Δύο χρόνια πρωθυπουργίας Μητσοτάκη: γι’ αλλού ξεκίνησε, αλλού ο ιός τον πήγε

Η πανδημία άλλαξε την κυβερνητική ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη (Φωτογραφία: Menelaos Michalatos / SOOC).

Σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια, η Νέα Δημοκρατία επικράτησε στις εκλογές του 2019 και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Μεσοδρομίς το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σταθείς λίγο για μια ανάσα και να συνεχίσεις. Ποτέ για να βγάλεις οριστικά συμπεράσματα. Αν το κάνεις δεν θα είναι ασφαλή και θα κινδυνεύουν να μην επαληθευτούν στο τέρμα του δρόμου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε τη στιγμή που χαλάρωνε η πίεση των δανειστών, αλλά η προηγούμενη διαδρομή εμπεριείχε πολλή κούραση. Κυβερνητική, ιδεολογική και πραγματική για τους πολίτες. Έπειτα από ένα δράμα έρχεται η καταλλαγή. Αυτό ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2019. Ένα πρόσωπο που έφερνε την ελπίδα της ομαλότητας  έπειτα από χρόνια αδιέξοδων εντάσεων.

Ως αμερικανικής νοοτροπίας doer, ο Μητσοτάκης ερχόταν για να κάνει μεγάλες τομές σε πολλά κυβερνητικά πεδία. Εδωσε ένα όραμα στην καθημαγμένη αγορά ότι θα ανοίξει τις δουλειές, ότι θα ξεφύγει από τις ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα ακολουθήσει μια πιο πραγματιστική λογική διακυβέρνησης. Η… αγάπη άργησε μια μέρα.

Τον βρήκε η πανδημία και όλη η ατζέντα άλλαξε άρδην. Θα πει κανείς πως ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε μπροστά του τη μέγγενη τη χρεοκοπίας. Κι όμως, αν δεν υπήρχε αυτό το οικτρό φάσμα, ενδέχεται ο Τσίπρας να μην είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Οπότε, ας μην θέτουμε αυτό το ερώτημα.

Ωσαύτως, δεν θα μάθουμε ποτέ τι άλλο θα μπορούσε να είχε κάνει ο Μητσοτάκης, αν δεν αναλωνόταν (κάτι που το κάνει αναγκαστικά ακόμη) σε διαρκείς συσκέψεις με λοιμωξιολόγους και όχι με επενδυτές. Φευ, τη συγκυρία δεν την επιλέγεις, σε διαλέγει. Ποτέ δεν ξέρεις τι (χειρότερο) μπορεί να σου εμφανιστεί στο μέλλον.

Ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να διαχειριστεί τρεις «καυτές» πατάτες. Τη στιγμή που οι επαγγελματίες ζητούσαν άνοιγμα της οικονομικής κάνουλας (ας μην ξεχνάμε πως η ΝΔ έγινε η πρώτη ουσιαστικά μεταμνημονιακή κυβέρνηση του τόπου), τα νοικοκυριά απαιτούσαν αποσυμφόρηση από φόρους, ΕΝΦΙΑ και δεν συμμαζεύεται, η νέα κυβέρνηση βρήκε μπροστά της το μεταναστευτικό, τον επιθετικό Ερντογάν και την πανδημία. Πού καιρός για πλήρη ανάταξη στην οικονομία;

Οι κυβερνητικές αποφάσεις οφείλουν να κινούνται πάντα μεταξύ του άμεσα δέοντος και της στρατηγικής προοπτικής. Στις μέρες του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει επικρατήσει κατά κράτος το επείγον του πράγματος, ενώ η ευρύτερη προοπτική μοιάζει σαν ένα όνειρο που κάποια στιγμή θα ευοδωθεί. Αν και όποτε…

Ακόμη κι έτσι, η κυβέρνησή του κατάφερε να δώσει το στίγμα της με τη ψηφιακή διακυβέρνηση που ολοένα και περισσότερο απλώνεται σε διάφορους νευραλγικούς τομείς. Η επιλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στη θέση του αρμόδιου υπουργού, ενδέχεται, να είναι και η πιο επιτυχημένη απόφαση του πρωθυπουργού.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν μια κορυφαία επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη (Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC).

Η άλλη του κορυφαία επιλογή ήταν αυτή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Μια απόφαση που έσπασε το στεγανό μιας άκρως συντηρητικής χώρας όπως είναι η Ελλάδα και έδωσε ένα σημασιολογικό μήνυμα σε όλη την κοινωνία.

Από την άλλη, το επιτελικό κράτος που οραματίστηκε ο Μητσοτάκης με τις αποφάσεις να εκπορεύονται από το Μαξίμου, ήτοι μια πρωθυπουργικοκεντρική διοίκηση (sic) δεν δείχνει να περπατάει ακόμη όπως αρμόζει. Η υπερσυγκέντρωση αφαιρεί από πολλούς υπουργούς το «δικαίωμα» να κριθούν για τα έργα ή τις παραλείψεις του. Ομως, είπαμε, ο Μητσοτάκης είναι doer, άρα θέλει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα, όμως, με επιτυχία. Ας μην ξεχνάμε πως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση με εκείνο της Γαλλίας ή των ΗΠΑ.

Ακόμα, ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε ασφάλεια, αλλά κι εκεί φαίνεται πως τα πράγματα άλλοτε πηγαίνουν καλά κι άλλοτε κατρακυλούν. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει δεχθεί ουκ ολίγα αρνητικά σχόλια για υπερβάλλουσα χρήση βίας από την αστυνομία (βλ. Νέα Σμύρνη), τη στιγμή που το οργανωμένο έγκλημα δρα κανονικά και ξεκαθαρίζει τις παρτίδες του ανενόχλητο. Ναι, αλλά από την άλλη είναι ο ίδιος υπουργός που δείχνει έτοιμος να ξεκαθαρίσει την ανομία μέσα στα πανεπιστήμια. Αρκεί βέβαια να το πετύχει.

Έστω κι έτσι, όμως, ο πρωθυπουργός δεν αμφισβητείται. Δεν έχει τόση σημασία τι λένε τα γκάλοπ (πάντα θα είναι επισφαλή τα συμπεράσματά τους στη χώρα μας), αλλά κυρίως η αίσθηση που έχεις για τη δυναμική των πραγμάτων στην κοινωνία: Παρά τις αστοχίες του πρωθυπουργού, ειδικά τις παλινωδίες του στα μέτρα για τον κορωνοϊό, οι πολίτες δεν βιάζονται να μπουν ξανά σε εκλογικές περιπέτειες.

Η επιφανεική αντιπολίτευση του Τσίπρα ευνοεί τον Μητσοτάκη (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC).

Ο καλύτερος σύμμαχος του Μητσοτάκη αυτή τη στιγμή είναι ο Τσίπρας. Δεν το θέλει, αλλά συμβαίνει. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχεις εμπλακεί σε έναν αγώνα ομφαλοσκόπησης μέσα στο κόμμα του αναζητώντας νέα πατήματα και καινούργιες ιδεολογικές πλατφόρμες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ασκεί μια αντιπολίτευση «παβλοφική». Φωνάζει αντανακλαστικά γιατί… πρέπει να φωνάξει. Διαφωνεί για την τιμή των όπλων. Ακόμη και στο εργασιακό νομοσχέδιο (άλλο ένα ζήτημα για το οποίο ελέγχεται η κυβέρνηση), η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αμήχανη.

Αυτή η αμφιθυμία ή αμφιβολία της αντιπολίτευσης δίνει στην κυβέρνηση τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται. Άλλοτε για να διορθώσει τα όποια λάθη κι άλλοτε για να τα σκεπάσει δίχως να κινδυνεύει να βρεθεί στα σχοινιά. Κοινώς: δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άξιος αντίπαλος να στριμώξει τον Μητσοτάκη, κι αυτό μακροπρόθεσμα δεν είναι καλό για τη δημοκρατία.

Είναι αυτονόητο πως δίχως την πανδημία θα είχαμε μια άλλη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εννοώντας με άλλες προτεραιότητες και άλλες προγραμματικές αποφάσεις. Αν διαβάσει κανείς με προσοχή την τελευταία συνέντευξη του πρωθυπουργού (στην εφημερίδα Καθημερινή), η οποία λειτούργησε ωσάν μια πρώτη αποτίμηση της «μάχης», θα διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο μέρος κινείται εντός, εκτός και πέριξ της πανδημίας. Είναι η μονοθεματική πραγματικότητα που επιβάλλει την ατζέντα.

Ας μην γελιόμαστε: τον Ερντογάν μπορείς να προσπαθήσεις να τον χειριστείς όσο κι αν είναι απρόβλεπτος. Το μεταναστευτικό αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε φάση ύφεσης. Άρα, αυτό που έχει πληγώσει την κυβέρνηση (και όλους μας) είναι η πανδημία και η πολιτική και υγειονομική διαχείρισή της που ξεφεύγει από τα χέρια κάθε κυβέρνησης σε όλο τον κόσμο.

Μια νέα καραντίνα θα δυσκολέψει ασφυκτικά τα πράγματα (Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC).

Σε αυτή τη φάση, ο Μητσοτάκης θα κριθεί από το πώς θα πάει ο τουρισμός, αν θα φέρει έσοδα, αν θα πείσει τους Βρετανούς να έρθουν στα νησιά μας κι αν τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο δεν θα χρειαστεί να ανακοινώσει άλλο ένα καταστροφικό λοκντάουν. Με τα ταμειακά αποθεματικά του κράτους να μειώνονται δραστικά, η κυβέρνηση ξέρει πως δεν θα μπορεί να επιδοτεί επ’ άπειρον την εργασία. Επιπλέον, δεν θα έχει στα χέρια της κάποιο μαξιλάρι ασφαλείας για να αφομοιώσει τους κραδασμούς της κούρασης και του εκνευρισμού από την πλευρά των πολιτών ούτε για να πάει σε εκλογές με τις όποιες παροχές.

Εχουμε φτάσει στο σημείο θα θεωρούμε πλέον μείζον θέμα αν θα μπορούμε να είμαστε όρθιοι σε ένα μπαρ ή αναγκαστικά καθιστοί. Η όποια απαγόρευση τίθεται, προκαλεί εντάσεις και συγκρούσεις. Οι ανεμβολίαστοι και οι αρνητές είναι δυστυχώς υπολογίσιμη δύναμη και ο κίνδυνος για όλους μας παραμονεύει. Αυτή είναι μια συνθήκη που πρέπει από τώρα να προβλέψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενόψει φθινοπώρου.

Ναι, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με το 2019 που έγιναν οι εκλογές. Η συγκυρία είναι τόσο δεσμευτική που δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει μεγαλόπνοα σχέδια. Ναι, καλή η επένδυση στο Ελληνικό, αλλά τι γίνεται με το αύριο που μπορεί να φέρει πάλι χιλιάδες κρούσματα, άρα και δύσκολες αποφάσεις στην καθημερινότητα;

Είναι προφανές πως ο Μητσοτάκης θα συνεχίσει να περπατάει σε τεντωμένο σχοινί με την ελπίδα πως κάποια στιγμή ο ιός θα μας αποχαιρετήσει, και ότι θα του έχει μείνει πολιτικό κεφάλαιο (και  ένας εσωστρεφής ΣΥΡΙΖΑ) για να επικρατήσει ξανά στις εκλογές. Το θέμα είναι τι χρόνος θα έχει μένει στο β΄ημίχρονο της παρούσας κυβέρνησης να κάνει ορισμένες ουσιαστικές τομές στην κοινωνία και στην οικονομία.

Διαβάστε ακόμα: Πόσο θα άλλαζε η ζωή σας με εγγυημένο -άνευ όρων- εισόδημα 1.200 ευρώ το μήνα;

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας κορωνοϊός Κυριάκος μητσοτάκης μετανάστες νεα δημοκρατία πανδημία Σύριζα Ταγίπ Ερντογάν

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook