Πράγματα που συμβαίνουν υπό το σκότος.

Ο οινικός κόσμος δεν είναι τόσο αθώος και κρύβει διάφορες απάτες, κομπίνες και σκάνδαλα. Άλλα μικρά και αστεία ή πικάντικα και άλλα σοβαρά και επικίνδυνα. Κάποια από αυτά έχουν γίνει και ταινία ή ντοκιμαντέρ, άλλα έχουν απλά απασχολήσει κατά καιρούς τον τύπο, τις αρχές ή τη δημόσια υγεία.

Όχι, αυτό δε σημαίνει πως ο κόσμος του κρασιού είναι διεφθαρμένος αλλά εφόσον μιλάμε για ένα προϊόν προς πώληση (και μάλιστα αρκετά δημοφιλές) και άρα για λεφτά, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε πως μπορεί να πάει το πράγμα. Πάμε να δούμε κάποια από τα πιο σημαντικά.

Κάποια στιγμή οι Αυστριακοί αποφάσισαν να βάζουν στα κρασιά τους λίγη αιθυλενογλυκόλη (συστατικό που χρησιμοποιείται στα αντιψυκτικά) για να τα κάνουν πιο γλυκά.

Mα αιθυλενογλυκόλη στα κρασιά; Τρελάθηκαν στην Αυστρία; (φωτογραφία: flatiron-wines.com).

1. Το αντιψυκτικό υγρό της Αυστρίας (1985)

Ναι κι όμως διαβάσατε σωστά. Το 1985 ορισμένοι οινοπαραγωγοί της Αυστρίας αποφάσισαν πως αν βάλουν λίγη αιθυλενογλυκόλη (συστατικό που χρησιμοποιείται στα αντιψυκτικά) στα κρασιά τους θα τα κάνουν πιο γλυκά και πιο πλούσια (να προσομοιάζουν το στυλ των κρασιών όψιμου τρύγου κάπως). Σε κάποιον ποιοτικό έλεγχο (και επομένως χημική ανάλυση) έσκασε η βόμβα. Βρέθηκαν μέχρι και 5 gr/l αιθυλενογλυκόλης, σε κάποιες φιάλες.  Δεν πέθανε ούτε αρρώστησε κάποιος καταναλωτής από αυτά τα κρασιά αλλά σκοτώθηκε παντελώς το αυστριακό κρασί.

Οι εξαγωγές εξαφανίστηκαν και έκαναν πολλά χρόνια για να βγάλουν τη ρετσινιά από πάνω τους και να τους εμπιστευτεί ξανά η αγορά. Η κυβέρνηση έλαβε μέτρα, κάνοντας πολύ πιο αυστηρή τη νομοθεσία για το Αυστριακό κρασί, με σκοπό να χτίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του κοινού και το brand του Αυστριακού κρασιού. Αυτό θα μπορούσα να πω πως έχει μάλλον ξεπεραστεί και ευτυχώς γιατί τα Αυστριακά κρασιά είναι για πολλά αστεράκια. Gruner μέχρι να σβήσει ο ήλιος κι ας μη μπορώ να προφέρω σωστά το Niederosterreich.


Ο κολοσσός E & J Gallo έφτιαχνε Pinot Noir από το το Languedoc. Μόνο που δεν ήταν όλο… Pinot Noir.

2. To Pinot του Languedoc (2004)

Κοιτάξτε να δείτε πως έχει εδώ η φάση. Βγαίνει η ταινία Sideways όπου ο πρωταγωνιστής έκανε slogan την ατάκα «If anyone orders Merlot I’m leaving, I’m not drinking any fucking Merlot». Σε όλο το έργο ο Miles (Paul Giamatti) εκθειάζει το Pinot Noir, βρίσκει γήινες νότες, σπαράγγια, κεράσια στο ποτήρι του και αφιονίζεται. Η επιτυχία της ταινίας ανέβασε στα ύψη τη δημοφιλία του Pinot και έτσι ο κολοσσός E & J Gallo αποφάσισε να λανσάρει ένα Pinot Noir στην αγορά. Βρήκε που λέτε Pinot Noir από το Languedoc σε τιμή χάρισμα.

Αγόρασε 13. 5 εκατομμύρια λίτρα Pinot αλλά ο τεράστιος αυτός όγκος  θορύβησε τις Γαλλικές Αρχές και έτσι άρχισαν να το ψάχνουν. Ανακάλυψαν λοιπόν πως παράγονται μόνο 5 εκατομμύρια λίτρα Pinot Noir στην περιοχή (ουψ) το χρόνο. Οι σατανάδες μόλις τελείωσε το Pinot τους έστελναν Merlot και Syrah (σου λέει αμερικανάκια είναι σιγά μην καταλάβουν). Φυσικά όλο αυτό κατέληξε στα δικαστήρια με την υπεράσπιση να λέει τη φοβερή ατάκα «ναι, αλλά κανείς δεν παραπονέθηκε».


Ο δαιμόνιος Kurniawan υπήρξε ο μεγαλύτερος απατεώνας του κρασιού και ο πρώτος που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για απάτη.

O Ινδονήσιος, μυστήριος τύπος, Rudy Kurniawan (φωτογραφία: nytimes.com).

3. Η υπόθεση Rudy Kurniawan (2012)

O Kurniawan θα μείνει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος απατεώνας του κρασιού και ο πρώτος που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για απάτη που αφορά το κρασί. Γύρω στο 2000 έκανε την εμφάνιση του στο LA ένας Ινδονήσιος, μυστήριος τύπος, o Rudy Kurniawan, που έδειχνε να έχει πολλά λεφτά (άγνωστο από πού). Παρτάρες, ποτάρες, κρασάρες και τα σχετικά του άνοιξαν την πόρτα στους κύκλους της ελίτ και από εκεί στις δημοπρασίες πανάκριβων κρασιών. Φανταστείτε πως είχε το παρατσούκλι Dr Conti από τα πολλά μπουκάλια Romanee Conti που αγόραζε.

Τα νούμερα όπως καταλαβαίνετε ήταν αστρονομικά. Σε μια δημοπρασία το 2006 κατάφερε και πούλησε 24.7 εκατομμύρια δολάρια σε κρασί, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν 10. Όλα πήγαιναν πρίμα μέχρι που άρχισαν να εμφανίζονται στην αγορά Βουργουνδίες του Ponsot από το 1945 μέχρι το 1971 ενώ η οικογένεια ξεκίνησε να κάνει κρασί μόλις από το 1982. Αυτό ήταν το πρώτο καμπανάκι. Το δεύτερο ήρθε όταν ο πολυεκατομμυριούχος Bill Koch ανακάλυψε ψεύτικα κρασιά στη συλλογή του και προσέλαβε ερευνητές και ντετέκτιβ για να δουν πως έφτασαν εκεί. Κινητοποιήθηκε μέχρι και το FBI.

Όλα έδειχναν τον Rudy και σε μια έφοδο στο σπίτι του βρήκαν όλα τα σύνεργα για τη δημιουργία πλαστών ετικετών, φελλών κτλ. Οι φήμες (και όσοι εξαπατήθηκαν από αυτόν τον ευφυή απατεώνα) λένε πως ο Rudy είχε απίστευτα καλή παλέτα και μπορούσε να ξεχωρίζει τα διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε χρονιάς. Με αυτό σαν όπλο γέμιζε τα μπουκάλια με κρασί (όχι από το Romanee Conti φυσικά, αλλά καλής ποιότητας). Η λογική ήταν πως αυτά τα πανάκριβα, μυθικά κρασιά σπανίως ανοίγονται (κυρίως αλλάζουν χέρια με τη μορφή επένδυσης) και δοκιμάζονται οπότε σχεδόν κανείς δεν ξέρει ακριβώς πως είναι. Αυτό που σκέφτομαι εγώ είναι πως, αν αυτός ο τύπος είχε τόσο πολύ ταλέντο στη γευσιγνωσία, είναι κάπως κρίμα που πήγε παντελώς χαμένο για το εύκολο (και πολύ) χρήμα.


Ο Montalcino Gianfranco Soldera είδε ένα πρωί το κρασί του Brunello di Montalcino, αξίας 25 εκατομμυρίων δολαρίων, χυμένο στον υπόνομο.

To κρασί του… σκανδάλου (φωτογραφία: albertwines2u.com).

4. Δυο σε ένα σκάνδαλα στο Montalcino (2012)

Τι θα λέγατε αν πηγαίνατε μια μέρα στο κελάρι σας, όπου κρατάτε στα βαρέλια τις χρονιές 2007 – 2012 για να παλαιώσουν και αντικρύζατε τα βαρέλια άδεια και ένα λουτρό κρασιού να πλημμυρίζει το κελάρι; Μάλλον οι φωνές σας θα ακουγόντουσαν μέχρι τη Λαμία. Αυτό ακριβώς συνέβη στον διάσημο οινοποιό του Montalcino Gianfranco Soldera και το κρασί που έχασε ήταν φυσικά Brunello di Montalcino, αξίας 25 εκατομμυρίων δολαρίων. Το γεγονός πως το κρασί δεν κλάπηκε αλλά χύθηκε και κατέληξε στον υπόνομο ήταν δείγμα απόλυτης κακίας ή ίσως και εκδίκησης.

Ο Gianfranco ήταν άνθρωπος με πολύ συγκεκριμένες απόψεις, ήταν απόλυτος και δεν μάσαγε τα λόγια του. Είχε πολύ συγκεκριμένη άποψη για τα Brunello και προσπαθούσε με τον τρόπο του να την «επιβάλει». To 2008 έσκασε το σκάνδαλο Brunellopoli, όπου σπουδαίοι παραγωγοί του Montalcino κατηγορήθηκαν πως χρησιμοποιούσαν και άλλες ποικιλίες πέραν από Sangiovese στις πανάκριβες φιάλες τους (αυτό είναι παράνομο, το Brunello di Montalcino πρέπει να είναι 100% Sangiovese).

Φήμες λένε πως είχε βάλει το χέρι του και ο Gianfranco σε αυτή την αποκάλυψη και ίσως κάποιοι να ήθελαν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Άρχισαν να υποψιάζονται μέχρι και εμπλοκή της μαφίας, γιατί μην ξεχνάτε, στην Ιταλία είμαστε. Το έγκλημα διαλευκάνθηκε το Δεκέμβριο του 2012. Υπεύθυνος για αυτό ήταν ο πρώην υπάλληλος του οινοποιείου, Andrea di Gisi. Ο δυσαρεστημένος υπάλληλος μετά από καυγά με τον Gianfranco μπήκε στο κελάρι από το παράθυρο και άδειασε όλα τα βαρέλια. Έφαγε 4 χρόνια φυλακή και η όλη ζώνη του Montalcino έχασε 10 εκατομμύρια ευρώ σε κέρδος από τις πωλήσεις εξαιτίας αυτού του συμβάντος.


Η αυστραλιανή φίρμα Yellow Tail γέμισε πέρυσι τη Μεγάλη Βρετανία με «μούφα» κρασιά.

Mαϊμού κρασιά εξ Αυστραλίας; (φωτογραφία: mashed.com).

5. Η κομπίνα Yellow Tail (2021)

Αν νομίζετε πως οι κομπίνες, τα σκάνδαλα και οι απάτες αφορούν μόνο ακριβά κρασιά είστε γελασμένοι. Πριν περίπου ένα χρόνο το UK γέμισε με «ψεύτικα» κρασιά της αυστραλιανής φίρμας Yellow Tail. H συγκεκριμένη εταιρία κάνει «εύκολα» και αρκετά pop κρασιά, σε πολύ χαμηλές τιμές, που είναι αρκετά διαδεδομένα εδώ (εξ ου και η «ανάγκη» για αναπαραγωγή τους σε μαϊμού εκδοχή). Τα παράπονα κάποιων καταναλωτών κίνησαν υποψίες και έτσι ανακαλύφθηκε η κομπίνα. Τα κρασιά ήταν μούφα και εικάζουν πως πίσω από αυτό κρύβεται κινέζικο χέρι. Μα είναι μανούλες οι άνθρωποι στις μαϊμούδες, στο κρασί θα κόλλαγαν.

Άμα σας άρεσε θα κάνω και μέρος 2ο γιατί έχει ψωμί η υπόθεση.

ΥΓ1: Σε επόμενο άρθρο θα σας πω με ποια μέσα επιβεβαιώνουν οι ειδικοί την αυθεντικότητα ενός κρασιού και τα νέα κόλπα που χρησιμοποιούν τα οινοποιεία για να καταπολεμήσουν τις μαϊμούδες.

ΥΓ2: Μιας και λέμε για σκάνδαλα, θέλω να αναφερθώ στο παρολίγον δικό μου «σκάνδαλο» με τη λάθος διατύπωση σχετικά με το Riffault, σε προηγούμενο άρθρο (μην τρέξετε να το δείτε, έχει διορθωθεί). Σας ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό αλλά και για τα μελλοντικά μου λάθη γιατί σίγουρα θα κάνω κι άλλα, καθότι άνθρωπος ατελής και με ροπή στη μάθηση (από τα λάθη μαθαίνουμε).

 

Διαβάστε ακόμα: Biondi-Santi, στα άδυτα του κορυφαίου οινοποιείου σε μια ξεχωριστή γευσιγνωσία.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top