Η… elite κατάρρευση του Ολυμπιακού

Xάθηκε η μπάλα φέτος (φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Τάκης Μπαλτάκος, ο αρχιδιαιτητής Στιβ Μπένετ. Ο αέρας που φύσηξε κόντρα. Η μπάλα που έγινε τετράγωνη (sic). Οι ξένοι διαιτητές που δεν είναι elite, αλλά «φρυγανιές» από το κάτω ράφι. Για κάθε φετινή αποτυχία του Ολυμπιακού υπήρχε πάντα μια πειστική δικαιολογία. Φευ, οι αποτυχίες ήταν πολλές.

Αν και ποτέ δεν πρέπει να προδικάζεις την πορεία των πραγμάτων, ειδικά όταν μιλάς για ποδόσφαιρο, η χθεσινή εντός έδρας ήττα του Ολυμπιακού από την ΑΕΚ είναι «μαχαιριά στην καρδιά». Ο τελευταίος στόχος των Πειραιωτών που ήταν το πρωτάθλημα, απομακρύνεται πια από το πεδίο των διεκδικήσεών τους. Ίσως διότι κάθε όραμα ή στόχος οφείλει να «πατάει» σε μια εδραία πραγματικότητα.

Αυτή που συνέχει φέτος τους «ερυθρόλευκους» μόνο εδραία δεν την λες. Όσες ποδοσφαιρικές παραδοξότητες μπορεί να ανακαλύψει κάποιος σε μια ομάδα, εμφανίστηκαν φέτος στον Πειραιά και δεν βρέθηκε ούτε ένας να τις ανακόψει.

Τέσσερις προπονητές πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Τα αποδυτήρια γέμισαν από 47 παίκτες, εκ των οποίων οι 20 και πλέον ήταν καινούργιοι. Τι άλλο μπορεί να πάει στραβά; Δεν χρειάζεσαι τη βοήθεια των νόμων του Μέρφι για να το καταλάβεις: τα πάντα.

Οι ευρωπαϊκοί στόχοι πήγαν περίπατο νωρίς. Στο πρωτάθλημα βρέθηκε να κυνηγάει την κορυφή έχοντας διψήφια απόσταση. Το Κύπελλο χάθηκε και τώρα το πρωτάθλημα. Πρόκειται για ηχηρή αποτυχία που αν τη συγκρίνεις με άλλες επιτυχημένες χρονιές μπαίνει στην κατηγορία: «μαύρη τρύπα».

Ακόμη και να δεχθείς πως κάποιες διαιτητικές αποφάσεις φέτος ήταν συζητήσιμες, όχι μόνο εναντίον του Ολυμπιακού αλλά και υπέρ των άλλων διεκδικητών του πρωταθλήματος, το αποτέλεσμα «φωνάζει» πως διαμορφώθηκε από τη σωρεία κακών επιλογών της διοίκησης. Ναι, της ίδια διοίκησης που τα προηγούμενα χρόνια είχε μετατρέψει τον Ολυμπιακό σε μονοκράτορα. Για να μην ισοπεδώνουμε τα παρελθόντα καλά μπρος στα σημερινά κακά.

Η είσοδος των οπαδών στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου «Γ. Καραϊσκάκης» μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ είναι ένα ακόμη ανησυχητικό σύμπτωμα κρίσης. Όταν οι οπαδοί μιας ομάδας αισθάνονται το «χρέος» να γίνουν ασπίδα στην ομάδα τους, τότε τα πράγματα εκτρέπονται.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι οργανωμένοι του Ολυμπιακού ήταν ήσυχοι στα χρόνια που η ομάδα τους έπαιρνε τον ένα τίτλο μετά τον άλλο. Όταν είσαι χορτασμένος δεν έχεις λόγο να κάνεις «μπούκες» μέσα στο γήπεδο. Σου αρκεί να πανηγυρίζεις. Τι γίνεται, όμως, όταν τα πράγματα στραβώνουν; Εκεί είναι που η διοίκηση πρέπει να δείχνει νηφαλιότητα για να προλάβει ακραίες καταστάσεις. Αυτό φέτος δεν συνέβη.

Ό,τι χτίζεται μπορεί να γκρεμιστεί μέσα σε μια στιγμή, αλλά και το αντίστροφο. Η φετινή «elite» αποτυχία του Ολυμπιακού πρέπει να γίνει μάθημα στους ανθρώπους που διαφεντεύουν τις τύχες του κλαμπ. Με αθρόες μεταγραφές, με αλλαγές προπονητών (σαν τα πουκάμισα), με στόχο την εξωαγωνιστική κατίσχυση και όχι την αγωνιστική ενδυνάμωση, δεν φτιάχνεις ομάδα.

Η διοικητική σταθερότητα του Ολυμπιακού δεν αμφισβητείται. Διαθέτει έναν ιδιοκτήτη με γεμάτο πορτοφόλι και ολοζώντανες φιλοδοξίες. Αυτό που έλειψε φέτος ήταν η κοινή ποδοσφαιρική λογική. Μπορεί να την επαναφέρει μόνο ένας προπονητής-ηγέτης που πάνω του θα στηριχθεί ένα νέο οικοδόμημα που δεν θα χρειάζεται άσφαιρες ρουκέτες στιλ Χάμες Ροντρίγκες και Μαρσέλο, αλλά παίκτες ουσίας σε όλες τις θέσεις και οι οποίοι θα υποστηρίζουν ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο.

Το κακό με τις ελληνικές ομάδες -και όχι μόνο με τον Ολυμπιακό- είναι ότι έχουν ως ηγέτες τους προέδρους τους και όχι αυτούς που διαμορφώνουν τα αποτελέσματα. Οι προπονητές και οι παίκτες έπονται. Πρόκειται για μια αντινομία που την πληρώσεις και μάλιστα άσχημα. Οι νόμοι του ποδοσφαίρου δεν καταστρατηγούνται ποτέ και για κανέναν.

Διαβάστε ακόμα: Παρί Σεν Ζερμέν. Το πιο ακριβό ανέκδοτο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

TAGS :
Βαγγέλης Μαρινάκης ολυμπιακός Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook