«Ωραίο που ήταν το φεγγάρι μας εχθές αργά το βράδυ!»

Σοφία Πόταρη, «Το φεγγάρι»

Το παραθύρι ανοιχτό ήτανε χθες αργά το δείλι
Και μια κουρτίνα αραχνοΰφαντη ανατρίχιαζε απαλά
Το αεράκι της σιωπής γλυκά φιλούσε το καντήλι
Και το κρεβάτι, θάλασσα που μας ταξίδευε γλυκά…

Το φεγγάρι ωραία γελούσε χθες αργά το βράδυ
Το φως του σιγοσεργιανούσε μες στην κάμαρη αχνά
Όλο το σύμπαν νιο αστεροκεντημένο υφάδι
Π’ αρχίνησε να πλέκει τ’ ουρανού του η γλαυκή θεά

Το φεγγάρι αχνοπατούσε πάνω στα γυμνά κορμιά μας
Και οι μορφές μας όλο βάφονταν πανώρια ζωγραφιά
Μάγισσα νύχτα στόλιζε μ’ αστέρια τα μαλλιά μας
Κι άστραφτε ο έρωτας στου μπλε ουρανού την πινελιά

Ωραίο που ήταν το φεγγάρι μας εχθές αργά το βράδυ!
Βάφτιζε φως τον έρωτα σε κούπα με πεντάγλυκο κρασί
Γλιστρούσε αθόρυβα στης χαραμάδας το λαρό σκοτάδι
Στο πάτωμα ζεστό χυνόταν κι ολοκόκκινο χαλί

(Από τη συλλογή «Δηλητήριο σε μέλι», εκδ. Νησίδες, 2016)

 

* Οι ποιήτριες ανθολογούνται κατά ηλικιακή σειρά.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για τη σελήνη.  

 

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top