photo-5

O Σουηδός Μάρκους Μπεργκ, πρωταγωνιστής (και) στον χθεσινό θρίαμβο. Photo Credit: facebook.com/PanathinaikosAO1908

Την ώρα που ξεκινούσε ο τελικός του Σαββάτου, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, οι μοναδικοί παίκτες της ενδεκάδας των πράσινων με εμπειρίες τίτλων ήταν ο Ολλανδός Μέντες ντα Σίλβα (που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα Ολλανδίας με την Άλκμααρ και Κύπελλο στην Αυστρία με την Σάλτσμπουργκ), ο Σουηδός Μάρκους Μπεργκ που είχε πάρει πρωτάθλημα με την Γκέτεμποργκ στα ξεκινήματά του, ο Ντάνιελ Πράνιτς (Κύπελλο στην Ολλανδία με την Χέρενφεν) και ο γκολκίπερ Στέφανος Κοτσόλης (που είχε ένα Κύπελλο με τη Λάρισα και ένα πρωτάθλημα στην Κύπρο με τη φανέλα της Ομόνοιας).

Δίπλα τους, ο 21χρονος Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, ο 22χρονος Μεχντί Αμπέιντ, ο συνομήλικός του Νίκος Καρέλης, ο 26χρονος αρχηγός Ζέκα, ο οποίος πριν φορέσει τη φανέλα με το Τριφύλλι είχε αγωνιστεί μόλις μία χρονιά στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας (με τη Βιτόρια Σετουμπάλ).

Την ίδια ώρα, στον πάγκο του ΠΑΟΚ βρισκόταν το πριγκιπόπουλο των Ακαδημιών της Παιανίας, ο Σωτήρης Νίνης (που μετά την μετεωρική εκτόξευσή του το 2006 κατάφερε να φτάσει πέρυσι ως την Πάρμα και το Καμπιονάτο) και ο 35 φορές διεθνής Νίκος Σπυρόπουλος. Δύο παίκτες που –σε διαφορετικές περιόδους και για διαφορετικούς ο καθένας λόγους- εγκατέλειψαν το πράσινο καράβι και που τώρα –τότε- στέκονταν απέναντί του ως αντίπαλοι.

Καθώς, λίγο μετά το 3-0, αν θυμάμαι καλά, η τηλεοπτική κάμερα κάνει ζουμ στο εύλογα σκυθρωπό πρόσωπο του Νίνη, σκέφτομαι πως πολύ θα ήθελα να ήξερα τι σκέψεις περνούν από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή. Αν αναμετρά και επανεκτιμά τις επιλογές του, αν σκέφτεται ότι την ώρα που ο ίδιος βλέπει τον τελικό από τον πάγκο, κάποιοι παλιοί του συμπαίκτες ετοιμάζονται να φορέσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους το στέμμα του Κυπελλούχου.

Έτσι είναι όμως. Στο ποδόσφαιρο και τη ζωή. Κάθε επιλογή έχει το δικό της αντίτιμο και το δικό της κόστος. Που τις περισσότερες φορές το ανακαλύπτεις εκ των υστέρων, όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού. Το θέμα, βέβαια, είναι ότι τα περισσότερα από τα σταυροδρόμια τα οποία σε όλους μας τυχαίνουν, δεν έχουν τίποτε το μεγαλειώδες (όπως π.χ. το συναπάντημα του Ηρακλή με την Αρετή και την Κακία). Μοιάζουν μικρά, ασήμαντα, καθημερινά. Επιλέγεις εκείνο ή το άλλο δίχως δεύτερη σκέψη, σχεδόν ενστικτώδικα. Και μπαίνεις σε ένα δρόμο δίχως rewind και γεμάτο ευτυχείς η ατυχείς συμπτώσεις.

Διαβάστε ακόμα: Μετά την “τριάρα” του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη

Για να μην πάμε μακριά –και για να γυρίσουμε στο χτεσινό μεγάλο τελικό. Ο Μπεργκ δε θα είχε καν την ευκαιρία να δώσει τη χτεσινοβραδινή εντυπωσιακή ποδοσφαιρική του παράσταση, αν π.χ. η κεφαλιά του Νούνιες στον ημιτελικό με τον ΟΦΗ είχε πάει δέκα εκατοστά πιο μέσα. Ο Παναθηναϊκός θα ήταν αναμφίβολα διαφορετικός αν η διοίκηση του δεν είχε επιλέξει και στηρίξει έναν πρωτάρη ολλανδοσπουδαγμένο προπονητή σαν τον Γιάννη Αναστασίου. Και το ματς –όσο και αν ήταν συνολικά ξεκάθαρη η υπεροχή των πράσινων- θα ήταν σε κάθε περίπτωση διαφορετικό αν ο Σαλπιγγίδης είχε σκοράρει από το μισό μέτρο στο 45 ή αν δεν είχαν αποβληθεί στον επεισοδιακό ημιτελικό με τον Ολυμπιακό ο Αθανασιάδης, ο Νάτχο και ο Κατσουράνης. Πόσο διαφορετικό; Δε θα το μάθουμε ποτέ.

Το μεγαλύτερο δίδαγμα του χτεσινού αγώνα για μένα, ίσως και να είναι ακριβώς αυτό: κάνε κάθε φορά εκείνο που νομίζεις καλύτερο και σταύρωσε τα δάχτυλά σου την ώρα της επιλογής. Καθότι, καταπώς έγραφε και ο Λουκιανός πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, σε οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου «και τύχης δείσθαι λαμπράς» -μιας τύχης που ούτε αγοράζεται, ούτε στοκάρεται, ούτε εκβιάζεται.

Υ.Γ. Οι «πονηροί» βέβαια έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να την εκβιάσουν την τύχη, διαμορφώνοντας τις συνθήκες καταπώς τους βολεύει. Πειράζοντας με υδράργυρο τα ζάρια ή σημαδεύοντας τα χαρτιά. Παράδειγμα που πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό είναι οι μεγάλοι απόντες του χτεσινού τελικού. Το ότι έλειπαν, έχω τη γνώμη πως βοήθησε ώστε να δούμε χτες αληθινό ποδόσφαιρο –και όχι βόλεϊ πάνω στη γραμμή του τέρματος –και να μη μιλάει σήμερα κανείς για τη διαιτησία του τελικού ή να είναι υποχρεωμένος να καταδικάζει συμπλοκές στρατών.

Ο Τάκης Τσιρτσώνης είναι δημοσιογράφος

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top