Ξεκίνησε ο προεκλογικός αγώνας από τη Λεωφόρο;

Θα ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα ο Βαγγέλης Μαρινάκης από εδώ και πέρα; (φωτογραφία: sooc).

Αίφνης ένα πέναλτι στις καθυστερήσεις του ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός μπορεί να δημιουργήσει ακόμη και πολιτικούς τριγμούς και αντιπαραθέσεις. Το χθεσινό (6/11) ματς της Λεωφόρου ήταν εκ προοιμίου «επικίνδυνο», αλλά τελικά ενδέχεται να αποδειχθεί βόμβα μεγατόνων.

Το πέναλτι που καταλογίστηκε εις βάρος του Ολυμπιακού (αυστηρότατη απόφαση στην εκπνοή μεν, ανοησία του παίκτη του Ολυμπιακού Άβιλα δε) δεν προκάλεσε μόνο τη μήνη των παραγόντων της ομάδας -κάτι συνηθισμένο- αλλά έβαλε στο κάδρο κι άλλες παραμέτρους που δεν προσιδιάζουν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Είναι μόνο η ισοπαλία, σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, που δημιούργησε τόσο έντονο θυμό στους Πειραιώτες ή, μήπως, όσα εξωαγωνιστικά, θεωρούν ότι την προκάλεσαν; Προφανώς το δεύτερο.

Το μέλος του ΔΣ των ερυθρόλευκων, Γιάννης Βρέντζος ενέπλεξε και το Μέγαρο Μαξίμου λέγοντας πως τα τελευταία τρία χρόνια λειτουργεί εκεί ένα «φασιστικό παρακράτος». Συγκεκριμένα δήλωσε: «Αυτό που είναι ξεκάθαρο και αναδείχθηκε είναι πως το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται από ένα φασιστικό παρακράτος που διέπεται από παρανομία και οργανωμένο έγκλημα. Αυτό βέβαια είναι λογικό όταν στα τελευταία τρία χρόνια λειτούργησε μέσα στην Κυβέρνηση ένα καθεστώς παρανομίας στο Μέγαρο Μαξίμου με επικεφαλής τον Γρηγόρη Δημητριάδη και άλλα λαθραία και παράνομα στοιχεία».

Λίγη ώρα μετά, ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε δηλώσεις του έκανε λόγο για «στημένο» διαιτητή και άφησε υπόνοιες πως ο Ολυμπιακός θα προχωρήσει άμεσα σε δραστικές αποφάσεις. Θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα όπως εισηγήθηκε ο κ. Βρέντζος;

Αυτό που φαίνεται ολοφάνερα είναι ότι η σχέση ποδοσφαίρου και πολιτικής ποτέ δεν διαχωρίστηκε στην Ελλάδα. Είναι σαν την άνομη σχέση Κράτους – Εκκλησίας που έχει γίνει κακοπαιγμένο σίριαλ. Φυσικά, ουδείς μπορεί να επιβεβαιώσει τις αμετροεπείς καταγγελίες του Ολυμπιακού περί «φασιστικού παρακράτους» που διοικεί το ποδόσφαιρο.

Στη χώρα μας όλα πολιτικοποιούνται. Προφανώς και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο από το οποίο εκπορεύεται μέγιστη ισχύς για τους παράγοντες. Καμία κυβέρνηση δεν έχει αφήσει εκτός κάδρου την μπάλα, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι ένας οπαδός είναι ο ισχυρότερος ψηφοφόρος που μπορεί να προσδοκά.

Το θέμα είναι τι σκοπεύει να κάνει τώρα ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Μήπως μια μορφή ανένδοτου; Μήπως να στραφεί εναντίον της κυβέρνησης ενώ ως τώρα έδειχνε να τη στηρίζει; Ας μην ξεχνάμε πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε κάτοχος εφημερίδων και ενός τηλεοπτικού σταθμού. Ως εκ τούτου, η δύναμη του έχει πολλαπλασιαστικό αντίκρυσμα. Συν ότι έχει με το μέρος του τα εκατομμύρια των οπαδών της ομάδας.

Από την άλλη, θα έχει ενδιαφέρον η επίσημη αντίδραση της κυβέρνησης, αλλά και οι παρασκηνιακές κινήσεις που θα γίνουν ώστε να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Αν φυσικά αυτό το επιθυμούν και οι δύο πλευρές. Το να πεις ότι το ποδόσφαιρο στη χώρα μας πρέπει να παίζεται εντός των τεσσάρων γραμμών και να μην εξελίσσεται ως παράπλευρο θέαμα σε υπουργικό γραφεία και δικαστικές αίθουσες, είναι σαν να προσδοκάς ανάσταση νεκρών.

Συνέβαινε πάντα, συμβαίνει κατά κόρον και, φευ, θα συνεχιστεί για καιρό ακόμη. Ο εναγκαλισμός των δύο -κατά τ’ άλλα- ασύμβατων χώρων (πολιτικής και ποδοσφαίρου) καθίσταται προβληματικός και για τους δύο. Κάπως έτσι η πολιτική ποδοσφαιροποιείται και η μπάλα πολιτικοποιείται.

Η τοξική ατμόσφαιρα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο παραγόντων, τώρα, έπειτα από το ντέρμπι, παίρνει μπάλα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και το Μέγαρο Μαξίμου. Κι όμως, ισχύει: αυτό το «χαρτί» ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να μην το είχε υπολογίσει, αλλά ενδέχεται να πέσει στα χέρια του από το πουθενά.

Πολλά πράγματα είναι ικανά να χτυπήσουν ευθέως μια κυβέρνηση: σκάνδαλα, κακοί χειρισμοί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ή η ακρίβεια. Έχει αποδεχθεί πως κανένα από αυτά, από μόνο του δεν φτάνει για να ρίξει μια κυβέρνηση. Το ποδόσφαιρο, όμως, μπορεί να ταρακουνήσει και τις κολώνες της Ακρόπολης.

Γι’ αυτό οι πολιτικοί, ενώ δεν φοβούνται τον απλό πολίτη (γνωρίζοντας πως έχει κοντή μνήμη), τον ίδιο άνθρωπο, όταν τον αντιμετωπίζουν ως οπαδό ομάδας, αυτομάτως του προσδίδουν μέγιστη αξία. Ας ελπίσουμε ότι οι πολίτες έχουν ωριμάσει λίγο περισσότερο τα τελευταία χρόνια και προτιμούν να είναι όντως πολίτες με κριτική σκέψη, και όχι οπαδοί ακόμα και εκτός γηπέδου.

Διαβάστε ακόμα: Ιβάν Γιοβάνοβιτς. O «στρατηγός» του Παναθηναϊκού που αξίζει τα γαλόνια του.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Βαγγέλης Μαρινάκης Κυριάκος μητσοτάκης ολυμπιακός παναθηναϊκός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook