«Ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι, που ανατέλλει // με χρυσοκίτρινη μας έλουσε αρμονία».

Σοφία Κολοτούρου, «Ακροθαλασσιά»

Είναι της νύχτας η καρδιά από γάλα [..]
Είναι της νύχτας η καρδιά από στάχτη
Κώστας Κουτσουρέλης, Νύχτα

Είναι της νύχτας η καρδιά από μέλι:
νύχτα τ’ Αυγούστου, σε θεσπέσια παραλία.
Ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι, που ανατέλλει

με χρυσοκίτρινη μας έλουσε αρμονία.
Ο κόσμος στάθηκε, σ’ απόλυτη γαλήνη
καθώς οι ανάσες των κυμάτων, μία μία

σμίγουν υπόκωφα στα βράχια, στη Σελήνη –
ως συντονίζονται με τον παλμό των άστρων.
Το φως του δειλινού όλο αχνοσβήνει

και θα το υμνήσουν στίχοι νέων ποετάστρων –
νέα ζεύγη, λόγια του έρωτα θα πούνε
μισοκρυμμένα στις σκιές των κάστρων.

Δέντρα κι ανθρώποι πάλι ακινητούνε
στ’ όνειρο απ’ το Μεγάλο Καλοκαίρι.
Της θερινής νυχτός το κάλεσμα, που ακούνε

είναι της πλάσης η Αρχή, που όλα τα ξέρει.
Θα ’ρθούνε –το γνωρίζουν– κι οι χειμώνες
κι οι πόνοι κι ο καθένας θα υποφέρει.

Μ’ ακόμη ο νους, γεμάτος ανεμώνες,
στην Άνοιξη, στο Θέρος όλο ελπίζει,
σ’ αισιόδοξα τραγούδια και εικόνες

πιστεύει ακόμη. Ακόμη συνεχίζει.
Αχ, καλοκαίρι της ζωής, που δεν σε μέλλει,
το Έσω Φθινόπωρο έρποντας σου σφυρίζει:

Είναι της νύχτας η καρδιά από μέλι.

 

(Ανέκδοτο ποίημα της Σοφίας Κολοτούρου)

 

* Οι ποιητές ανθολογούνται κατά ηλικιακή σειρά.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για το τέλος του καλοκαιριού.

 

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top