Ηλίας Λάγιος – 16 χρόνια από τον θάνατό του

«Και θα κοιτάς, όπου κι αν βρίσκεσαι, με θλίψη / τους ζωντανούς που έχουν κιόλας πεθάνει, / και που μιλούν με λέξεις που έχουν λήξει», γράφει ο ποιητής, δοκιμιογράφος και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νάσος Βαγενάς. (Φωτό: Mario Vitti)

Δεν θα μπορούσα να τα πω όλα σ’ ένα ποίημα,
σ’ αυτό που σου χρωστώ και που δεν βγαίνει
ζωντανό, αλλά ούτε και πεθαίνει·
γι’ αυτό δέξου ετούτο το αποκύημα:

Σκέψεις σκόρπιες, αισθήματα, καυτές κουβέντες
μέσα στη νύχτα, αινίγματα, σπασμένες ρίμες
που ματώναν τα χείλη. Έλεγες: «Είμαι
καταργημένος Χριστός, κι ας μη μου φαίνεται».

Ένα είναι βέβαιο: πως η γη δεν θα σου λείψει.
Κάπου θα παίζεις με το αγκάθινο στεφάνι,
στα σκοτεινά βασίλεια ή στα ύψη.

Και θα κοιτάς, όπου κι αν βρίσκεσαι, με θλίψη
τους ζωντανούς που έχουν κιόλας πεθάνει,
και που μιλούν με λέξεις που έχουν λήξει.

(Από τη συλλογή «Στη νήσο των Μακάρων», εκδ. Κέδρος, 2010)

Στην επόμενη σελίδα: Ο Δημήτρης Κοσμόπουλος για τον Ηλία Λάγιο.

1 2 3 4 5

TAGS :
Ηλίας Λάγιος μνήμη Ποίηση ποιητής φιλοι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook