Οι ποιητές μας για τα φύλλα του φθινοπώρου

«Φύλλα σαπφείρινα, πορφυρά, υπόχρυσα, ματωμένα/ Φύλλα υπόθαμπα, λαμπερά, άλικα, μαραμένα». (David Lloyd Glover, «Leaf Covered Road»).

Ηλίας Κεφάλας, «Φύλλα»

Με την πτώση των φύλλων ξεκινά το φθινόπωρο
Ξεκινά με ανάσες και μικρούς συριγμούς μες στα φύλλα
Αν δεν ακούσεις στην αρχή τις απόμακρες τυμπανοκρουσίες του
Το νιώθεις να έχει πλακώσει ξαφνικά
Με χειμωνιάτικα πουλιά στον αέρα και χιλιάδες φύλλα
Έτσι όπως πλακώνει ξαφνικά και η δική μου θλίψη
Και ανακαλύπτω πως είμαι γυμνός και μόνος μέσα στον κόσμο
Δίχως αγάπη κι ελπίδα σαν μια φυσαλίδα βροχής στον αέρα
Ή σαν ένα φύλλο που δεν θυμάται πώς και από πού ξεκίνησε
Και ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός του
Γιατί είναι φθινόπωρο, φθινόπωρο παντού με ανεμοβρόχια
Και τα φύλλα λικνίζονται σιωπηλά σαν ανεπαίσθητα παράπονα
Σκεπάζοντας με το ψιλόβροχο την ανοιχτή πεδιάδα
Αγκαλιάζοντας τους λόφους και τα μικρά ποτάμια
Φύλλα χλωμά, φαιά, πρασινοκίτρινα, φύλλα λευκά με σπίθες πυρκαγιάς
Σαν την κρυφή μου αγάπη που σπιθίζει στη μνήμη και χάνεται
Και επανέρχεται σαν άστρο μες στα κενά μιας νεφελώδους φρικίασης
Φύλλα παγωμένα καθώς το ρίγος του χειμώνα παραμονεύει
Όπως παραμονεύει και την αγάπη η μοναξιά του χωρισμού
Φύλλα νοτισμένα από την καταχνιά της νύχτας
Φύλλα πυρακτωμένα από το καλοκαίρι που κάηκε
Φύλλα σαπφείρινα, πορφυρά, υπόχρυσα, ματωμένα
Φύλλα υπόθαμπα, λαμπερά, άλικα, μαραμένα
Και μαζί με τα φύλλα η θλίψη μου αιωρούμενη και αμίλητη
Σαν τη γη που θρηνεί ανάμεσα στα κυκλάμινα και τους κρίνους
Φύλλα και χώμα, φύλλα και νερό, φύλλα και άνεμος
Φύλλα στο μονοπάτι, φύλλα στα χέρια, φύλλα στο κορμί
Φύλλα στο τζάμι, φύλλα στο ψωμί, φύλλα στα σύννεφα
Φύλλα στην ομπρέλα, φύλλα στο ποτάμι, φύλλα στις σκεπές
Φύλλα στο βιβλίο, φύλλα στο μπαλκόνι, φύλλα στα όνειρα
Ω φύλλα, φύλλα στη σαπισμένη βάρκα
Φύλλα, φύλλα στις φτερωτές οπλές
Φύλλα στο έρημο γεφύρι
Φύλλα πάνω στην καρδιά μου για να σκεπάζει τον φόβο της
Φύλλα του φθινοπώρου γιατί παντού είναι φθινόπωρο
Φύλλα μες στα κοχύλια του νερού και την αφή του χρόνου
Φύλλα μικρά και πίσω ο θάνατος το πιο μεγάλο φύλλο

(Από τη συλλογή «Λόγος για την αβεβαιότητα», εκδ. Αρμός, 1997)

Ακούστε: André Rieu – Autumn Leaves.

Στην επόμενη σελίδα: «Το φθινόπωρο τα φύλλα σπαρταρούν».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook