Aπό τα 3500+ είδη κουνουπιών, μόνο τα 100 τσιμπούν τον άνθρωπο, και μάλιστα μόνο τα θηλυκά τους μας βλέπουν σαν λιχουδιά. (photo glamosquito.org)
Τι είναι τα κουνούπια; Εξαιρουμένων των απαντήσεων που θα έδινε ο κλάδος των ζωολόγων και των αντικουνουπικών, η απάντηση είναι με μια φωνή: «Πρόβλημα». Είναι πρόβλημα γιατί τσιμπούν ύπουλα και μετρά βγάζεις κοκκινάκι που σε τρώει και θέλεις να το δαγκώσεις. Είναι πρόβλημα γιατί αυτό το κοκκινάκι καμιά φορά μολύνεται. Είναι πρόβλημα διότι όχι μόνο σε τσιμπάει το κωλοκούνουπο αλλά κάνει και φασαρία.
Αν κάποιος διαβάσει την περιγραφή του κουνουπιού, την φυσιολογία του, θα τρομάξει. Αν πάρουμε την περιγραφή του κουνουπιού από τη wikipedia, και αντί της λέξης κουνούπι (που όλοι ξέρουμε ότι είναι πάρα πολύ μικρό σε μέγεθος) βάλουμε μία άλλη λέξη, πχ σκορβούτο, αλλάζει τελείως το νόημα:
Το λεπτό και μακρύ σώμα του ενήλικου σκορβούτου, καλύπτεται με λέπια και έχει μακριά, πολύ λεπτά πόδια που του επιτρέπουν μόνο να στηρίζεται. Τα φτερά του είναι μεμβρανώδη. Χαρακτηριστικό του είναι μία επιμήκης προβοσκίδα που βγαίνει από τη στοματική του κοιλότητα. Το αρσενικό σκορβούτο έχει πιο τριχωτές κεραίες από του θηλυκού. Τα σκορβούτα τρέφονται με νέκταρ ή γύρη που βρίσκουν στη φύση, όμως τα θηλυκά χρειάζονται και αίμα, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν και να κάνουν αυγά.
Μιλάμε δηλαδή πλέον για ένα ιπτάμενο αιμοβόρο ψαροειδές με τριχωτές κεραίες και προβοσκίδα. Φανταστείτε αυτό το πράμα, να έχει μέγεθος γάτας. Θα είχε κατακτήσει τον κόσμο. Ευτυχώς δεν υπάρχουν σκορβούτα, υπάρχουν μόνο κωλοκούνουπα.
Τα κουνούπια παλιά είχαν μια εποχικότητα παρόμοια με του πεπονιού. Δηλαδή, στην Αττική τουλάχιστον, δεν μας απασχολούσαν παρά μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Τώρα; Πεπόνι το Δεκέμβριο; Και κουνούπι τον Δεκέμβριο. Απλώς τον Δεκέμβριο είμαστε ντυμένοι χειμωνιάτικα και σκεπαζόμαστε το βράδυ, οπότε λίγες κοπές ανθρωπίνου σώματος μπορούν να απολαύσουν τα κουνούπια.
Τα εντομοαπωθητικά σπρέι απωθούν και τους ανθρώπους εκτός από τα και κουνούπια (photo glamowquito.org)
Τα κουνούπια, δεν τσιμπάνε όλα, μόνο τα θηλυκά. Τα θηλυκά σου πίνουν το αίμα. Δηλαδή, στην κοινωνία των κουνουπιών, μισθολογικώς, ανεξάρτητα από το μίσος που νιώθουμε εμείς οι άνθρωποι, τα θηλυκά κουνούπια πρέπει να είναι αρκετά υψηλότερα από τα αρσενικά.
Επίσης, παρότι αρσενικά και θηλυκά βουίζουν (το βούισμα είναι το γρήγορο χτύπημα των φτερών τους) το βούισμα των θηλυκών είναι αυτό που ακούει κυρίως το ανθρώπινο αυτί, Αυτό φυσικά αυτές το γνωρίζουν και κάνουν θρασύτατες επιδρομές στα αυτιά μας.
Η επιστήμη έχει προοδεύσει ικανοποιητικά αλλά όχι αρκετά. Τι μπορούμε να κάνουμε; Το να κουνήσεις το χέρι με εκνευρισμό και να διώξεις την θηλυκιά μέγαιρα που σε γλεντάει, ρουφώντας σου το αίμα και πανηγυρίζοντας στο αυτί σου, δεν θα την τρομάξει για πολλή ώρα. Και δεν θα την αποτρέψει από το να ξανακάνει νέα πτήση προς την τρύπα. Το ξέρω γιατί το έχω δοκιμάσει.
Ελλείψει άλλων μέσων καταστολής, το πρώτο και σίγουρο όπλο είναι η παντόφλα. Η δουλειά πρέπει να γίνει γρήγορα. Τα μυστικά της επιτυχίας είναι ταχύτητα, αυτοπεποίθηση και ανοιχτόχρωμοι τοίχοι. Σε κάποιες περιοχές, είναι τόσο εκπαιδευμένα που με το που θα τα κοιτάξεις θα μετακινηθούν προς ασφαλέστερη θέση. Avoid eye contact λοιπόν.
Ελλοχεύει βέβαια πάντα ο κίνδυνος να παντοφλιάσεις ό,τι βλέπεις από κουνούπια, και να νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες, και απάνω στο γλυκό γλάρωμα, να δεχθείς νέα επίθεση από κουνούπι που είχε αράξει κάτω από το κρεβάτι μέχρι να ξαναξαπλώσεις. Ο εκνευρισμός είναι εφάμιλλος ερωτικής απογοήτευσης. Και αυτό μπορεί να συμβεί 3-4 φορές το ίδιο βράδυ.
Το μόνο καλό που κάνουν τα θηλυκά τέρατα είναι το ότι λόγω της έντονης και αισθητής παρουσίας τους σε τροπικά δάση, δεν έχουν επιτρέψει, ή μάλλον έχουν καθυστερήσει τον εποικισμό τους από τον δυτικό άνθρωπο. (photo: mosquitonix.com)
Το άλλο πρόβλημα είναι όταν το κουνούπι έχει σκάσει στο φαΐ, διαθέτει μειωμένα ανακλαστικά και το πετύχεις με την παντόφλα πάνω στη σιέστα (του κουνουπιού). Οπότε και γίνεται μακελειό, λουτρό αίματος, εξαιρετικά αηδιαστικό, θέλει καθάρισμα και ο τοίχος και η παντόφλα. Είχα αφήσει κάποτε ένα κουφάρι στον τοίχο για ένα χρόνο για παραδειγματισμό προς την κοινωνία των κουνουπιών αλλά δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Ένα άλλο μέσον καταστολής είναι η κουνουπιέρα. Είναι πολύ αποτελεσματική για να καλύψεις μια κούνια μωρού, ένα καροτσάκι, ένα μικρό κρεβάτι, αλλά όταν μιλάμε για κανονικό κρεβάτι, είναι δύσκολο να κλείσει κάθε πιθανή τρύπα/χαραμάδα εισόδου. Και αν υπάρχει έστω και μια, ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΝ. Βεβαίως, για το κουνούπι που θα εισβάλλει θρασέως στον χώρο εντός της κουνουπιέρας, είναι μετρημένα τα ψωμιά του και τα αίματά του.Καθαρη αποστολή αυτοκτονίας. Θα φάει σαν να μην υπάρχει αύριο, διότι δεν θα υπάρξει αύριο.
Ταμπλέτα/φιδάκι: «Είναι φοβερό αλλά ειδικά το δικό μου δέρμα, λες και τραβάει τα κουνούπια. Α εγώ δεν παίρνω οποιαδήποτε ταμπλέτα για το εντοπωαπωθωτικό μου. Προσέχω να είναι μπαιβάπ». Αυτο το είχα μάθει απέξω από όταν ήμουν μικρή. Η ταμπλέτα είναι μια πολύ καλή χημική λύση αλλά έχει μια μυρωδιά χημικής καλοκαιρίλας. Δεν συζητώ για τα φιδάκια, που αυτά κι αν είναι «καλοκαιρίλα/σαγιονάρα». Το υγρό κουκουπιών που είναι η εξέλιξη της ταμπλέτας, είναι άοσμη αποτελεσματική χημεία. Δεν τα σκοτώνει, τα μαστουρώνει αν έχω καταλάβει σωστά.
Τα εντομοαπωθητικά σπρέι έχουν συνήθως μυρωδιά σιτρονελλας η κάποιου άλλου φυτού που απωθεί και κουνούπια και λίγο τους ανθρώπους μέχρι να εξατμιστεί. Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις στα σπρέι σώματος. Κάποια δεν καλύπτουν τα κουνούπια-τίγρης. Κάποια είναι για light αστικές κουνουποκοινωνίες. Κάποια είναι για να τρέχεις γυμνός στην ζούγκλα και να μην σε πλησιάζει ούτε κροκόδειλος. Επίσης τα εντομοαπωθητικά σπρέι σώματος, είναι σπρέι σώματος και όχι δέρματος. Δηλαδή πρέπει να ψεκάζουμε και τα ρούχα διότι τα μαλακισμένα τσιμπούν ΚΑΙ πάνω από τα ρούχα. για κολάν δε, δεν το συζητάω, είναι σαν να μην το φοράμε.
Η μυρωδιά από τα φιδάκια είναι αυτή της χημικής καλοκαιρίλας με γεύση σαγιονάρα (photo: mosquitonix.com)
Υπάρχουν και φυσικές λύσεις, δηλαδή να τοποθετήσετε γλάστρες με αρωματικά φυτά που τα απωθούν. Φέικ νιουζ. Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να πει, από τότε που έβαλα στο μπαλκόνι μου βασιλικό, δυόσμο, κλπ, αράζω χωρίς σίτες, χωρίς ταμπλέτα και δεν πλησιάζει κουνούπι. Ποτέ. Φτιάξτε κανα κεφτέ με τα μυρωδικά. Από την σκορδίλα του ρευόμενου κεφτέ θα φύγουν περισσότερα κουνούπια.
Και τώρα το κρισιμότερο ερώτημα. Τι θα γινόταν αν εξαφανίζονταν τα κουνούπια από το οικοσύστημα; Μετά από μία επιπόλαιη έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο από τον καναπέ (και άρα σχημάτισα επιστημονικώς στιβαρή άποψη), έχω πολύ καλά νέα: Τα πουλιά, οι αράχνες, τα έντομα, οι σαλαμανδρες,, οι σαύρες και οι βάτραχοι πού κάνουν mos-keto διατροφή, απλώς θα αλλάξουν λίγο τις διατροφικές τους συνήθειες, ας επεκτείνουν τούς γευστικούς τους ορίζοντες, δοκιμάζοντας λίγο μύγα, μυγάκια, σκώρο, κοριό, ψείρες, κοπές κατσαρίδας κλπ.
Επίσης από τα 3500+ είδη κουνουπιών, μόνο τα 100 τσιμπούν τον άνθρωπο, και μάλιστα μόνο τα θηλυκά τους μας βλέπουν σαν λιχουδιά. Το μόνο καλό που κάνουν τα θηλυκά τέρατα είναι το ότι λόγω της έντονης και αισθητής παρουσίας τους σε τροπικά δάση, δεν έχουν επιτρέψει, ή μάλλον έχουν καθυστερήσει τον εποικισμό τους από τον δυτικό άνθρωπο. Αργούμε δηλαδή ευτυχώς ακόμα να δούμε yoga retreat στην καρδιά του Αμαζονίου.
Καλώ λοιπόν την επιστημονική κοινότητα να μεταλλάξει αυτές τις μέγαιρες και να τις κάνει vegan, και στα τροπικά δάση να τις καταστήσει μη αναπαραγωγικές. Δηλαδή παράγουμε από εκκολαπτήρια, μόνο όσες θηλυκές κουνούπισσες χρειαζόμαστε. Ούτε μια παραπάνω.
Έλυσα το θέμα των κουνουπιών, σειρά έχουν τα σκορβούτα.
Διαβάστε ακόμα: Ας μην κοροϊδευόμεθα, στις μέρες μας κάνουμε ζωάρα, όχι νηστεία.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
