Ωδή στο στήθος (μου)

Η νέα sex editor Γεωργία Δρακάκη τα γράφει όπως τα ζει: Απροσποίητα, και με πάθος.

Τα μικρά μου εφηβικά στηθάκια

Τα κορίτσια που γεννηθήκαμε στα 90s μεγαλώσαμε με τα σουτιέν των μαμάδων μας φόρα παρτίδα. Τουλάχιστον εγώ έβλεπα τα σουτιέν της μαμάς κρεμασμένα από τα πόμολα στις ντουλάπες, ενίοτε και σκορπισμένα μες στο σπίτι. Την θυμάμαι πάντα να ξεκουμπώνει το σουτιέν με ανακούφιση όταν γύριζε από την δουλειά, σε αντίθεση με την γιαγιά μου που την θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να κοιμάται με το σουτιέν της.

Μέχρι τα δεκατέσσερά μου, το στέρνο μου έμοιαζε με αυτό ενός αγοριού. Οι φίλες μου είχαν καμπύλες, τρίχες (που μετά μανίας αφαιρούσαν με ξυραφάκι) και, φυσικά, σουτιέν. Το καλοκαίρι στην παραλία φορούσα το πάνω μέρος του μπικίνι για λόγους καθαρά στιλιστικούς-όχι λίγες φορές, τα αγόρια με κορόιδευαν.

Λίγο πριν τα δεκαοχτώ, καλωσόρισα επιτέλους δύο συμπαθείς λοφίσκους, αρκούντως ικανούς να φιλοξενηθούν στο μικρότερο δυνατό μέγεθος στηθόδεσμου και στα αγχωμένα χέρια των πρώτων semi-πλατωνικών εραστών μου. Έπαψα σταδιακά να δίνω σημασία στο μέγεθος του στήθους μου, ακούγοντας, όταν μεγάλωσα, από τον μπαμπά μου διάφορα ωραία περί μοντέλων και κομψότητας και χορευτριών στο Moulin rouge. Πάντοτε, όμως, πρόσεχα στις άλλες γυναίκες το μπούστο τους και είχα στο νου το απίθανα πλούσιο στήθος της μητέρας μου, που δεν κληρονόμησα.

Η καλύτερή μου φίλη στο Πανεπιστήμιο διέθετε το πιο όμορφο κεφάλι που είχα δει ποτέ μου σε κορίτσι, ένα ζευγάρι απίθανα ψηλά και λιγνά πόδια, πλην όμως στήθος με το σταγονόμετρο που έκανε το δικό μου να φαντάζει μια χαρά χυμώδες. Εκεί, λίγο πριν τα είκοσι, η σκέψη μου άρχισε να αλλάζει.

Όταν άγγιξα σιλικονάτα στήθη άλλων

Παρά το «αριστοκρατικό» του μέγεθος, αυτό που χωράει σε ένα ποτήρι σαμπάνιας και άλλα τέτοια ωραία, το μυαλό μου θεωρούσε ότι έπρεπε να το αναδείξω και ασχολούμουν καθημερινά με αυτό, ελέγχοντάς το στον καθρέφτη μήπως και φούσκωσε λιγάκι. Ως μαθήτρια λυκείου, αγαπημένη μου αγορά ήταν αυτή του σουτιέν. Ποια τζιν και ποιες φούστες… σουτιέν, λέμε, σε όλα τα χρώματα, σχέδια, μήκη και πλάτη, σουτιέν κατά βάση με ενίσχυση να σπρώξει λίγο τα πράγματα προς τα πάνω, να ξεγελάσει εμένα και όποιους ήθελα να ξελογιάσω προβάλλοντας κάτι που δεν διέθετα. Είχα μαύρο, μπεζ, λαχανί-ω, αθάνατα 00s-, είχα στράπλες, είχα με διπλές τιράντες για έξτρα στήριξη (γελάει ο κόσμος), είχα, και τι δεν είχα.

Το σουτιέν με έκανε να αισθάνομαι γυναίκα, ήταν φίλος μου. Το πρώτο μου αγόρι με έκανε να νιώσω υπέροχα με το σώμα μου και συγκεκριμένα με το κομμάτι του που με έκανε να αισθάνομαι ανασφαλής. Το φιλούσε και το χάιδευε με αγάπη και εφηβικό πόθο, γινόμουν  μια μικρή θεά μες στα χέρια του. Πλέον, νοιαζόμουν μόνο για αυτόν, ο έρωτας μετατοπίζει την έγνοια του εαυτού στον Άλλο. Και αφού σε εκείνον τον Άλλο άρεσε το στήθος μου όπως ήταν, οι αγορές σουτιέν άρχισαν σιγά σιγά να εξασθενούν. Φορούσα τις μπλούζες και τα φορέματά μου κατάσαρκα, ενώ το καλοκαίρι απολάμβανα την χαρά του topless.

Ο εφηβικός έρωτας ξεθώριασε στα πρώτα χρόνια της φοιτητικής ζωής και ακολούθησε μια σεβαστή σεξουαλική θητεία με άντρες που, ομολογουμένως, κακό λόγο για το στήθος μου δεν είχαν. Δήλωναν, πάντα, οι εραστές μου λάτρεις του πιο κομψού μεγέθους, αλλά εμένα πλέον δεν με ένοιαζε καθόλου. Η έγνοια για αψεγάδιαστη επιδερμίδα, για αντηλιακό ακόμα και τους χειμωνιάτικους μήνες, για το σωστό μήκος στο τακούνι διαδέχθηκε αρμονικά την πρώιμη ανησυχία για το «αν θ’ αρέσουν στ’ αγόρια τα βυζιά μου».

Μετά από αρκετές κουβέντες με γυναίκες αρκετά μεγαλύτερές μου, μίας εκ των οποίων υπήρξα ερωμένη σε μία φάση πειραματισμών και ανοιχτωσιάς, συνειδητοποίησα ότι τα Αγόρια κοιτάζουν λεπτομέρειες όπως το μέγεθος των γλουτών ή του στήθους, ενώ οι Άντρες δεν στέκονται εκεί. Οι άντρες εκτιμούν, ας πούμε, περισσότερο τα καλοσχηματισμένα χείλη πάνω σε ένα καθαρό, φυσικό πρόσωπο, από ό, τι ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο στήθος.

Και επειδή δεν έχω κάνει μονάχα εκλεπτυσμένου τύπου συζητήσεις στην ζωή μου, έχω ακούσει εννοείται το all time classic μάτσο θέσφατο που διδάσκει γεμάτο λαϊκή σοφία ολόκληρες γενέες ανδρών: οι γυναίκες με ωραία οπίσθια, δεν έχουν μεγάλο στήθος, ενώ οι γυναίκες με πλούσιο στήθος, συνήθως δεν καμπυλώνουν από πίσω. Ακόμα, ότι οι κοντές γυναίκες έχουν μεγαλύτερο στήθος από τις ψηλές. Ή ότι το στήθος ας έχει ότι μέγεθος θέλει, ας μην είναι όμως πιο μικρό από την κοιλίτσα μια γυναίκας.

Σε κάθε περίπτωση, μιλώντας για εμένα από την θέση του εκτιμητή γυναικείου στήθους, δεν θεωρώ τυχαίο ότι και οι δύο γυναίκες με τις οποίες έτυχε να κάνω έρωτα, είχαν (και συνεχίζουν, ελπίζω, να έχουν) αφράτο στήθος, γεμάτο χυμούς και όγκο.

“Κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να ξέρει πώς να ξεκουμπώνει αστραπιαία το σουτιέν και δη, για επιπλέον πόντους, με το ένα χέρι”.

Το πρώτο πορνό

Το πρώτο πορνό που είδα ακουσίως στην ζωή μου δεν ήταν πορνό και σύντομα το ακουσίως έγινε εκουσίως. Η πρώτη φλόγα που αισθάνθηκα εκεί κάτω προήλθε από την αισθησιακή σειρά ταινιών Εμμανουέλα, αυτήν την Γαλλίδα καλλονή με το μικρό στήθος και το αψεγάδιαστο σώμα. Βράδια καλοκαιριού σε ηλικία γυμνασιακή, άνοιξα τα μάτια μου στον κόσμο των ενήλικων ηδονών και οι σκηνές σεξ από τις ταινίες που έπαιζε ένα τηλεοπτικό κανάλι-δεν θυμάμαι ποιο- μετά τις 2 τα ξημερώματα επηρέασαν την στάση μου απέναντι στον έρωτα και την ιεροτελεστία της συνεύρεσης με έναν ή περισσότερους ανθρώπους ανά φορά.

Οι επόμενες ερωτικές ταινίες που θα έβλεπα με φίλους και φίλες, δήθεν από περιέργεια, κατά βάση από άγρια ανάγκη και ακατανίκητη επιθυμία, έσφυζαν από γυναίκες με τεράστια, πλαστικά στήθη που στέκονταν προκλητικά στο πάνω μέρος του κορμιού τους, χωρίς να ακολουθούν την κίνηση που αυτό έκανε για να συντονιστεί με τον παρτενέρ του.

Χρόνια μετά τα ξαναμμένα σχολικά μου, εργάστηκα ως DJ σε ένα μπαρ κονσομασιόν και, πέραν της εξοικείωσής μου με τις ζωές γυναικών από το ανατολικό μπλοκ και τα Βαλκάνια, ζωές γεμάτες πάθη και ζόρια, είχα την τύχη να αγγίξω ένα σιλικονάτο στήθος, από αυτά που υπήρχαν σε περίσσεια μες στο μαγαζί. Η Ρουμάνα φίλη που με άφησε να το κάνω με άφησε άναυδη με την κίνησή της αυτή-έβλεπε ότι κάρφωνα συχνά το βλέμμα μου πάνω στο μπούστο της. Αυτή την αφή, πάντως, δεν την προσδοκούσα: πολύ σκληρή επιφάνεια, η φύση απούσα, δεν μου άρεσε καθόλου.

Η αγαπημένη μου κομμώτρια στην γειτονιά του πατρικού μου είχε στήθος μικρότερο από το δικό μου, μια μέρα όμως αυτό άλλαξε. Τρία νούμερα μεγαλύτερα της προσέθεσαν αυτοπεποίθηση και σεξ απίλ που ίσως έλειπε από άλλα της χαρακτηριστικά. «Πλέον, δεν χρειάζομαι και τα σουτιέν, στέκεται μια χαρά», μου είπε. «Και οι ρώγες σου που φαίνονται;», την ρώτησα. «Μα γι’ αυτό είναι οι ρώγες, για να φαίνονται», με αποστόμωσε.

Κάτω τα σουτιέν. Ή μήπως όχι;

Οι ρώγες και οι θηλές είναι κάτι που διαθέτουν και οι άντρες και οι γυναίκες-άραγε, βρέθηκε ο άνθρωπος που θα μας διαφωτίσει περί του λόγου ύπαρξής του στα αρσενικά στέρνα; Σε κάθε περίπτωση, κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να ξέρει πώς να ξεκουμπώνει αστραπιαία το σουτιέν και δη, για επιπλέον πόντους, με το ένα χέρι. Ακόμα, ένας άντρας που αξιώνει τα credits του καλού εραστή πρέπει να γνωρίζει ότι το βυζί δεν είναι γλειφιντζούρι ή scoop παγωτού ή πιάστρες, πρέπει να μην διστάζει να χρησιμοποιήσει τα δόντια του, όμως όχι αλόγιστα, πρέπει να αντιμετωπίζει το γυναικείο στήθος σαν τα προπύλαια του γυναικείου οργασμού, σαν μια πρώτη στάση -όχι βεβαίως αναγκαία για όλες μας- «προσκυνήματος» στο κορμί μας.

Το σουτιέν το αντιμετωπίζω πλέον, μερικά χρόνια πριν τα 30 μου, ως μια ακόμα αφορμή να καθυστερήσει, άρα να είναι ακόμα πιο επιτακτική, η ερωτική πράξη. Αφαιρουμένου του ρούχου, υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο ενδύματος. Η περίπτωση της διαφάνειας στο σουτιέν είναι ιδανική, ανάγοντας απευθείας το σουτιέν σε αμιγές σεξουαλικό και φαντασιακό εργαλείο. Επίσης, έχω αποτάξει τις ενισχύσεις και τα τοιαύτα-οι αγαπημένες μου μάρκες εσωρούχων διαθέτουν εξαιρετικά σχέδια καθαρού υφάσματος, χωρίς ίχνος μαξιλαρακίου και εσωτερικών επιθεμάτων.

Αν ανοίξεις, γενικώς, τα συρτάρια μου, θα δεις ελάχιστα σουτιέν. Επιλέγω να τα φοράω σε πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις, οι οποίες περιορίζονται στις εξής: α) να μην φαίνεται η ρώγα μου κάτω από ένα ελαφρύ ύφασμα και ιδίως εν όψει κάποιας επαγγελματικής ή φοιτητικής μου υποχρέωσης β) να κάνω κάποιον άντρα χαρούμενο που θα σπάσει και αυτό το φράγμα πριν αγγίξει το στήθος μου γ)να μην πονάει το στήθος τις μέρες της έμμηνου ρήσης, κατά τις οποίες και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο.

Η πρώτη περίσταση συχνά δεν αποτελεί περιορισμό, το τελευταίο διάστημα. Το καλοκαίρι ανακάλυψα το αλάνθαστο και κλασικό κόλπο της χαρτοταινίας που κολλάει πάνω στις θηλές και αυτές, πλέον, μπορούν να «κρυφτούν» χωρίς να αναγκάσουν τους μαστούς να κάνουν το ίδιο. Ενώ οι θηλές των αντρών βγαίνουν φάτσα φόρα σε θάλασσες, ακτές και μπαλκόνια, οι θηλές των γυναικών «δεν κάνει» λέει να φαίνονται, «προκαλούν».

Όσο και αν διαφωνώ, δεν μπορώ να μην δείξω κατανόηση απέναντι στο επιχείρημα ότι το στήθος της γυναίκας εκπέμπει ερωτισμό, σε αντίθεση με αυτό των αντρών – είναι λογικό ένας πλανήτης που κυβερνάται από άντρες να βάζει σε πρώτη θέση την σεξουαλική οπτική του στήθους και, ύστερα, την απολύτως φυσική. Εννοώ ότι οι γυναίκες έχουμε στήθος για να θηλάσουμε παιδιά. Πόσο υποκριτικό, όμως, είναι να χρησιμοποιείται αυτό το επιχείρημα από γυναίκες που αφηνιάζουν όταν το φύλο τους συνδέεται αυτομάτως με την μητρότητα!

Τα αδέσμευτα στήθη έχουν βρει υπερασπίστριες -για υπερασπιστές, δεν το συζητώ- ανά τους αιώνες και τους τόπους. Αρκετές φυλές της Αφρικής θεωρούν υγεία το γυμνό στήθος στις γυναίκες, ένδειξη γονιμότητας και φυσικά ομορφιά.

Η ιδέα της κάλυψης και συγκράτησης του γυναικείου στήθους γεννήθηκε για πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια, στην Ελλάδα. Στη Μινωική Κρήτη εμφανίστηκαν τα πρώτα φορέματα με ενσωματωμένο ένα είδος στηθόδεσμου, που συγκρατούσε το στήθος, χωρίς όμως να το καλύπτει. Αντιθέτως, το «μαστόδετον»  χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα από τις γυναίκες που συμμετείχαν σε αθλητικούς αγώνες και λέγεται ότι εφευρέθηκε από τους άντρες, προκειμένου το γυναικείο σώμα να μοιάζει περισσότερο με το αντρικό, περιορίζοντας το στήθος.

Ο πρώτος σύγχρονος στηθόδεσμος δημιουργήθηκε το 1889 από την Γαλλίδα Ερμίν Καντόλ και ήταν ένα εσώρουχο αποτελούμενο από δύο μέρη, ένα για την μέση, ένα για το στήθος. Από το 1907 το πάνω μέρος άρχισε να πωλείται ανεξάρτητα, με το όνομα soutien-gorge (υποστήριξη στήθους). Το φεμινιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα μέσα του 20 αιώνα ήταν αντίθετο με την χρήση του στηθόδεσμου και είναι ιστορικός όρος, πλέον, το «κάψιμο» των σουτιέν, ακόμα και αν λέγεται πως οι φεμινίστριες ουδέποτε τα έκαψαν, απλώς… τα πέταξαν.

Ζήτω τα βυζιά!

Φεμινιστικό, σεξουαλικό, χίπικο, ροκ εν ρολ ή οτιδήποτε άλλο το έχει χαρακτηρίσει κατά καιρούς, το ελεύθερο, άνευ σουτιέν, στήθος είναι χαρά θεού. Έμαθα να αισθάνομαι άνετα με το φυσικό του μέγεθος-που, μεταξύ μας, αυξήθηκε με το πέρασμα του καιρού. Έμαθα να μην βασίζω την ερωτική μου εικόνα με αυτό που στερεοτυπικά οι άντρες επιθυμούν. Έμαθα επιπροσθέτως να μην ντρέπομαι για το αν θα φανεί κάτι που, στο κάτω κάτω, είναι σώμα μου.

Κι έρχονται και οι γιατροί να επιβεβαιώσουν ότι το στήθος μιας γυναίκας που δεν φοράει σουτιέν έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να παραμείνει στητό στο πέρασμα των χρόνων. Η πλάτη επίσης ελαφραίνει και απελευθερώνεται-τέλος στα δυσάρεστα σημαδάκια εκεί πίσω από το κούμπωμα του σουτιέν!

Κάθε γυναίκα ξέρει τι της ταιριάζει καλύτερα και, κυρίως, τι επιθυμεί η ίδια-όσο θολό κι αν καθίσταται ενίοτε αυτό το τελευταίο, μιας που οι απαιτήσεις της κοινωνίας από αυτήν είναι ικανές να την αποπροσανατολίσουν.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα από τα ομορφότερα πράγμα σε αυτόν τον κόσμο είναι το γυναικείο στήθος: αυτά τα δίδυμα φεγγάρια με τα τρελά σχήματα, τα ποικίλα μεγέθη, την μυρωδιά μαμάς και καύλας, την απαλότητα και την ευαισθησία που, όταν σκληραίνει, είναι για καλό σκοπό.

Αν με ρωτάς, πάντα θα ποθώ να έχω ένα μεγαλύτερο στήθος-μιλώ πάντα για φυσικό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όμως, την ευλογία ενός στήθους που, λόγω του μικρότερου μεγέθους του, αψηφά την βαρύτητα. Και που, φυσικά, μπορεί να βγει στον κόσμο χωρίς σουτιέν και χωρίς εκατό βλέμματα να το κοιτούν στον δρόμο ή στο μετρό με ανεπιθύμητη λαγνεία ή με ενοχλητική ενόχληση.

Στην τελική, ζήτω τα βυζιά μου! Είναι υπέροχα. Με ή χωρίς σουτιέν.

Διαβάστε ακόμα: Το σωστό το τόπλες στον ήλιο, το ελεύθερο.

TAGS :
sex στήθος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook