Λορέντζο Κουίν: «Ο πατέρας μου έγινε μια κλασική ελληνική φιγούρα, ένας Ζορμπάς»

Η ομοιότητά του με τον Άντονι Κουίν είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Χέρια που ενώνονται μεταξύ τους για να συμβολίσουν την ενότητα και το «πάρε-δώσε» των ανθρώπινων σχέσεων, γυναικείες και ανδρικές μορφές που προσπαθούν να μεταδώσουν πανανθρώπινα μηνύματα για την αγάπη, τη φύση, τον έρωτα, πίνακες και γλυπτά, τα οποία αναδεικνύουν τις εσωτερικές φιλοσοφικές, υπαρξιακές και μεταφυσικές αναζητήσεις του γλύπτη και ζωγράφου Λορέντζο Κουίν, εκτίθενται αυτές τις ημέρες και μέχρι τον Οκτώβριο, στην διεθνούς φάσματος Artion Galleries του ξενοδοχείου Nafsika, κομμάτι του Four Seasons Hotel Astir Palace στην Βουλιαγμένη.

Στον συγκεκριμένο χώρο, τα έργα του καλλιτέχνη, βρήκαν ιδανικό έδαφος αφού, όπως και για τον ίδιο, στόχος της γκαλερί είναι η διατήρηση της μνήμης και της ποιότητας σημαντικών έργων τέχνης του παρελθόντος, αλλά και την ανάδειξη εκείνων που δημιουργούν σύγχρονοι καλλιτέχνες. Οπως επισημαίνουν οι άνθρωποι της Artion: «Τα έργα του καλλιτέχνη δεν έχουν μόνο αισθητικό κάλλος, αλλά πυροδοτούν συζητήσεις και διαμορφώνουν απόψεις, διεγείρουν την πνευματική περιέργεια και τα συναισθήματα των θεατών».

Η τέχνη όμως του Κουίν δεν περιορίζεται στους τοίχους της γκαλερί. Διαχέεται σε όλους τους χώρους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, του ξενοδοχείου, άλλοτε σε μικρές και άλλοτε σε μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως στην περίπτωση του γλυπτού –με φόντο την παραλία-, το οποίο απεικονίζει έναν άνδρα και μια γυναίκα γυμνούς να κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου με τα κορμιά τους να σχηματίζουν μια καρδιά ανάμεσά τους.

Αλλωστε ο Κουίν είναι περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό για τα τεραστίων διαστάσεων γλυπτά του που κοσμούν εμβληματικά τοπόσημα της υφηλίου όπως τις Πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο και το Arsenale της Βενετίας. Κυρίαρχο θέμα του και μηνύματα που διαπνέουν αυτές τις δημιουργίες του είναι η κλιματική αλλαγή και η ενότητα μεταξύ των εθνών.

Ανάμεσα λοιπόν στα εκθέματά του, συναντήσαμε τον ίδιο. Εναν άνθρωπο πληθωρικό, κάτι που σίγουρα έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του Άντονι Κουίν -μαζί με τα μάτια του-, χειμαρρώδη, ο οποίος με απόλυτη ειλικρίνεια, ευθύτητα και αμεσότητα, μιλάει για τα πάντα. Από τις αφορμές και τις εσωτερικές διεργασίες που οδηγούν στην δημιουργία των έργων του, μέχρι τις παιδικές του μνήμες από ανέμελες διακοπές στην Ελλάδα, αλλά και τα πιο τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του. Συγκινήθηκε αρκετές φορές –πράγμα που έκανε ακόμη πιο ιδιαίτερο το βλέμμα του-, χάθηκε στις αναμνήσεις του αποδεικνύοντας πως και για εκείνον, η χώρα μας κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και το μυαλό του.

«Με τα γλυπτά μου που υπάρχουν στην γκαλερί θέλω να μεταδώσω διάφορα μηνύματα».

– Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για αυτά που βλέπουμε;

Με τα γλυπτά μου που υπάρχουν στην γκαλερί θέλω να μεταδώσω διάφορα μηνύματα. Στο ένα βλέπετε μια γυναικεία φιγούρα, τη Μητέρα Φύση, να κρατάει με ένα πανί την Γη. Ολοι πιστεύουμε ότι έχουμε πολλή δύναμη αλλά η Φύση είναι πολύ πιο δυνατή και πρέπει να τη σεβόμαστε, να εκτιμάμε τα δώρα της. Και μέσα από εκείνη, όλες τις μητέρες.

– Βλέπουμε ότι σε πολλά υπάρχει κίνηση.

Ναι, και έχει τη σημασία της, όπως στο γλυπτό που συμβολίζει τους διάφορους ρόλους που καλείται να αναλάβει η σύγχρονη γυναίκα. Την έχω βάλει να κρατάει στους ώμους της μια ράβδο, όπου στη μία άκρη υπάρχει μια σφαίρα, η οποία συμβολίζει τη γυναικεία ενέργεια, και στην άλλη ένας κύβος που είναι η αντρική ενέργεια. Η γυναίκα ταλαντεύεται δεξιά και αριστερά, χωρίς ποτέ να χάνει την ισορροπία της.

– Δεν βλέπουμε όμως μόνο γλυπτά, αλλά και πίνακες.

Τα γλυπτά, για να ολοκληρωθούν, χρειάζονται ένα με δύο χρόνια. Χρειάζομαι κάτι να με απασχολεί στο ενδιάμεσο. Ενας πίνακας είναι πιο συναισθηματικός και μπορώ να τον φτιάξω σε μία μέρα, το πολύ δύο όταν θα πρέπει να περιμένω την μπογιά να στεγνώσει προτού κάνω την επόμενη στρώση.

«αποτυπώνω χρωματικά την ανθρώπινη αύρα χρησιμοποιώντας το περίγραμμα της δικής μου μορφής».

– Μιλήστε μας για εκείνους που δείχνουν πολύχρωμα δαχτυλικά αποτυπώματα.

Αυτοί χρειάζονται παραπάνω χρόνο γιατί πρέπει να χαράξω τις γραμμές των αποτυπωμάτων, να κάνω κάτι σαν σφραγίδα” πριν ρίξω τα χρώματα. Φτιάχνω πολλούς τέτοιους πίνακες κατά παραγγελία. Μου δίνουν οι ενδιαφερόμενοι τα δαχτυλικά τους αποτυπώματά, τους ρωτάω ποια χρώματα προτιμούν και τα συνδυάζω. Συνήθως απευθύνονται σε εμένα ζευγάρια.

– Οι άλλοι πίνακες;

Αγαπώ την εξερεύνηση του διαστήματος και τη μελέτη του χρόνου και των εκρήξεων super nova, οπότε η έμπνευση έρχεται από εκεί. Επίσης, αποτυπώνω χρωματικά την ανθρώπινη αύρα χρησιμοποιώντας το περίγραμμα της δικής μου μορφής.

– Πώς και επιλέξατε το Four Seasons Hotel Astir Palace για την έκθεση;

Είχα έρθει νωρίτερα μέσα στην χρονιά και αμέσως ερωτεύτηκα το μέρος, γιατί με το που πάτησα το πόδι μου -όπως νόμιζα για πρώτη φορά στη ζωή μου-, με κατέλαβε ένα περίεργο συναίσθημα. Ήταν κάτι που δεν είχα αισθανθεί ξανά, σαν ένα μεγάλο κύμα θετικής ενέργειας. Ήταν τόσο έντονο που δεν μπορούσα να ανασάνω. Περπατούσα στην παραλία και ξαφνικά συνειδητοποίησα τι συνέβαινε. Τηλεφώνησα στον αδερφό μου Ντάνι, ο οποίος μου το επιβεβαίωσε: ήταν το μέρος που μείναμε όταν είχαμε έρθει διακοπές οικογενειακώς με τον πατέρα μου. Θυμήθηκα τα μπάνγκαλοους. Μείναμε στον Αστέρα. Φυσικά έχει αλλάξει, έχει ανακαινιστεί, αλλά η αίσθηση είναι η ίδια.

«Αγαπώ την εξερεύνηση του διαστήματος και τη μελέτη του χρόνου και των εκρήξεων super nova».

– Πόσων ετών ήσασταν τότε;

Πρέπει να ήμουν γύρω στα οχτώ. Και λυπάμαι πάρα πολύ γιατί δεν ζει πια ο άλλος μου αδερφός, ο Φραντσέσκο (τον έχασα πολύ νωρίς, ήταν μόλις 48 ετών). Θυμάμαι, πρέπει εκείνος να ήταν περίπου 11 ετών όταν είχαμε έρθει. Ερωτεύτηκε ένα κοριτσάκι που επίσης έκανε διακοπές εδώ. Ήταν η πρώτη του αγάπη. Το κορίτσι είχε γενέθλια και ο αδερφός μου ζήτησε από το προσωπικό να φτιάξουν μια μικρή τούρτα. Τον θυμάμαι να περπατάει με την τούρτα, σιγά-σιγά για να μη σβήσει το αναμμένο κερί που είχε πάνω, από το δικό μας μπάνγκαλοου σε εκείνο που έμενε το κορίτσι. Η υπόλοιπη οικογένεια τον παρακολουθούσαμε από το παράθυρο. Θαυμάζαμε το θάρρος του να το κάνει αυτό.

 –Ηταν η μόνη φορά που είχατε έρθει στην Ελλάδα πριν από τώρα;

Όχι, και μάλιστα ήμουν στην Αθήνα όταν πέθανε ο αδερφός μου.

– Οπότε έχετε πολύ μεγάλη σύνδεση με την χώρα μας.

Αναμνήσεις με τον πατέρα μου, τον αδερφό μου…

«Δε μου άρεσε ο χώρος του θεάματος. Επίσης, επειδή είμαι πολύ συγκεντρωτικός, δε μου άρεσε που, ως ηθοποιός δεν είχα τον έλεγχο σε τίποτα».

– Δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι να χάνεις έναν αδερφό.

Όταν έχασα τον αδερφό μου ήταν πιο δύσκολο από όταν έχασα τους γονείς μου. Δεν το περιμένεις με τα αδέρφια σου. Φαντάζομαι το μόνο δυσκολότερο είναι να χάνεις παιδί. Αυτό το έζησε ο πατέρας μου με τον πρώτο του γιο, τον Κρίστοφερ. Ηταν μόλις τριών ετών. Χρόνια αργότερα έδωσα στον γιο μου αυτό το όνομα. Η συγκίνηση του πατέρα μου ήταν απερίγραπτη, μόλις τον κράτησε στην αγκαλιά του.

– Κι εμείς οι Ελληνες όμως, έχουμε ιδιαίτερη σχέση με την οικογένειά σας. Αγαπούσαμε πολύ τον πατέρα σας. Τον νιώθαμε ως επίτιμο Ελληνα. Αισθάνεστε αυτή την αγάπη να απευθύνεται και σε εσάς όταν έρχεστε;

Οι άνθρωποι λατρεύουν τον πατέρα μου. Είμαι πολύ τυχερός που το νιώθω αυτό σε πολλές χώρες. Φυσικά όμως, υπάρχει ιδιαίτερη σύνδεση με τους Έλληνες χάρη στο “Greek Tycoon”, “Τα κανόνια του Ναβαρόνε” και κυρίως τον “Ζορμπά”. Ηταν τόσο κλασική ελληνική φιγούρα στην αξέχαστη σκηνή με το συρτάκι. Προτάθηκε για Οσκαρ και δεν το πήρε επειδή ήταν μεξικανικής καταγωγής. Δυστυχώς στο Χόλιγουντ υπάρχουν αυτά. Ο πατέρας μου “μιλούσε” στους ανθρώπους. Ηταν διεθνής. Οταν ενσάρκωνε Έλληνα, ήταν Έλληνας, το ίδιο όταν ενσάρκωνε Άραβα, Μεξικανό, Ιταλό, κ.ο.κ. Υποδύθηκε έναν Εσκιμώο, έναν Κινέζο Αυτοκράτορα.

«Τα γλυπτά, για να ολοκληρωθούν, χρειάζονται ένα με δύο χρόνια».

– Κι εσείς ασχοληθήκατε λίγο με την ηθοποιία.

Πριν από πολύ καιρό. Δε μου άρεσε ο χώρος του θεάματος. Επίσης, επειδή είμαι πολύ συγκεντρωτικός, δε μου άρεσε που, ως ηθοποιός δεν είχα τον έλεγχο σε τίποτα. Υπήρχε ο παραγωγός, ο σκηνοθέτης, τα άλλα “Εγώ”. Γιατί φυσικά, ως ηθοποιός έχεις υψηλή αίσθηση του “Εγώ” και έρχεσαι σε σύγκρουση με όλων των άλλων, ακόμη και των συναδέλφων σου. Είναι ένας κόσμος ψεύτικος και καταλήγουν να τον πιστεύουν. Εγώ είμαι πιο πρακτικός, είμαι των απτών πραγμάτων, και μου αρέσει να έχω τον έλεγχο. Ό,τι κάνω είναι δικό μου. Χρεώνομαι την επιτυχία και την αποτυχία μόνος μου. Μου αρέσει να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου.

– Είχατε πάντοτε την δυνατότητα να κάνετε αυτό που θέλατε στην Τέχνη σας;

Έχω υπάρξει πολύ τυχερός. Δεν χρειάστηκε ποτέ –με συγχωρείτε για την έκφραση-, να “εκπορνεύσω” την τέχνη μου. Με την έννοια ότι πάντοτε δημιουργούσα αυτό που ήθελα και είχε επιτυχία γιατί στους ανθρώπους άρεσαν οι δημιουργίες μου. Οχι τόσο στους κριτικούς τέχνης. Αλλά εγώ κάνω τέχνη για τους ανθρώπους. Οι κριτικοί θέλουν την τέχνη που πρέπει να εξηγήσουν επειδή κανείς δεν την καταλαβαίνει. Οταν κάνεις έργα που ο κόσμος αγαπάει και απολαμβάνει, την θεωρούν επιφανειακή, αλλά εμένα δε με νοιάζει τι τους αρέσει και τι όχι. Και έχω στηρίξει όλη μου την καριέρα στο να μην νοιάζομαι γι’ αυτό. Οι άνθρωποι που συλλέγουν τα έργα μου, ως επί το πλείστον, δεν τα πουλάνε γιατί σημαίνουν κάτι σε αυτούς και θέλουν να τα κρατήσουν.

«Θέλω τα γλυπτά μου να έχουν σύνδεση με τον περιβάλλοντα χώρο».

– Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη;

Από πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ασχολούνταν με την γλυπτική και τη ζωγραφική. Οι ηθοποιοί έχουν πολύ χρόνο ανάμεσα στα γυρίσματα και χρειάζονται χόμπι. Αυτό ήταν το δικό του.

– Πού θα είναι η επόμενη έκθεσή σας;

Στο Σεν Τροπέ. Πραγματοποιείται σε ολόκληρη την πόλη και στην γκαλερί.  Αγαπώ να εκθέτω σε δημόσιους χώρους γιατί δεν είναι πια δικά μου τα έργα. Γίνονται δημόσια και ανήκουν σε όλους. Γι’ αυτό και προσπαθώ να είναι διαδραστικά και σε μια παγκόσμια γλώσσα. Είναι ο λόγος που χρησιμοποιώ πολύ τα χέρια. Επίσης, επειδή εκθέτω πολύ σε αραβικές χώρες, μόνο τα χέρια μπορούν να φανούν από το ανθρώπινο σώμα. Κάθε μου γλυπτό έχει κάποιο βαθύτερο νόημα και μήνυμα. Γι’ αυτό και δίνω σημασία στο κείμενο που τα συνοδεύει. Θέλω επίσης τα γλυπτά μου να έχουν σύνδεση με τον περιβάλλοντα χώρο. Γι’ αυτό σε εκείνο της Γκίζας έδωσα το σχήμα πυραμίδας και της Βενετίας, γέφυρας.

«Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους όταν χαίρονται τα έργα μου και να τους τα περιγράφω».

– Θα κάνετε διακοπές στην Ελλάδα ή θα πάτε απευθείας στο Σεν Τροπέ;

Μέχρι τις 12 Ιουλίου θα μείνω εδώ, στο Four Seasons Hotel Astir Palace και μετά θα πάω στο Σεν Τροπέ. Θέλω να είμαι εδώ κάποιες μέρες για την έκθεση. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους όταν χαίρονται τα έργα μου και να τους τα περιγράφω.

– Τέλεια! Τι θα κάνετε τώρα;

Θα πάω στο γυμναστήριο και μετά ίσως για μπάνιο. Η θάλασσα είναι υπέροχη.

Διαβάστε ακόμα: Από το Παρίσι στο Βερολίνο με την Audemars Piguet. Tα «μαλακά ερείπια» του Ανδρέα Αγγελιδάκη.

TAGS :
καλλιτέχνης τέχνη

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook