεωρώ ότι όλα τα βραβεία κρύβουν κάποιες γενικής φύσεως σκοπιμότητες, αποβλέποντας περισσότερο στη δημιουργία εντυπώσεων παρά στην επιβράβευση κάποιων προσώπων για το έργο ή τη δράση τους.

Ακόμη και τα ίδια τα βραβεία Νόμπελ νομίζω ότι ευτελίστηκαν από τότε που απονεμήθηκε (1973) το Νόμπελ Ειρήνης στον πασίγνωστο διπλωμάτη, για τις μνημειώδεις δολοπλοκίες του, Χένρυ Κίσινγκερ και στον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, ο οποίος τιμήθηκε το 2007 για τη μετέπειτα δράση του σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, όταν κατά τη θητεία του ως αντιπροέδρου, σε όλες τις Συναντήσεις Κορυφής, σε κάθε πρόταση υπέρ των απαγορεύσεων όλων των επιβαρυντικών συνθηκών που δρούσαν ενάντια στο Περιβάλλον, ψήφιζε ΟΧΙ!

Παρακολούθησα τις θετικές όσο και τις αρνητικές αντιδράσεις που ακολούθησαν ύστερα από την αναγγελία της απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντίλαν. Ο περισσότερος κόσμος καταχάρηκε, μαζί τους κι εγώ, διότι βραβεύτηκε ο αγαπημένος τροβαδούρος των νεανικών μας χρόνων. Η πλειοψηφία όμως των διανοούμενων λογοτεχνών το θεώρησαν ως προσβολή έναντι των αξιόλογων Αμερικανών λογοτεχνών που ουδείς ως τώρα έχει τιμηθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ως προκλητικός, ενοχλητικός και ιδιόρρυθμος, -όπως πολλοί με χαρακτηρίζουν- καταδιασκέδασα με την αδιαφορία του βραβευμένου που για μέρες προσποιούνταν ότι δεν άκουσε την είδηση, την ώρα που οι ανέραστοι Σουηδοί απορούσαν για το τι θα πρέπει να κάνουν με αυτόν τον αναιδέστατο και τόσο αγενή έναντι του Καρλ Γκούσταβ του 16ου που διανέμει βραβεία! Ασχέτως με το ότι ο Ντίλαν μοιάζει να διόρθωσε, έστω και με καθυστέρηση, αυτήν τη μεγάλη του ασέβεια, μου άρεσε όταν επί τη ευκαιρία διάβασα μια ρήση του Ζαν Πωλ Σαρτρ σχετικά με την αποποίηση του ίδιου βραβείου το 1964, απαντώντας στη Σουηδική Ακαδημία σε ελεύθερη μετάφραση ως εξής: «Αν με αγαπάτε για αυτό που είμαι, μη με κάνετε να είμαι κάτι που δεν είμαι!».

Νομίζω ότι το ίδιο ένιωσε και ο Μπομπ Ντίλαν και ταλαντεύτηκε όλες αυτές τις μέρες για το πώς θα έπρεπε να αντιδράσει.

Με τον κίνδυνο να ακούσω πάλι κάποιους πολιτικούς και θρησκευτικούς εξάψαλμους, δηλώνω φανατικός οπαδός του Ζαν Πωλ Σαρτρ που σφράγισε τον 20ό αιώνα (1905-1980) ως ένας ασυμβίβαστος διανοητής του αγαθού της -άνευ ορίων- ελευθερίας.

Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι υπήρξα (ως κομμουνιστής και υπαρξιστής, παρότι φασίστας κατά βάθος!) ερωτευμένος με την γυναίκα του Ζαν Πωλ, την Σίμον ντε Μποβουάρ η οποία είχε αποφανθεί ότι γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι!

Μαζί με το Σαρτρ, έτσι λοιπόν και ο Ντίλαν όσο και αν δεν τον γουστάρουν οι διανοούμενοι “παραμορφωμένοι”, έγραψε ανεξίτηλα με τα όσα έκανε και κάνει ακόμη στη ζωούλα του διασφαλίζοντας ζωήν αιώνιον.

Παρόλο που δυστυχώς δε συνέβη το ίδιο και με μένα -και το πιθανότερο είναι σε 300 χρόνια να μην με θυμάται, ούτε καν κάποιος από τους απογόνους μου-, δράττομαι της ευκαιρίας να σας παρακαλέσω, αν με αγαπάτε για αυτό που είμαι, να μην προσπαθείτε πολλοί από εσάς να με κάνετε με παραινέσεις να γίνω κάτι που δεν είμαι… Και να ήθελα, είναι πλέον πολύ αργά…

Διαβάστε ακόμα: Θέλετε κύριε πρωθυπουργέ να απαλύνετε τη δυστυχία με «ένα νόμο και ένα άρθρο»;

TAGS :
Ζαν Πωλ Σαρτρ Μπομπ Ντίλα Νόμπελ Λογοτερχνίας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook